شلوغی دوومیدانی در پیست خلوت مدال!

کاروان ایران در رقابت های دوومیدانی بازی های آسیایی 21 نماینده داشت و بیشتر این ورزشکاران در حد و اندازه های خود ظاهر نشدند و عملکرد بسیاری از آن ها باعث غافلگیر کردن همه از جمله رییس فدراسیون شدند. طلای احسان حدادی (سلیمیِ دوومیدانی!) را که کنار بگذاریم یک مدال نقره ارزشمند لیلا رجبی ماند و دیگر هیچ!

در کاروان دوومیدانی ایران از همان ابتدا اسامی دیده می شد که هیچ کس توقع مدال از آن ها نداشت و چند تن از آن ها همین که توانسته بودند جزو نفرات اعزامی باشند نوعی موفقیت را به دست آورده بودند اما در این لیست ورزشکارانی بودند که کسی در کسب مدال آن ها شک نداشت و بیشتر گمانه زنی ها درباره رنگ مدالشان بود اما در پایان عایدی کاروان ایران از حضور این افراد دراینچئون دقیقا هیچ بود.

پرتاب دیسک: طلای حدادی- چهارمی صمیمی

احسان حدادی رکورددار پرتاب دیسک آسیا وبازی های آسیایی در اینچئون با پرتابی معادل 65 متر و 11 ثانیه با شایستگی مدال طلا را به دست آورد و پرتابگر هندی "گوآ" که پیش از این از او به عنوان رقیب جدی حدادی نام می بردند کاری از پیش نبرد و به مدال نقره بسنده کرد. طلای حدادی تنها مدال طلای کاروان دوومیدانی ایران بود و همچنین تنها شانس مدال طلا بود که در واقعیت هم به دست آورد.

دوومیدانی ایران در این ماده یک نماینده دیگر هم داشت. محمد صمیمی که رکورد فصلش 65.46 بود و حتی نسبت به حدادی حدود سه سانتی متر بهتر بود در فینال دیسک را 60.37 پرتاب کرد و به مقام چهارم رسید. با وجوداینکه از نظر خیلی ها حدادی رقیبی جدی و قوی در ایران و آسیا ندارد اما شانس کسب مدال صمیمی نیز بسیار بالا بود و همه امیدوار بودند ایران در این بخش دو مدال را به دست بیاورد. هرچند در فینال، مسئولان مسابقات به صمیمی اجازه ندادند که با دیسک خود پرتاب کند و هم چنین او در پرتاب اول خود دچار مصدومیتی هم شد، اما این ها به نظر بهانه می رسد چراکه ورزشکار حرفه ای در میدان مسابقه باید در انتظار هر اتفاقی باشد.

هفتگانه: سپیده توکلی ششم شد

سپیده توکلی با 5053 امتیاز در مجموع هفت ماده در جایگاه ششم قرار گرفت. توکلی در برخی از ماده ها عملکرد فوق العاده ای داشت و حتی در پرش ارتفاع توانست در جایگاه نخست بایستد و در پرتاب وزنه و 800 متر نیز دوم شد. اما افت وخیز او زیاد بود و با یازدهمی در پرش طول کار برای کسب مدالش سخت شد ودر پایان هم مدالی رابه دست نیاورد اما با توجه به سختی شرایط می توان نمره قبولی را به او داد و عنوان کرد که صرف حضور او در هفتگانه بازی های آسیایی می تواند در آینده نتایج خوبی برای این بانو و دوومیدانی ایران داشته باشد.

با وجوداینکه شرکت در ماده هفتگانه از علایق توکلی است اما با توجه به نتایجش می توان در تک رشته ها و به صورت تخصصی نیز از او استفاده کرد. اگر او در یکی از رشته های پرتابی یا پرشی به صورت جداگانه کار کند به نظر می رسد مدالش در رقابت ها بعدی حتمی باشد. ماده تخصصی توکلی پرش ارتفاع است. مدال طلای پرش ارتفاع بازی ها با رکورد یک متر و 94 سانتی متر به ورزشکار ازبکستانی رسید در حالی که رکورد توکلی در پرش ارتفاع هفتگانه یک متر و 83 بود. بنابراین به نظر می رسد در صورت کنار گذاشتن تمرین مواد دیگر و تمرکز صرف بر روی پرش ارتفاع سپیده توکلی می تواند ایران را صاحب مدالی ارزشمند در این ماده کند.

4 در 400 متر امدادی: سوتی تاسف‌بار و حذف!

