چرا از پلیس در پرونده‌های دیگر چنین سرعت عملی دیده نمی‌شود؟

فرمانده انتظامی تهران می گوید، در کمتر از شش ساعت، با انجام یک سلسله اقدامات پلیسی ـ اطلاعاتی همه متهمان را شناسایی و دستگیر کرده اند؛ متهمانی که پیشتر انگیزه خود را این گونه بیان کرده اند: می خواستیم به دنیا بگوییم پایتخت ایران، پر از جوان های سرزنده است.

در گزارش تابناک آمده است: اگر به سخنان رئیس پلیس دقت کنیم، در خواهیم یافت که دستگیرشدگان به اقدامات مجرمانه خود اعتراف کرده اند، ولی نمی دانیم این کارهای مجرمانه چه مواردی را شامل می شده و آیا شکایتی از ایشان شده بوده یا پلیس بر پایه معیارهای جاری خود، آنان را دستگیر کرده است.

شب گذشته در بخش های خبری تلویزیون گزارشی پخش شد که حکایت از دستگیری گروهی از جوانان داشت که ویدئوکلیپی تهیه کرده و آن را در سایت یوتیوب به اشتراک گذاشته بودند؛ کلیپی که به گفته فرمانده انتظامی تهران بزرگ، «مبتذل» است و «موجب جریحه دار شدن عفت عمومی» شده بود. 

سردار حسین ساجدی نیا درباره این پرونده گفت: شناسایی عاملان تهیه کلیپ در دستور کار پلیس امنیت عمومی فرماندهی انتظامی تهران بزرگ قرار گرفت و با انجام یک سلسله اقدامات پلیسی ـ اطلاعاتی و پس از هماهنگی با مقام قضایی، تمام متهمان در کمتر از شش ساعت شناسایی و دستگیر شدند. 

به گفته این مقام انتظامی، سه پسر و سه دختری که متهم هستند، پس از دستگیری به کارهای مجرمانه خود اعتراف کردند و گفتند: «ما توسط یک زن (از دستگیرشدگان) و یک مرد اغفال شدیم و آنان با وعده خوانندگی و هنرپیشه شدن ما را مجاب به انجام این کار کردند؛ افزون بر اینکه بدون اجازه ما تصاویر را در شبکه های مجازی پخش کردند». 

آنچه روشن است، اینکه اقدام این جوانان در بازآفرینی ویدئو کلیپ یک خواننده آمریکایی در کشور، همراه با حرکات موزون و رعایت نکردن عرف، شرع و قانون، بهترین توجیه پلیس برای دستگیری ایشان است؛ اما هنوز معلوم نیست که اتهامات وارده به این بازداشت شدگان چیست و چه کارهای مجرمانه ای را گردن گرفته و اعتراف کرده اند.

اما این یک روی ماجراست؛ پیش از این دستگیری، زمانی که بازدیدهای کلیپ ساخته شده افزایش می یافت و بر شمار بینندگان آن افزوده می شد، یکی از سایت های فارسی زبان بیرون کشور به سراغ یکی از دست اندرکاران این کلیپ رفت و به نقل از وی نوشت: «عمدا خانه ای متوسط در یکی از خیابان های مرکز شهر را انتخاب کردیم، برای اینکه می خواستیم بگوییم خوشحالی فقط مختص جامعه پول‌دار و مرفه نیست... می خواستیم به دنیا بگوییم تهران، پایتخت ایران، پر از جوان های سرزنده است و تصویر خشنی را که مردم دنیا در خبر ها از ایران می‌بینند، تغییر دهیم... ما برای حفظ شئونات اسلامی، از کلاه گیس و لباس های پوشیده استفاده کردیم...».

البته این مصاحبه حقایق دیگری هم داشت که به مانند جملات بالا نبوده و با نهایت تساهل و تسامح هم که به سراغشان برویم، باز مشکلات جدی با آن ها خواهیم یافت: «ما می خواهیم کارمان را در ایران ادامه دهیم... قصد داریم صدای جوانان ایرانی را به دنیا برسانیم. ما می خواهیم فقط حرف بزنیم و به دنیا بگوییم ایران جای بهتری است، جوانان ایرانی با همه فشار ها خوشحالند و با روحیه برای بهتر شدن وضعیت خود تلاش می کنند. آن ها بلدند شادی کنند؛ مثل همه مردم دنیا». 

