یادی از آدامس های نوستالژیک جام جهانی/سین سین، در را باز کن!

نکته مهم این است که عاشقان و یا همان خوره های فوتبال هم تغییر کرده اند. تب و تب و جنب و جوشی که در شهرهای در حین برگزاری مسابقات بود تغییر کرده است. فضای شهرهای دیگر مثل گذشته زیاد فوتبالی نیست. دیگر نه کسی در دکه های روزنامه فروشی برای خریدن روزنامه هاو هفته نامه ها و ماهنامه های ورزشی صف می کشد و نه اینکه ورزشگاهها پر می شود. اگر اینطور نبود که از همین ۹ هفته مانده به داربی بلیت داربی را پیش فروش نمی کردند. لذت بردن از فوتبال فرق کرده است و حالا همه گوشه خانه ها نشسته اند و پای اینترنت و کامپیوتر و اپلیکیشن ها و شبکه های اجتماعی که نه حتی جریان بازی، بلکه گلهای بازی یا های لایت و خلاصه بازی را ببینند و به ورزشگاه همی نمی روند تا بلیت فروشی الکترونیکی هم چاره ساز نباشد.  در هر حال بهتر است به سالهای گذشته برویم. دو سه دهه پیش هر چند تیم ملی به جام جهانی صعود نمی کرد اما حتی فضای بقالی ها هم فوتبالی بود. آنهایی که متولد اوایل دهه های ۵۰ و ۶۰ هستند خیلی خوب یادشان می آید که برای خریدن آدامس هایی که عکس بازیکنان تیم های حاضر در جام جهانی داشتند، چه کارهایی که نمی کردیم. بقالی محل می گفت ای کاش هر تابستان جام جهانی باشد تا آدامس هایی که عکس های جام جهانی دارند بفروشد. اما الان به یک سوپر مارکت بروید، می بینید که  اثری از یک تبلیغ تیم ملی یا جام جهانی و مسابقات فوتبال در سوپر مارکت ها نیست. مگر تبلیغ جام جهانی یا رقابتهای فوتبال داخلی و خارجی فقط اختصاص به بیلبوردهای تجاری چند صد میلیون تومانی موبایل و ال سی دی و ال ای دی و تلویزیون های سینمای خانگی دیجیتال دارد؟

دردسر برای سین سین

آن روزها برای خریدن یک آدامس که عکس فوتبالی داشت کلی می بایست از پدران و مادران التماس می کردیم تا بلکه  ۱۵ تومان بدهند و یک آدامس سین سین بخریم و ضرر شکرهای آدامس و حتی بی کیفیتی اش را برای دندانهایمان به جان بخریم و عکس یکی از اسطوره های فوتبال جهان را داشته باشیم.سین سین در آدامس را باز می کرد تا عکسهای فوتبالیستهای برتر فوتبال جهان در آن دوره، را داشته باشیم و تصویر بازیکنان نامدار فوتبال جهان همیشه در یادمان بماند. وقتی آدامس را می جویدیم و بادش می کردیم همه اجزای صورت اسطورهای فوتبال جهان مثل مارادونا، فان باستن، رود گولیت و میشل پرودوم که کمیاب هم بودند در خاطرمان می ماند. بقالی محل هم خوب می دانست و می گفت اگر یک سری عکسهای سین سین را جمع کنید و آن را برای کمپانی! بفرستید، شرکت سین سین به صورت رایگان هزینه بلیت و هتل ما را به جام جهانی بعد می دهد. بقالها این کار را می کردند و ما را گول می زدند تا بچه ها هجوم بیاورند و آدامس سین سین بخرند. بعدها گفتند که ماجرا طور دیگری بود و فقط برنده ها در قرعه کشی بلیت بازیهای جام جهانی شرکت داده می شدند و ممکن بود به احتمال بسیار کم برای دیدن بازیها به کشور میزبان بروند که آن هم غلط از کار درآمد. عجب کلکی بودند بقالی های آن زمان!

سین سین چه بود؟

آدامس سین سین در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ وارد بازار ایران شد. به دلیل فوتبالی بودن ایرانی ها، این آدامس بازار خوبی پیدا کرده بود و طرفداران بسیاری داشت. آدامس ها از ترکیه و پاکستان می آمد. آن روزها یکی از آرزوهای بچه های عشق فوتبال این بود که بتوانند صاحب بقالی شوند و همه آدامس ها را باز کنند و کلکسیونشان کامل شود تا به قول همان بقالها برای اعزام به جام جهانی شانس داشته باشند. آدامس سین سین خیلی محبوب بودند و عکس های بسیار زیبایی از بازیکنان فوتبال آن زمان، در جام های جهانی ۱۹۸۶ و جام ملتهای اروپای ۱۹۸۸ منتشر می کردند. حس مشترکی است که بسیاری کودکان و نوجوانان و حتی جوانان ایرانی در دهه شصت برای کامل شدن سری عکسها تلاش کرده اند و آدامس خریده اند و عوض و بدل کرده اند و سر عکسها دعوا می کردند. همانطور که در بالا هم گفته شد شایعه کامل شدن سری عکسها، باعث می شد تا برخی پدر و مادرهای متمول که می دانستند بچه هایشان گرفتار شده اند، یک بسته از آدامس ها ها را بخریدند اما همان بسته ای بزرگ پر از عکسهای تکراری بود و سری کامل به این راحتی جمع و جور نمی شد. البته در ادامه عکسهای آدامسی را می بینید. شاید بسیاری از شما نتوانسته اید همه این عکسها را جمع کنید. با این دیدن عکسها مطمئنا خاطرات زیادی برای شما زنده خواهد شد، کلکسیونتان هم کامل می شود! هر چند که طعم آدامسش هم خوب بود و زمانی که بازار آدامس ها داغ شد، سین سین همچنانن می فروخت و پرفروش بود. بعدها هم رقبایی پیدا کرد و اتفاقا شرکتهای داخلی هم آدامسهایی با عکسهای فوتبال داخلی و خارجی ملی و باشگاهی منتشر کردند اما هیچکدام نتوانستند به اندازه سین سین اسم در کنند. سین سین درب بقالی هدای آن زمان و سوپری های این زمان را خیلی راحت باز می کرد.