از نامه فرماندهان به خاتمی تا نامه محرمانه جامعه مدرسین به روحانی

 با روی کار آمدن دولت سید محمد خاتمی در خرداد 1376 محافظه کاران سابق و اصولگرایان امروز هر روز از طریق رسانه هایی که در اختیار داشتند احساس خطر خود را از آسیب دیدن انقلاب و نظام و اسلام اعلام می کردند و نگران تکرار مشروطیت بودند.

در این میان فرماندهان عالیرتبه سپاه با اظهار نگرانی از حوادث آن روز نامه ای خطاب به خاتمی نوشتند و از نگرانی های خود با رییس دولت اصلاحات سخن گفتند. متن کامل این نامه را با هم می خوانیم:

ریاست محترم جمهوری حضرت حجت‌الاسلام ‌والمسلمین جناب آقای سیدمحمد خاتمی 

با عرض سلام و خسته نباشید به استحضار می‌رساند: 

به‌دنبال حوادث اخیر به عنوان مجموعه‌ای از خدمتگزاران دوران دفاع مقدس ملت شریف ایران، وظیفه‌ی خود دانستیم مطالبی را خدمت حضرت‌عالی دانشمند ارزشمند عرضه بداریم. امیدواریم با سعه‌ی صدر و شعار ارزشمند توأم با سیره‌ای كه تبلیغ می‌فرمایید (شنیدن هر سخن و ایده‌ ولو مخالف) به این موضوع كه شاید درد هزاران زجركشیده‌ی انقلاب باشد كه امروزه به‌دور از هرگونه خط و خطوط با چشمی نگران، مسائل و حوادث انقلاب را می‌نگرند و سكوت، مسامحه و ساده‌انگاری مسئولین كه از بركت خون هزاران شهید بر مسند نشسته‌اند، متحیر و متعجب‌اند. 

جناب آقای خاتمی، قطعاً همه‌ی ما حضرت‌عالی را انسانی وارسته، انقلابی، متدین و دارای ریشه‌ی عمیق دینی در حوزه و دلسوز به انقلاب دانسته و می‌دانیم، اما نحوه‌ی برخورد با حوادثی كه همه‌ی ما شاهد شادی و رقص دشمنان پیرامون آن هستیم و در اولویت قرار دادن پیگیری برخی اشتباهات و تخلفات و بزرگ كردن آنها در مقابل عدم توجه و یا كوچك جلوه دادن برخی دیگر از همین نمونه قانون‌شكنی و هتك حرمت و فشار، باعث شده است جریان‌های معاند با انقلاب گستاخ‌تر و در مقابل آن، مدافعان انقلاب محافظه‌كارانه و با دلزدگی توأم با ناامیدی، هر روز تحقیر شده و به ثمره‌ی این همه خون نگریسته و انگشت خود را با تاسف و تاثر می‌گزند. 

جناب آقای رئیس‌جمهور، حمله به كوی دانشگاه همان‌طوری كه رهبر بزرگوار و مظلوم این انقلاب فرمودند امری ناپسند، زشت و بد بود و علی‌رغم این‌كه سخت‌ترین و تندترین برخوردها با آن انجام پذیرفت اما همه‌ی مردم به دلیل ناپسندی عمل انجام شده این برخوردها را پذیرفته و بر آن صحه گذاردند، اما سؤال مهم و پرابهام این است كه آیا فاجعه فقط همین بود؟ 

صرفاً همین موضوع قابل پیگیری و توجه و اعتراض و تحصن است كه چند وزیر به خاطر آن استعفا دهند، شورای امنیت تشكیل جلسه بدهد و گروه تحقیق تشكیل گردد، اما آیا حرمت‌شكنی و توهین به مبانی این نظام، تاسف و پیگیری ندارد؟ آیا حریم ولایت فقیه كم‌تر از كوی دانشگاه است؟ آیا حریم امام، آن انسان كم‌نظیر، كم‌تر از جسارت به یك دانشجو است؟ آیا چند روز امنیت كشور را دچار اخلال كردن و به هر مؤمن و متدین حمله كردن و آتش زدن فاجعه نیست؟ آیا زیر سئوال بردن جمهوری اسلامی، این یادگار ده‌ها هزار شهید و شعار علیه آن دادن فاجعه نیست؟ 

جناب آقای خاتمی، چند شب پیش وقتی گفته شد عده‌ای با شعار علیه رهبر معظم انقلاب به سمت مجموعه‌ی شهید مطهری در حركت‌اند، بچه‌های كوچك ما در چشم ما نگریستند، انگار از ما سؤال می‌كردند غیرت شما كجا رفته است؟ 

جناب آقای رئیس‌جمهور، امروز وقتی چهره‌ی رهبر معظم انقلاب را دیدیم مرگ خودمان را از خداوند طلب كردیم چون كه كتف‌هایمان بسته است و خار در چشم و استخوان در گلو باید ناظر پژمرده شدن نهالی باشیم كه حاصل 14 قرن سیلی و زجر شیعه و اسلام است. 