بدین ترتیب قابل حدس است که چرا نیروی انتظامی با سرعت عملی مثال‌زدنی سراغشان رفته و مانع از ادامه کارشان در آینده شده است، چراکه بر خلاف گفت‌وگوی منتشره با برخی از این جوانان پس از دستگیری، زمان تهیه کلیپ نه اغفالی در کار بوده و نه قرار بوده کسی با این ویدئو بازیگر شود، بلکه همه چیز روشن بوده تا جایی که در ادامه این مصاحبه از نشان دادن کلیپ پس از پایان آن به خانواده ها گفته و واکنش ایشان این گونه یادآور شده: «نگران شدند که نکند با توجه به اوضاع کنونی، اتفاقی برایمان بیفتد». 

اینکه چرا این جوانان چنین کاری کرده اند، اقدامات مجرمانه‌شان چیست، کدام بخش کارشان موجب شده که پلیس برای دستگیریشان سرعت عمل و سلسله اقدامات پلیسی-اطلاعاتی به کار گیرد و...، بی شک پرسش‌های بسیاری از افرادی است که این خبر را شنیده یا خوانده اند؛ اما پیش از این ها، پرسشی که اکنون اذهان بسیاری را به خود مشغول کرده، چرایی ورود قدرتمندانه پلیس به این ماجرا و کم توجهی ایشان به مشکلات متعددی است که در عرصه انتظامی جامعه به چشم می خورد و گلایه های بسیاری به سمت این نهاد انتظامی گسیل می دارد. 

وقتی می شنویم که آمار انواع دزدی فزونی یافته، امنیت در جامعه خدشه‌دار شده، جولان اراذل و اوباش گاه مشکلات متعددی برای مردم فراهم آورده، خرید و فروش و حتی مصرف مخدر از پستو به جلو چشمان شهروندان رسیده، حضور پلیس در مواقع برقراری تماس اضطراری، با دیرکرد فراوان صورت می‌گیرد، زورگیری و مزاحمت برای نوامیس مردم، تبدیل به دیدنی‌های گاه روزمره شده و ده‌ها مؤلفه منفی دیگر، دستگیری چند جوان خوشحال بابت تهیه کلیپی غیرمجاز، عجیب جلوه خواهد کرد.

اگر به این ابهامات، پخش بخش‌هایی از این ویدئو کلیپ همراه با اعترافات متهمان را بیفزاییم ، بی گمان معمای شکل گرفته بزرگ‌تر خواهد شد و یافتن پاسخ این پرسش سخت‌تر، که وقتی پلیس از کمبود امکانات و پرسنل همواره می‌نالد و انبوه پرونده‌های پیش روی را یکی از عوامل رسیدگی نشدن به مشکلات جاری جامعه در عرصه انتظامی معرفی می‌کند، چرا این همه انرژی معطوف به موضوع دستگیری سازندگان یک کلیپ می‌شود؟

چه چیزی اولویت رسیدگی این پرونده را تا این اندازه بالا برده که پیشتر از پرونده های فراوان و مهم دیگر، به این یکی رسیدگی شده است؟ 

از سوی دیگر، اگر بدانیم با در بوق و کرنا کردن دستگیری این جوانان در رسانه ملی، جدای آنکه نمک بر زخم کسانی پاشیده‌ایم که بر این باورند بخشی از مشکلاتی مانند افزایش سرقت، زورگیری و... ناشی از کم کاری پلیس است، بلکه بسیاری از مردم را به دیدن ویدئو تهیه شده توسط ایشان سوق داده و چه بسا تعبیر «مبتذل» را هم در ذهن ایشان تخفیف داده ایم و علاوه بر آن، فرصت نقد عملکرد خودمان را در اختیار بیگانگان قرار داده و کاری کرده ایم که حتی خواننده آمریکایی ترانه این کلیپ هم، شگفت زده شده و واکنش نشان دهد! 

اینجاست که باید از خودمان بپرسیم در این پرونده چه می‌خواسته ایم و چه به دست آورده ایم؟!