هر 12 دقیقه یک نفر در ایران به آلزایمر مبتلا می شود

به گزارش روزنامه ایران، بر اساس آمار جهانی، هر هفت ثانیه یک نفر در جهان و هر 12 دقیقه یک نفر در ایران به بیماری آلزایمر مبتلا می‌شود واین در حالی است که بین 450 تا 500 هزار نفر مبتلا به آلزایمر در ایران وجود دارد.

معصومه صالحی مدیر عامل انجمن آلزایمر ایران می‌گوید: «سال 1906 برای نخستین بار بیماری آلزایمر را یک روا‌ن‌پزشک آلمانی که نامش «اَلویز آلزایمر» بود کشف کرد. درست است که تاکنون درمان قطعی برای این بیماری یافت نشده است و از آن به عنوان یک بیماری علاج‌ناپذیر نام می‌برند، اما می‌توان با روش‌های منطقی از بروز و شدت گرفتن این بیماری جلوگیری کرد.»

وی با بیان این مطلب که براساس نتایج آمار و تحقیقات انجام شده، در هر 4 ثانیه یک نفر در جهان به آلزایمر مبتلا می‌شود و با توجه به افزایش جمعیت سالمندان، لازم است شرایط زندگی خوب و عاری از بیماری را در کشور فراهم کنیم می‌افزاید که هر چه تشخیص بیماری زودتر انجام شود، می‌توان معلولیت‌های ناشی از بیماری را به تعویق انداخت.

صالحی تأکید می‌کند: «مهم‌ترین اتفاقی که برای مبتلایان می‌افتد، اختلال حافظه است و بیشترین شکایت آنان این است که وقایع و اتفاق‌های زمان نزدیک را فراموش می‌کنند اما حافظه طولانی‌مدتشان همچنان هوشیار و فعال است. بیماران مبتلا به آلزایمر، یک پرسش را به دفعات تکرار می‌کنند و در برخی موارد در ادای مطلب دچار مشکل می‌شوند. کارهای روزمره را چند بار انجام می‌دهند و در بعضی موارد فراموش می‌کنند که آن را انجام بدهند. این علایم زنگ خطر بیماری آلزایمر است.»

وی به این نکته هم اشاره می‌کند که شاید عامه مردم، فراموشی و آلزایمر را در یک گروه قرار دهند اما این اشتباه مصطلحی است که در جامعه رواج پیدا کرده. خیلی وقت‌ها ما شیئی را در جایی می‌گذاریم و فراموش می‌کنیم که کجا گذاشته‌ایم. در این مواقع، وسیله را به یاد داریم اما اینکه آن را کجا گذاشته‌ایم، فراموش کرده‌ایم در حالی که در بیماری آلزایمر فرد حتی وسیله را به یاد نمی‌آورد. تفاوت بیماری آلزایمر و فراموشی در این است اما اگر این فراموشی به دفعات تکرار می‌شود.»

مدیر عامل انجمن آلزایمر ایران خاطرنشان می‌کند: «هر چه این بیماری شدت پیدا کند، شرایط زندگی برای اطرافیان بیمار سخت‌تر خواهد شد بنابراین نخستین قدم این است که اطرافیان برای آموزش نوع برخورد با بیمار خود، در کلاس‌های انجمن آلزایمر ایران شرکت کنند. کارشناسان موارد لازم را مطرح می‌کنند و آموزش‌های لازم درباره نوع برخورد را به افراد می‌دهند. مشاوره تلفنی یا حضوری، کمک گرفتن از پرستار و همچنین شرکت در کلاس‌های انجمن آلزایمر می‌تواند به خانواده‌ها در برخورد با بیمار کمک کند. باید چند نکته را در مورد بیماران مبتلا به آلزایمر در نظر گرفت؛ نخست آن‌که در رفتار با این بیماران دقت کافی داشته‌ باشیم. این افراد از تاریکی و تنهایی بشدت می‌ترسند بنابراین هنگام غروب سعی کنیم محیط اطراف آنها را روشن نگه داریم و تنهایشان نگذاریم. محیط خانه، بهترین مکان برای نگهداری این افراد است و هرچه اطرافیان و وابستگان به بیماران مبتلا به آلزایمر بیشتر توجه کنند، سیر درمان بیماری مطلوبتر خواهدشد. نکته دیگر آنکه این بیماران یک سؤال را ممکن است چند بار بپرسند. در چنین مواقعی صبوری بهترین راه‌حل است و باید درنهایت صبر و حوصله، با آنها برخورد کرد. نکته دیگر درباره تغذیه این بیماران است که باید تحت کنترل باشد. این افراد به دلیل اینکه مانند افراد عادی فعالیتی ندارند، ممکن است به یبوست مبتلا شوند بنابراین بهتر است غذاهای کم‌حجم، سبزی و میوه در برنامه غذایی آنها گنجانده شود.»