جناب آقای خاتمی، شما خوب می‌دانید، در عین توانمندی به‌خاطر مصلحت‌اندیشی دوستان ناتوانیم. چه كسی است كه نداند امروز منافقین و معاندین دسته دسته به نام دانشجو به صف این معركه می‌پیوندند و خودی‌های كینه‌جو و منفعت‌طلب كوته‌نظر آتش‌بیار آن شده‌اند و برای تهییج آن، از هر سخن و نوشته‌ای دریغ نمی‌كنند؟ 

جناب آقای خاتمی، تا كی با اشك بنگریم و خون دل بخوریم و با هرج و مرج و توهین، تمرین دموكراسی كنیم و به قیمت از دست رفتن نظام صبر انقلابی داشته باشیم؟ 

جناب آقای رئیس‌جمهور، هزاران خانواده‌ی شهید و جانباز و رزمنده به شما رأی دادند كه رأی آن‌ها مدال سینه شماست. آن‌ها از شما انتظار برخورد منصفانه با این مسائل را دارند و ما امروز رد پای دشمن را در این حوادث به خوبی می‌بینیم و قهقهه‌ی مستانه را می‌شنویم. امروز را دریابید كه فردا خیلی دیر است و پشیمانی فردا غیرقابل جبران است. 

سیدبزرگوار، به سخنرانی به ظاهر دوستان و خودی‌ها در جمع دانشجویان بنگرید، آیا همه‌ی آن گفته‌ها تشویق و ترغیب به هرج و مرج و قانون‌شكنی نیست؟ 

آیا معنای سال امام (ره) همین بود؟ آیا به همین صورت می‌توان میراث گرانبهای او را حفظ كرد و آیا بی‌توجهی تعداد اندكی به نام حزب‌الله مجوزی است برای شكستن سر هر متدین و هتك حرمت آن؟ 

جناب آقای خاتمی، رسانه‌ها و رادیوهای دنیا را بنگرید، آیا صدای دف و دهل آن‌ها به گوش نمی‌رسد؟ 

جناب آقای رئیس‌جمهور، اگر امروز تصمیم انقلابی نگیرید و رسالت اسلامی و ملی خودتان را عمل نكنید، فردا آن‌قدر دیر و غیرقابل جبران است كه قابل تصور نیست. 

در پایان با كمال احترام و علاقه به حضرت‌عالی اعلام می‌داریم كاسه‌ی صبرمان به پایان رسیده و تحمل بیش از آن را در صورت عدم رسیدگی، بر خود جایز نمی‌دانیم. 

فرماندهان و خدمتگزاران ملت شریف ایران در دوران دفاع مقدس: غلامعلی رشید ـ عزیز جعفری ـ محمدباقر قالیباف ـ قاسم سلیمانی ـ جعفر اسدی ـ احمد كاظمی ـ محمد كوثری ـ اسدالله ناصح ـ محمد باقری ـ غلامرضا محرابی ـ عبدالحمید رئوفی‌نژاد ـ نورعلی شوشتری ـ دكترعلی احمدیان ـ احمد غلامپور ـ‌ یعقوب زهدی ـ نبی‌الله رودكی ـ علی فدوی ـ غلامرضا جلالی ـ امین شریعتی ـ‌ حسین همدانی ـ اسماعیل قاآنی ـ علی فضلی ـ‌ علی زاهدی ـ مرتضی قربانی.

به گزارش گفت و گو نیوز، پس از آنکه دولت خاتمی به پایان رسید و دولتی بر آمده جریان اصولگرایی زمام امور را به دست گرفت خیال فرماندهان آرام گرفت و دیگر خبری از نامه نگاری هایی از این دست نبود.

اما در حدود یک سال پس از غروب ستاره اقبال اصولگرایان که این بار جامعه مدرسین حوزه علمیه قم احساس تکلیف کرده و نامه ای به رییس جمهور روحانی نوشتند و آن را محرمانه به وی تقدیم کرده و خواستند تا محتوای آن همانند نامه فرماندهان منتشر نشود.

احمد خاتمی با تأیید ارسال نامه‌ی محرمانه این تشکل روحانی به رییس جمهور و تأکید بر این‌که این نامه دلسوزانه و ناصحانه بوده است، گفت: این نامه‌نگاری فقط اختصاص به دولت روحانی نداشته و در دولت‌های قبل نیز چنین نامه‌نگاری‌هایی از سوی جامعه مدرسین صورت گرفته است.