تیم چهار در چهارصدمتر امدادی ایران با یک اشتباه بزرگ در همان دور مقدماتی حذف شد و به نوعی می توان گفت نه تنها مدال طلایی که در این بخش منتظرش بودیم به دست نیامد بلکه یک افتضاح به بار آمد. مهدی رحیمی، مهدی زمانی، احسان طهماسبی و سجاد هاشمی تیم ایران را دراین ماده تشکیل می دادند. در دور مقدماتی بازی ها و در 100 متر دوم زمانی که همه منتظر بودند دونده ایران به راحتی چوب را به نفر سوم بدهد اما این اتفاق نیفتاد و مهدی زمانی هرچقدر دوید دستانش به طهماسبی نرسید تا چوب را به او بدهد و همین موضوع باعث خطا و حذف ناباورانه ایران در این ماده شد.

در رقابت های 4 در 400 متر امدادی نفرات اجازه دارند در یک مسافت بیست متری پس از دویدن خود چوب را به نفر بعدی برسانند و اگر نتوانند تا پایان این مسافت چوب را به نفر بعدی برسانند از رقابت ها حذف می شوند. هنوز هم دلیل و مقصر اصلی این حذف مشخص نشده است و هنوز معلوم نیست دوندگانی که برای مدال به چنین رقابتی می روند چرا باید این اشتباه بچه گانه را انجام بدهند.

رکورد فصل دوندگان ایران 3:07.61 بود و تیم نخست این ماده و برنده مدال طلا رکوردش 3.28:68 بود. این نشان می دهد که اگر سهل انگاری و این اشتباه عجیب نبود مدال طلا به تیم ایران می رسید و تیمی که با امید مدال به اینچئون رفته بود دست خالی به ایران باز نمی گشت.

دوی 100 و 200 متر زنان: مریم طوسی از اینجا رانده از آنجا مانده

مریم طوسی در دو ماده 100 و 200 متردر بازی های آسیایی شرکت کرد و در هردو ماده نیز به فینال رسید. او در 100 متر، هفتم و در 200 متر نیز پنجم شد. رکورد او در 100 و 200 متر، 11.45 و 23.77 بود. اما او در این بازی ها با زمان 11 ثانیه و 73 صدم ثانیه 100 متر را دوید در حالی که رکورد نفر اول 11.48 بود.

با این نتایج همه انتظار داشتند طوسی بتواند مدالی رابه دست بیاورد اما به نظر می رسد انجام چند بازی باعث تقسیم انرژی می شود و اینکه انتظار داشته باشیم که طوسی در فینال هم رکورد خود را بزند سخت است اما شاید بتوان گفت او می توانست نتیجه و رده بهتری را به دست بیاورد. طوسی تا زمانی که انرژی خود را در دو ماده سخت و سنگین و انرژی بر (100 مت و 200 متر) تقسیم کند نمی‌تواند انتظار مدال داشته باشد.

100 و 200 متر مردان: فینالیست شدن قاسمی و ابارقی و حذف تفتیان

حسن تفتیان در 200 متر مردان در رده هشتم و آخر مرحله نهایی قرار گرفت و در 100 متر هم از صعود به فینال بازماند. در 100 متر او با زمان 10.34 در نیمه نهایی چهارم شد و نتوانست راهی فینال شود. رضا قاسمی هم در 100 متر به فینال صعود کرد اما در دیدار نهایی با زمان 10.25 پنجم شد. هرچند که با این زمان او رکورد شخصی خود را بهبود بخشید اما این بهبود رکورد باعث نشد تیم ایران مدالی را به دست بیاورد. با این حال عملکرد رضا قاسمی را می‌توان قابل قبول ارزیابی کرد اما از تفتیان انتظار بیشتری می‌رفت. البته کم تجربگی او ندویدن در پیست خیس هم باعث شد نتواند نتیجه خوبی به دست بیاورد.

محمد حسین ابارقی نیز در دوی 200 متر در جایگاه ششم قرار گرفت. او در فینال با زمان 21.07 از خط پایان عبور کرد.

در پایان رقابت های مقدماتی ، نیمه نهایی و فینال دو ، نمایندگان ایران رکوردهای شخصی خود را تکرار نکردند و فقط قاسمی درفینال بهبود رکورد داشت هرچند که باران یکی از دلایلی است که از سوی دوندگان به عنوان عامل ناکامی نام برده می شود.

پرتاب چکش: موسوی و مقدم ناکام در رد کردن از تور!

کاوه موسوی و رضا مقدم نمایندگان ایران در پرتاب چکش بازی های آسیایی بودند . موسوی که ماه ها در اردوی بلاروس حضور داشت و از همه چیز ابراز رضایت می کرد با سه خطا در سه حرکت ابتدایی خود از دور رقابت ها کنار رفت و اولین شوک را به دوومیدانی وارد کرد:" نایب قهرمان دوره گذشته حذف شد". این شوک به قدری بزرگ بود که رییس فدراسیون هم باور نمی کرد.

