دانشیار دانشگاه شاهد و عضو گروه پژوهشی خانواده و سلامت جنسی در پاسخ به این سوال که چه چیزی باعث میشود دو نفر با ویژگیهای متفاوت و منحصربهفرد خود عاشق یکدیگر شوند و یک رابطه عاشقانه چگونه شکل بگیرد، گفت: «واقعیت این است که پاسخ به چنین سوالهایی بینهایت پیچیده و چندبعدی هستند و دیدگاههای مختلفی در این ارتباط شکل گرفته است.»
دکتر غلامحسین قائدی، روانپزشک در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری «سلامانه» گفت: «برخی معتقدند افراد به دلیل غلبه بر احساس تنهایی و انزوای خود عاشق میشوند. اریک فروم(۱۹۶۵) معتقد است پیوستگی دو نفر به یکدیگر از نیازهای عمیق انسانی است. همچنین به اعتقاد رولومی (۱۹۶۹)، وقتی انسانها تنهایی و انزوا را تجربه میکنند، از طریق عشق به دیگری پناه میبرند.»
وی در ادامه تصریح کرد: «البته در این بین، برخی دیگر معتقدند تنهایی و انزوا محصول فردگرایی و حرکت روبه رشد جوامع است بنابراین تنهایی بخشی ذاتی از شرایط انسانی نیست و در نتیجه عشق نمیتواند محصول تنهایی و انزوای آدمی باشد. براساس این دیدگاه، تمام روابطی که ما با اطرافمان داریم متاثر از روابط اجتماعی و ارزشهای فرهنگی و زبانی است بنابراین روابط عاشقانه محصول شبکههای اجتماعی است که در آنها زندگی میکنیم، نه دارویی برای درمان انزوا و تنهایی.»
این روانپزشک با اشاره به اینکه توجه به دیدگاههای فوق نشان میدهد عشق به عنوان یک احساس عمیق انسانی، منشا بسیار پیچیدهای دارد، گفت: «از آن پیچیدهتر چگونگی عاشق شدن است و اینکه دو نفر انسان متفاوت با سطوح مختلفی از این حس پیچیده جذب یکدیگر میشوند. در پاسخ به این سوال، عوامل مختلفی مورد بررسی قرار گرفتهاند، فرایندهای عصبی/شیمیایی، نزدیکی جغرافیایی، جذابیت فیزیکی، شباهت بین افراد و... از این عوامل هستند.»
به گفته قائدی فرایندهای عصب-شیمیایی که در مغز هنگام جذب شدن افراد به یکدیگر اتفاق میافتند، یکی از مسائلی است که مورد توجه بسیار قرار گرفته است