صدای خانه ملت؛ اعتدال اکثریت، افراط اقلیت

سرویس سیاسی خرداد/ پویا صیامی نمین: جلسات بررسی صلاحیت وزاری پیشنهادی دولت حواشی فراوانی با خود به همراه دارد و نمایندگان ملت در اثنای نطق های مخالف و موافق سوالات گوناگونی را در خصوص مسائل مختلف از اعضای احتمالی کابینه می­پرسند. اما انگار بیش از اینکه برخی وکلای ملت در پی بررسی کارنامه و برنامه وزیر پیشنهادی باشند، مواضع سیاسی افراد معرفی شده مدنظر است و نمایندگان در پی آن هستند که آقای وزیر پیش­تر چه واکنش های سیاسی اتخاذ کرده و در فراز و فرودهای مختلف سیاسی چه رویکردی در پیش گرفته است.

کاسب فتنه، دلال فتنه، ساکت فتنه و ... هم از دیگر ترم­هایی هستند که جدیدا وارد ادبیات سیاسی کشور شده است. تمرکز فراوان بر روی این مفاهیم و عدم بررسی برنامه وزرا باعث شده تا روز نخست بررسی کابینه با چالش­ها و حواشی فراوانی در مجلس همراه باشد. نمایندگانی که هر یک دیگری را متهم می­کردند به اینکه بصیرت لازم را اتخاذ نکرده است و رویه­هایش باعث تکدر خطر ملت گشته است.

پس از گذر از ترمینولوژی فتنه، مورد دیگری که طی دو روز نخست توجه را خود جلب می­کرد کنایه­هایی بود که برخی از نمایندگان به وزرای پیشنهادی می­زدند. از آن جالبتر نقل قول­هایی بود که از قول وزرا در کمیسیون­های تخصصی می­شد و چنین گفته می شود که خود وزیر اعتراف کرده که صلاحیت حضور در این وزارتخانه را ندارد!. نقل قول­هایی که البته خیلی زود از سوی دیگر نمایندگان و اعضای کمیسیون مربوطه تکذیب می­شد.

«ما به آقای واعظی گفتیم شما سالهاست که از حوزه فن­آوری ارتباطات و مخابرات دور هستید و با علم روز این حیطه آشنایی کافی ندارید، فکر نمی­کنید که مناسب این وزارتخانه نیستید؟ ایشان هم البته با کمال صداقت تایید کردند و افزودند من خودم را برای وزارت امور خارجه آماده کرده بودم، اما وقتی وزارت ارتباطات به من پیشنهاد شد، دیدم اگر قبول نکنم به مثابه این است که از مسئولیت شانه خالی کردم»

اینهم نقل قول دیگری بود که یکی از نمایندگان محترم مجلس برای اثبات عدم شایستگی یکی از وزرا در صحن علنی مجلس طرح کردند. هرچند، قبل از اینکه عقربه کوچک ساعت یک دور بزند، این نقل قول از سوی اعضای دیگر کمیسیون مربوطه تکذیب شد و اعلام شد این سوال در کمیسیون مربوطه حتی طرح هم نشده است، چه برسد به پاسخ دکتر واعظی، اما سوال برانگیز آنجاست وکلای ملت چگونه می­توانند به سادگی خلاف واقع گویند و دیگری را متهم به اظهاراتی بنمایند که هیچگاه طرح نگردیده است.

اظهارات اینچنینی البته بیشتر بودند و نجفی و ظریف هم از این تیغ تیز در امان نبودند. اما جالب-تر آنجاست که وقتی یکی از نمایندگان استان-های غربی کشور در اعتراض به حمایت برخی دیگر از نمایندگان از وزیر بهداشت، آنها را متهم می­کند که به دلیل مال و ثروت وزیر مربوطه از او حمایت می­کنند و اگر هاشمی فردی مستضعف بود نمایندگان به هیچ وجه طرفداری او را نمی­کردند. این اظهارات که تعجب و خشم نمایندگان را در پی داشت بلافاصله با اعتراض شدید نمایندگان رو به رو شد و مجلس را دقایقی به تنش کشاند.

از دیگر مسائل قابل تامل در جلسه بررسی صلاحیت وزرا، طرح انتظارات و خواسته­هایی بود که قبل از برعهده گرفتن مسئولیت از سوی وزیر پشنهادی به قاعده عقلانی محلی برای طرح ندارد. به عنوان مثال برخی نمایندگان محترم بعضی از وزرا را متهم می­کردند که آنها قرار است پس از کسب رای اعتماد چنین کنند و چنان. البته این صحبت ها با چاشنی برخی اعتراضات نسبت به عملکرد وزیر قبلی هم کامل تر می­شد و انگار وزیری که هنوز سر کار نرفته باید پاسخگوی اموراتی باشد که پیش از او؛ سلف وی عهده دار بوده است.

دیگر نکته­ای که توجه به آن قابل تامل است عدم مطالعه برنامه وزرا و عدم دقت در صحبت­های وزیر مربوطه در کمیسیون­های تخصصی است. بسیار دیده شد نماینده­ای در مخالفت با وزیر پیشنهادی به مسائلی اشاره کند که وزیر مربوطه به آن توجهی مبذول نداشته است. در حالیکه با آغاز سخنوری نماینده موافق بعدی، عیان می­گردید که آقای نماینده قدری کم­توجهی کرده و در صفحه فلان و بند بهمان، منویات ایشان مورد تاکید و توجه قرار گرفته است.

نکته قابل تامل در اظهارات عموم نمایندگان اینست که اشاره به آمار و ارقام­ها، کارنامه­ها، خروجی­ها و ... به جا مانده از دولت قبلی نشانگر اوضاع نابسامان مدیریت کشور در عموم عرصه­هاست. از دستگاه دیپلماسی و وزارت خارجه گرفته تا مدارس و مراکز آموزشی؛ از بیمارستان­ها گرفته تا فزونی یافتن آمار بیماران سخت. در این شرایط نامناسب شاید بهتر باشد نمایندگان و وکلای ملت به­دور از طرح مسائلی که ارتباطی با صلاحیت وزیر با حوزه مورد مدیریتش ندارد، نهال همیاری و همکاری میان دو قوه را از امروز بکارند و از به زبان آوردن مواردی که کمکی به پیشبرد امور نمی­نماید پرهیز کنند.

مسلما همانطور که عموم نمایندگان مجلس آگاهند، چهره ایران امروز گرفته است و با پیروزی دکتر روحانی بذر امید در چهره زمستانی جامعه پاشیده شده است. بر این اساس عقلایی ترین رویکرد و راهکار خودداری از پردازش  و پایش در مسائل غیر مرتبط، و غیر واقعی در خصوص وزاری پیشنهادی است. باشد که مجلس محترم بنا را طوری نهد که فضای تعامل قوا به عکس هشت سال اخیر فراهم گردد. فرصتی که در این برهه بیش از هر زمانی زمینه آن آماده شده و با توجه به انتخابات و رویکر عمومی در راستای تعامل ورزی و تعادل نگری فرصتی بس سترگ مهیا گردیده است.البته رویکرد عمومی اکثریت مجلس نیز در همین راستاست و به نظر می رسد اتفاقات اخیر که از رسانه ملی نیز بطور مستقیم پوشش یافت امر مبارکی است که ماهیت اقلیت تندرو را بیش از پیش هویدا کرد.