موسوی آن قدر تجربه داشت که همه انتظار داشته باشند که بعد از دو خطا در پرتاب سوم ریسک را کنار بگذارد و با کنترل بیشتری چکش را پرتاب کند تا به ادامه مسابقه امیدوار باشد. نه تنها موسوی به این فکر نیفتاد بلکه به نظر نمی رسد کسی هم این موضوع را به او گفته باشد. اعلام شده است که موسوی ازناحیه دست دچار مصدومیت بوده و این باعث ناکامی او شده است. اما به نظر می رسد فدراسیون از این مصدومیت اطلاع نداشته و در همان زمان متوجه این موضوع شده است.

موسوی هم یکی از شانس های کسب مدال بود و شاید به دست نیاوردن مدال را بتوان به نوعی قبول کرد اما سه خطا از سه پرتاب برای هیچ ورزشکاری در هیچ سطحی قابل قبول نیست. به خصوص کاوه موسوی که مدال نقره دوره قبل را در اختیار داشت و به نظر هم نمی رسد قبل از اعزام از نظر امکانات و اردو مشکلی داشته باشد.

رضا مقدم هم عملکرد بهتری از کاوه موسوی نداشت و او هم با سه خطا از دور رقابت ها کنار رفت. اما ناکامی موسوی به قدری بزرگ بوده که کسی حواسش به مقدم نیست، مقدمی که رکورد فصلش از موسوی هم بهتر بود. هرچند قطعا خود مقدم هم می داند ناکامی موسوی دلیلی بر ناکامی او نیست و او باید چکشش را طوری پرتاب می کرد که در تور گیر نکند.

پرتاب وزنه: نقره ارزشمند رجبی - چهارمی نیک‌فر

لیلا رجبی با کسب مدال نقره در پرتاب وزنه که به اندازه یک طلا ارزشمند بود ،جایی برای هیچ بحثی نگذاشت. رجبی که به مانند موسوی در بلاروس اردو زده بود برعکس او دست خالی به ایران بازنگشت. رجبی با اولین مدال تاریخ زنان ایران در بازی های آسیایی به ایران آمد و ثابت کرد با تمرین ، تلاش و زحمت می توان به مدال و موفقیت رسید و فقط با قول دادن مدال را به کسی نمی دهند. رجبی که با دو پرتابگر از کشور چین رقابت سرسختی داشت توانست یکی از آن ها را پشت سر بگذارد تا به قول خود که کسب مدال در اینچئون بود عمل کند.

امین نیک فر نماینده مردان ایران در این ماده بود. اما او در یک قدمی مدال متوقف شد و به رده چهارمی اکتفا کرد.در این ماده پرتابگران آماده ای حضور داشتند که کار را برای نیک فر 34 ساله سخت کرده بودند. امین نیک فر وزنه خود را 19.02 پرتاب کرد . در حالی که او با رکورد فصل خود که 19.72 بود می توانست مدال برنز را به دست بیاورد.

دراین ماده نفرات اول تا سوم رکورد های 19.99 ، 19.97 و 19.63 را از خود برجای گذاشتند.

پرش ارتفاع: حذف قنبرزاده و ششمی وظیفه دوست

تقریبا می توان گفت کیوان قنبرزاده ومحمد رضا وظیفه دوست نیز نتایج پرتابگران چکش را تکرار کردند. قنبرزاده که با رکورد 2.22 در تمرینات به این مسابقات امده بود در همان حرکت اولیه و پرش از 2.10 سه بار خطا کرد تا بدون اینکه رکوردی را ثبت کند از دور رقابت ها کنار برود و یک ناکامی دیگر را در کارنامه دوومیدانی ایران در اینچئون ثبت کند. بعد از قنبرزاده امیدها به وظیفه دوست بود تا بتواند رده مناسبی را به دست بیاورد. او سه حرکت اول خود را با موفقیت پشت سر گذاشت اما در پرش 2.25 ناکام بود تا از ادامه مسابقه بازبماند و همراه چهار ورزشکار دیگر در رده ششم قرار بگیرد. وظیفه دوست اگر چهارمین حرکت خود را باموفقیت پشت سر می گذاشت می توانست به کسب مدال برنز امیدوار باشد.

دهگانه: پنجمی سپهرزاد

هادی سپهرزاد که جزو نفرات آخری بود که در لیست اعزام به انیچئون قرار گرفت در این رقابت ها به رده ای بهتر از پنجمی نرسید. سپهرزاد در نیمی از مواد رشته دهگانه نتایج قابل قبولی رابه دست آورد اما در موادی هم چون پرش طول و پرش ارتفاع نتایج خوبی نگرفت.

