فلسطینی‌هـا: به کجا فـرار کنیم؟
در شرایطی که تعداد تلفات غیرنظامی در حملات زمینی اسرائیل به نوار غزه رو به افزایش است، ارتش اسرائیل به جهان یادآور می شود که پیش از آغاز حملات، به مردم حاضر در مناطق هدف قرار داده شده، هشدار تخلیه محل داده می شود. اما پاسخ مشترک همه فلسطینی ها یک سوال بیشتر نیست: کجا باید برویم؟
به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، پناهگاه های سازمان ملل بیش از ظرفیت خود پناهجو پذیرفته اند و برخی فلسطینیان نگران امنیت خود هستند؛ یکی از پناهگاه ها در درگیری های قبلی توسط اسرائیل بمباران شد. بسیاری از ساکنان غزه به دنبال پناهگاه هایی برای خانواده های خود هستند اما با توجه به اینکه تعداد هر خانواده معمولا بالای 10 نفر است، بسیاری از خانه ها در محله های امن پر شده است.
شاید مهمترین نکته این باشد که اکثریت بالایی از مردم غزه نمی توانند این منطقه را ترک کنند. آنها در این نوار باریک ساحلی در محدودیتی زندگی می کنند که شبیه به هیچ جای دیگر نیست.
دیوید کامرون، نسخت وزیر انگلیس در سال 2010 غزه را «یک زندان رو باز» خواند و مورد انتقاد اسرائیل قرار گرفت اما واقعیت این است که اکثریت مردم غزه در این منطقه گیر افتاده اند و نمی توانند به دنبال وضعیت پناهندگی در یک مرز بین المللی باشند. غزه که یک مستطیل 25 مایلی با چند مایل پهنا است و یکی از متراکم ترین نقاط جهان محسوب می شود، در مرزهای شمالی و شرقی توسط دیوارهای بتونی و حصارهای اسرائیل و در مرز جنوبی خود با حصارهای مصری محاصره شده است.
حتی در شرایط عادی هم اسرائیل با اشاره به مسائل امنیتی و کشته شدن غیرنظامیان اسرائیلی به دلیل بمبگذاری های انتحاری به تعداد اندکی از مردم غزه اجازه ورود به قلمروی خود را می دهد. این محدودیت ها که سال ها است بر مردم غزه اعمال می شود به قیمت شغل و مسافرت و تحصیلات فلسطینی ها تمام شده است.
مصر نیز به شدت توانایی مردم غزه برای سفر را محدود کرده و طی سال جاری میلادی تنها 17 روز مرزهای خود را به روی این منطقه گشود. در طول درگیری های فعلی میان اسرائیل و حماس تنها کسانی اجازه خروج داشتند که پاسپورت مصری یا خارجی داشته یا مجوز ویژه داشته اند.
حتی دریای مدیترانه به سمت غرب هم راهی برای فرار ندارد. اسرائیل حرکت قایق ها از غزه را به سه مایل دریایی دور از ساحل محدود کرده است و غزه که فضای هوایی آن تحت کنترل اسرائیل است، هیچ فرودگاهی ندارد.
بنابراین در شرایطی که سه میلیون تن از مردم سوریه در طول جنگ داخلی از کشورشان گریختند، هر روز تعداد بیشتری از یک میلیون و 700 هزار فلسطینی غزه از مرزهای این نواره دور شده و در مرکز شهر غزه تجمع کرده اند.
روز یکشنبه اسرائیل به محله شجاعیه حمله کرد تا به گفته خود تونل هایی که شبه نظامیان حماس برای ورود به اسرائیل و انجام عملیات مورد استفاده قرار می دادند را تخریب کند و در این جریان خانواده های فلسطینی یا در حین فرار از شلیک های توپخانه ای یا در خانه هایشان کشته می شدند.
آشوبی که در غزه به راه افتاده باعث شده برخی ناظران این سوال را مطرح کنند که چرا مردم زودتر این محل را ترک نکرده اند. ارتش اسرائیل نیز می گوید به مردم غزه هرگونه فرصت لازم برای اجتناب از آسیب دیدگی را داده و به محله هایی قصد حمله داشته، هشدار تخلیه داده است. با این حال بسیاری از این افراد تنها زمانی شروع به فرار کردند که حملات آغاز شده بود. مقامات اسرائیلی ادعا می‌کنند که شبه نظامیان حماس مردم را تهدید کرده اند که اگر غزه را ترک کنند، تلافی خواهد کرد و از آنها به عنوان سپر انسانی استفاده می کند. با این حال مردم غزه به وجود چنین تهدیدهایی اشاره نکرده اند.
حتی وجود چنین ترس هایی هم باعث نشده که 81 هزار تن از مردم غزه به پناهگاه های سازمان ملل فرار نکنند یا ده ها هزار تن از آنها به خانه خویشاوندان خود نروند.
در پی حملاتی که به محله شجاعیه شد، برخی ساکنان در این منطقه گفتند نمی خواهند به دستورات دولت خارجی که از نظرشان اشغالگر است توجه کنند و ترجیح می دهند در خانه هایشان بمانند.
در پی حملاتی که به محله شجاعیه شد، برخی ساکنان در این منطقه گفتند نمی خواهند به دستورات دولت خارجی که از نظرشان اشغالگر است توجه کنند و ترجیح می دهند در خانه هایشان بمانند.
