حاشیه نگاری بر تعیین تکلیف شدن مدت خدمت سربازی؛
نخستین گام عملیاتی برای افزایش نرخ فرزندآوری و چند ابهام!
مگر نه اینکه خطر کهنسال شدن جامعه کم از خطرات تهدید ارضی کشور ندارد و می‌بایست برای مقابله با آن تمام توانمان را بسیج کنیم؟ پس چگونه است که هشدارهای موکد رهبر انقلاب درباره خطر کهنسالی را ندید گرفته و حکم به افزایش طول مدت خدمت وظیفه عمومی می‌دهیم؟
هرچند مسئولان تاکنون مستقیم و غیر مستقیم منکر هرگونه ارتباط میان سربازی و ازدواج و به تبع آن سربازی و نرخ فرزندآوری می‌شدند، اما ابلاغ آخرین تغییرات پیرامون خدمت سربازی ثابت کرد که چه بخواهیم و چه نخواهیم، این ارتباط وجود دارد و می‌بایست برایش چاره جویی کرد.
به گزارش خرداد و به نقل از تابناک، سردار کمالی، جانشین فرمانده ستاد کل نیروهای مسلح که امروز در نشست خبری در جمع اصحاب رسانه حضور یافته بود، از افزایش مدت خدمت سربازی به 24 ماه خبر داد و در ادامه از تخفیفاتی برای کاهش طول این مدت سخن گفت که در راستای اجرای سیاستهای مقام معظم رهبری و فرماندهی کل قوا در خصوص افزایش جمعیت در نظر گرفته شده‌اند.
وی در این باره گفت: از تاریخ 1 فروردین 1394، قانون جدید لازم الاجراست و کسانی که از سال 94 اعزام به خدمت می‌شوند باید 24 ماه خدمت کنند. البته برای سربازان متأهل 3 ماه کسر خدمت در نظر گرفته می‌شود و به ازای هر فرزند نیز 3 ماه از مدت خدمت کاسته می‌شود؛ به عبارتی اگر سربازی متأهل و صاحب یک فرزند باشد، 6 ماه از مدت خدمت او کسر خواهد شد.
کمالی افزود: همچنین با توجه به تفاوت خدمت در مناطق مختلف، خدمت در مناطق عملیاتی و امنیتی با 3 ماه کسری خدمت و در مناطق بد آب و هوا با 2 ماه کسری خدمت صورت می‌گیرد.
بدین ترتیب به فاصله دو سال و اندی از دستور رهبر انقلاب برای تغییر سیاستهای جمعیتی و جایگزین کردن سیاست های کنترلی با سیاست های افزایش جمعیت، نخستین گام تشویقی در این باره برداشته شد و از ابتدای سال بعد، یعنی یک نیم سال دیگر به اجرا در خواهد آمد.
از این رو می‌گوییم نخستین گام عملی که با مرور اتفاقات رقم خورده در این باره درخواهیم یافت یا از جنس رفع محدودیت بوده‌اند (مانند لغو محرومیت فرزندان سوم به بعد از خدمات بیمه‌ای و...)، یا در دست اقدام هستند و به اتمام نرسیده‌اند (مانند ممنوعیت اعمال ضدبارداری که جنجال ساز شده بود)، یا از جنس تشویقی بوده‌اند که به مانند مرخصی زایمان به تهیه قوانینی غیر موثر ختم شده‌اند.
به عبارت بهتر، تشویقی که در کاهش مدت خدمت سربازی برای سربازان متاهل و فرزند دار در نظر گرفته شده، نخستین تصمیمی است که می‌توان به قطعیت از اجرایش سخن گفت و آن را اقدامی در راستای تشویق به ازدواج و فرزند آوری دانست؛ هرچند به نظر می‌رسد امتیاز در نظر گرفته شده برای سربازان متاهل و پدر شده را می‌توان به نوعی کاهش اثر نامطلوب سربازی بر افزایش سن ازدواج و کاهش نرخ فرزندآوری در کشور هم دانست.
این در حالی است که وقتی به افزایش در نظر گرفته شده برای طول مدت خدمت سربازی دقت کنیم، درخواهیم یافت که کسر خدمت سربازان متاهل، به نوعی تثبیت شرایط فعلی خدمت سربازی (21 ماه خدمت) برای ایشان در سالهای پیش روست و تنها امتیاز در نظر گرفته شده در راستای اجرای سیاست های نظام در افزایش نرخ زادآوری، همان سه ماه کسر خدمت به ازای داشتن هر فرزند است.
البته این امتیاز هم آنقدر خفیف است که نمی‌دانیم چه تعداد از مشمولان وظیفه عمومی قابلیت بهره بردن از آن را درخواهند یافت چراکه برخلاف سالهای دور که ازدواج در سنین پایین تر رقم می‌خورد، مشکلات اقتصادی کمتر مردم را در تنگنا قرار می‌داد و البته زوج ها در سنین پایین تر دارای فرزند می‌شدند، سالهاست که سن ازدواج اینقدر بالا رفته که کمتر فردی قبل از اعزام به خدمت ازدواج می‌کند، چه برسد که دارای فرزند هم شده باشد.
با این نوع نگاه به ماجرا، می‌توان از مسئولان پرسید که چرا دایره مشمولیت این طرح را گسترش نداده و اکنون که به نقش طول مدت خدمت سربازی در شکل گیری زندگی مشترک جوانان و نرخ فرزند آوری پی برده‌اند، تصمیم به افزایش طول مدت خدمت گرفته‌اند؟ مگر نه اینکه خطر کهنسال شدن جامعه کم از خطرات تهدید ارضی کشور ندارد و می‌بایست برای مقابله با آن تمام توانمان را بسیج کنیم؟
