نقدي بر خريد 75 ميليوني منچستريونايتد
آيا دي ماريا هماني است که فان خال مي‌خواهد؟
گري نويل و پل اسکولز خريد دي‌ماريا را براي يونايتد ايده‌آل دانسته‌اند.
گری نویل و پل اسکولز از آن دست افرادی نیستند که چشم‌بسته از سیاست‌های باشگاه حمایت کنند. هر دوی آن‌ها پیشتر از جذب مروان فلینی و خوان ماتا انتقاد کرده بودند. پس وقتی حالا گری نویل در حساب توییترش و پل اسکولز در ستونش در روزنامه‌ی ایندیپندنت هم‌صدا با هم از خرید دی‌ماریا استقبال کرده‌اند، حرفشان اعتبار دارد. چه کسی می‌تواند با بازیکنانی این قدر مطلع و این قدر بی‌تعارف مخالفت کند؟
اما با دیدن تساوی ۱-۱ یونایتد برابر ساندرلند این طور به نظر می‌رسد که برخی معضلات اساسی هستند که باید هر چه زودتر سر و سامان بگیرند. دی‌ماریا که با انبوهی از تجربه تنها ۲۶ سال دارد، چیزهای زیادی را به یونایتد اضافه خواهد کرد، اما آیا او تنها یک گیلاس خوشمزه روی کیکی‌ست که هنوز خوب پخته نشده است؟
اگر فان‌خال می‌خواهد روی سیستم ۲-۵-۳ خود باقی بماند، حفره‌های خالی قابل‌توجهی در شالوده‌ی تیمش وجود خواهد داشت؛ دفاع میانی و هافبک میانی. مورد دوم سال‌ها ست که نیاز به سرمایه‌گذاری جدی دارد، و مورد اول هم با رفتن نمانیا ویدیچ و ریو فردیناند جدی شده است. در بازی با ساندرلند فیل جونز، تایلر بلکت و کریس اسمالینگ در دفاع شروع به بازی کردند و مایکل کین پس از مصدومیت اسمالینگ جانشین او شد. در میانه‌ی میدان هم درن فلچر و تام کلورلی به میدان رفته بودند. این‌ها داشته‌های تیمی‌ست که می‌خواهد برای راهیابی به لیگ قهرمانان بجنگد.
بلکت و کین دو فارغ‌التحصیل ۲۰ و ۲۱ ساله‌ی آکادمی باشگاه هستند. بله البته، این مربی هلندی مشهور است به این که از استعدادهای جوان استفاده می‌کند، چیزی که با تاریخ یونایتد هم همخوانی دارد، اما نه به این شکل نیم‌بند و در این برهه‌ی حساس برای باشگاه. سر الکس فرگوسن هم که در فصل ۹۶/۱۹۹۵ با اسکولز و نویل و بقیه‌ی پسربچه‌ها دوگانه انگلستان را فتح کرد، در خط دفاع استیو بروس و گری پالیستر ۳۰ و ۳۵ ساله را داشت.
حالا دست یونایتد از متس هوملز و توماس فرمائلن کوتاه شده است، و تنها مارکوس روخو است که می‌تواند کمی اوضاع را بهبود بدهد، اما نیاز مبرم به وجود یک مدافع دیگر نیز به‌شدت احساس می‌شود. اگر بناست که جونز و اسمالینگ خود را اثبات کنند و نشان بدهند که ارزش هزینه‌ی ۲۶ میلیون پوندی که برایشان شده را دارند، حالا وقتش است.
در میانه‌ی میدان تحرک و پوشش تدافعی با رفتن روی کین از یونایتد رخت بربست. مصدومیت‌ها اوون هارگریوز را محدود کردند و فرگوسن هم هیچ گاه این ردا را بر تن بازیکن دیگری نینداخت. منچسترسیتی فرناندینیو و فرناندو را دارد، چلسی نمانیا ماتیچ و فابرگاس را دارد، لیورپول استیون جرارد و حالا امره جان را دارد؛ یونایتد هم حالا باید خود را تقویت کند. شنیدن نام آرتورو ویدال از زبان فان‌خال برای طرفداران بسیار هیجان‌انگیز بود. این بازیکن می‌تواند استحکام را برای مدتی طولانی به تیم اضافه کند.
حالا باید دید که دی‌ماریا قرار است دقیقاً کجا بازی کند. شاید در یکی از دو نقش هافبک میانی به بازی گرفته شود، و شاید فان‌خال از سیستم جدیدش دست بردارد. چندان محتمل به نظر نمی‌رسد که دی‌ماریا در پیستون چپ به میدان برود. او به عنوان بخشی از خط هافبک سه‌نفره‌ی رئال مادرید در فینال لیگ قهرمانان اروپا بهترین بازیکن میدان شد و تحرک، برش و نفوذ را برای تیمش به ارمغان آورد؛ چیزهایی که تا به امروز در نمایش یونایتد غایب بوده‌اند. اما انتقال محتمل ۷۵ میلیون پوندی او باید دست‌کم با دو خرید دیگر همراه باشد تا گره‌ای از مشکلات یونایتد باز کند.