سپهرزاد که امید مدال را برای خود قائل بود دستانش از مدال کوتاه ماند.

پرش طول: محمد ارزنده

محمد ارزنده تنها نماینده ایران در رشته پرش طول، با پرشی معادل 7.56 در رده ششم قرار گرفت. ارزنده در این فصل رکورد 7.89 را از خود برجای گذاشته بود و تکرار این رکورد در اینچئون مساوی بود با یک مدال برنز برای او. در این ماده ورزشکارانی با رکورد 8.01 ، 7.90 و 7.86 مدال طلا ، نقره و برنز را به دست اوردند.

دوی 800 متر: اعزام دقیقه نودی مرادی برای شرکت نکردن!

سجاد مرادی که در آخرین روزهای قبل از اعزام جزو کاروان دوومیدانی ایران در اینچون قرار گرفت اصلا دراینچئون ندوید. مرادی که در ابتدا در لیست اعزام به اینچئون نبود با مصاحبه هایی که قبل از اعزام انجام داد و در آن از آمادگی خود و انگیزه اش برای کسب مدال سخن گفت، در نهایت مسافر کره شد. هر چند نتوانسته ورودی فدراسیون را به دست بیاورد و داوری نیز با قاطعیت اعلام می کرد که جایی در لیست مسافران اینچئون نخواهد داشت. به هر حال با شرایطی که مرادی داشت مشخص بود که نمی‌تواند به مدال برسد به همان اندازه که مشخص بود داوری نمی‌تواند روی حرف خود بایستد و او را اعزام نکند.

در حالی که همه منتظر مدال طلای سجاد مرادی بودند ،لحظاتی قبل از دور مقدماتی دوی 800 متراعلام شد که سجادمرادی به دلیل مصدومیت در این رقابت شرکت نمی کند.

مرادی قبل از رفتن نیز از ناحیه آشیل پا دچار مصدومیت بود اما عنوان کرده بود که می تواند مسابقه بدهد اما او مسابقه نداد و مدالی که گفته بود هیچ گاه به دست نیامد تاناکامی دوومیدانی ایران دراینچئون کامل شود. اگر او می دانسته که مصدومیتش به این شکل است چرا تااین حد اصرار داشت که به اینچئون برود؟

بنابراین ورزشکارانی که از مدال صحبت کرده بودند دست خالی به ایران بازگشتند. ورزشکارانی که دلایل ناکامی آن ها کمی عجیب بود و باتوجه به صحبت هایشان قبل از اعزام و ابراز رضایت از امکانات و اردوها باید تامل کرد که چرا اینگونه شد؟

به نظر می رسد فدراسیون دوومیدانی باید در برخی از رشته ها جوان گرایی کند وبرنامه ها و ورزشکارانش راتغییر بدهد. اگر تک مدال طلای حدادی در پرتاب دیسک نبود، کاروان شلوغ دوومیدانی با یک نقره رجبی چه می‌کرد؟

تیم دوومیدانی قزاقستان سه طلا، یک نقره و دو برنز را به دست اورد که همه آن ها هم توسط بانوان کسب شد. بنابراین کاروان ایران که در هر دوره بازی های آسیایی در رده بندی مجموع رقابت تنگانگی با قزاقستان دارد باید در رشته های پرمدال هم چون دوومیدانی برنامه ریزی و سرمایه گذاری بیشتری کند تا در آینده احسان حدادی‌هایی وجود داشته باشند که از مدال طلای‌شان اطمینان داشت و بتوان به آن ها افتخار کرد.

برای رسیدن به جایگاهی درخور نام ایران باید تمام رشته‌ها متوازن نتیجه بگیرند. نمی‌شود یک دوره دوومیدانی خوب باشد و تکواندو خوب نباشد، یک دوره وزنه نتیجه بگیرد دوومیدانی خوب نباشد. به هر حال رشته‌های تک‌مدال یا کم مدال اگر افت و خیز داشته باشند نهایتا یک یا دو مدال از دست برود اما ضعف در رشته‌ای مانند دوومیدانی خسارت جبران ناپذیری به کاروان وارد می‌کند.

افشین داوری پیش از اعزام به بازی‌های آسیایی در گفت و گو با خبرنگار ایسنا که در مراسم بدرقه کاروان حضور داشت با قطعیت از وضعیت بهتر تیم نسبت به گوانگ‌جو سخن می‌گفت و نتایج بهتری که به دست می‌آید. اتفاقی که البته نیفتاد تا مسئولان به فکر جدی برای مسابقات آینده باشند.