شفافیت مالی، حلقه گمشده فوتبال/ اتاق شیشه ای فوتبال ایران، غبار آلود است!

با توجه به اینکه نامه ای توسط هیات رئیسه فدراسیون فوتبال خطاب کفاشیان درباره تخلفات مالی فدراسیون فوتبال نوشته شده و بندهای مختلفی دارد، سایت برنامه نود بد ندید، گزارش هفته نامه اقتصادی تجارت فردا را در این باره منتشر کند.

گزارش را بخوانید:«فوتبال مثل اتاق شیشه ای است. این جمله آشنا را همه فوتبالی ها شنیده اند. معنای ساده این جمله این است که در فوتبال چیزی پنهان نمی ماند. با اطمینان گفت هیچ مساله ای پنهان نمی ماند و همه چیز یا به سرعت یا پس از چند وقت( هر چند وقت طول بکشد) روشن می شود. مسایل مالی هم دقیقا مثل دیگر مسایل فوتبال است. بسیاری از بازیکنان و مربیان فوتبال ایران دوست ندارند رقم قراردادهایشان فاش نشود، اما ارقام پس از مدتی از یک جا درج می کند و همه متوجه می شوند که فلان بازیکن یا مربی چقدر قرارداد بسته است. اما مگر مسایل مالی فوتبال فقط افشای رقم قراردادهای فعالان فوتبال است؟ مطمئنا نیست و پای اقتصاد و مسائل اقتصادی و حسابرسی و صورتهای مالی وسط است.

آن وقت است که می شود گفت این مسایل دقیقا دربخش غبارآلود اتاق شیشه ای فوتبال، جایی که به درستی دیده نمی شود و رصد نمی شود، قرار می گیرد و به راحتی دیده نمی شود. همین جاهاست که کمترین اثری از شفافیت دیده نمی شود و باید برای شفافیت و روشن شدن ریز هزینه ها و دخل و خرج فدراسیون فوتبال و باشگاهها، هیاهو راه انداخت و وزیر ورزش دستور بدهد و سازمان لیگ از ترس وزیر ورزش، ابلاغ کند تا مثلا باشگاهها ریز قراردادها  را روی وب سایتشان بگذارند(هر چند که بسیای از این ارقام درست نبود) یا مثلا در آخرین مجمع عمومی فدراسیون فوتبال تنی چند از اعضای مجمع به صورتهای مالی تنظیم شده توسط فدراسیون فوتبال اعتراض کنند و کار به تنش و درگیری بکشد و رئیس خنده روی فدراسیون فوتبال که خنده از لبانش جدا نمی شود، سگرمه درهم کند و داد و هوار کند و از کسانی که به صورتهای مالی عجیب و غریب که در آن هزینه ها و درآمدهای فدراسیون فوتبال، عجیب و غریب تایپ شده بود و جمع شدن اعداد با هم نمی خواند، بخواهد ساکت باشند.

 آبان ۹۲ و تقریبا یک سال پیش، اولین مجمع عمومی فدراسیون فوتبال بود که اعضای مجمع برای میوه خوردن و ناهار در رگ زدن به تهران نیامده بودند و نسبت به صورتهای مالی تنظیم شده (که البته پر از اعداد اشتباه بود و لج اعضای مجمع را درآورده بود) اعتراض می کردند. یکی از اعضای مجمع بیرون از جلسه به خبرنگاران می گفت در چند سال گذشته همیشه همینطور بوده و صورتهای مالی به صورت فرمالیته به اعضای مجمع ارائه می شده و کسی اعتراض نمی کرده اما انتشار یک گزارش درباره صورتهای مالی پر اشتباه فدراسیون فوتبال در یکی از روزنامه های سیاسی کشور، باعث شد تا اعضای مجمع این بار جلوی این عدم شفافیت بایستند.آنقدر که در همان مجمع علی کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال دستور داد کمیته ای شش نفره تشکیل شود تا به صورتهای مالی رسیدگی کند.اما نه جلسات این کمیته شش نفره به حد نصاب رسید و نه صورتهای مالی بررسی شد و نه علی کفاشیان جرات کرده مجمع عمومی فدراسیون فوتبال را برگزار کند و این در حالی است که او باید حداقل سالی دو بار مجمع عمومی برگزار کند و به اعضای مجمع گزارش مالی را ارائه کند و البته وزیر ورزش هم عضو این مجمع است.

محمود گودرزی البته دو-سه ماهی می شود که با علی کفاشیان حرف نمی زند و او را به وزارت ورزش راه نمی دهد و عدم شفافیت مالی در فوتبال و به خصوص فوتبال او را عاصی کرده است. عدم شفافیت مالی در فوتبال مساله تازه ای نیست و البته اتفاقات فدراسیون فوتبال مشتی نمونه خروار است. فوتبالی که هنوز کسی نمی داند سالی ۱۰۰۰ میلیارد در آن هزینه می شود یا ۱۵۰۰ یا ۲۰۰۰ میلیارد تومان؟ فوتبالی که به ادعای علی کفاشیان،فدراسیونش سالانه بالغ بر ۱۰۰ میلیارد تومان، هزینه دارد!همه می دانند که شفافیت مالی، حلقه گمشده فوتبال ایران و البته مسایل مالی، بخش غبارآلود اتاق شیشه ای فوتبال ایران است.

وقتی پول وارد رگ فوتبال ایران شد 

یک جمله کلیشه ای و قدیمی را همه به یاد می آوریم و آن جمله این است که هرجا پول زیاد باشد، فساد پیش می آید و تخلف اتفاق می افتد. پول زیاد مثل سفره ای بزرگ و پر از غذا هستند که افراد زیادی از آن بهره می گیرند و البته فوتبال و نه همه ورزشها چنین شرایطی پیدا کرده است. فوتبال ایران البته در برهه های مختلف تاریخی اش، همیشه ورزشی پرپولی بوده و قهرمانان آن، در هر مقطع زمانی وضعیتی بهتر از دیگر ورزشکاران و یا بخشهایی از اجتماع داشته اند.

پیش از انقلاب اوضاع بازیکنان فوتبال در حد ستاره های سینمای آن زمان بود. پس از انقلاب و در دوره جنگ، دیگر به آن صورت در فوتبال هزینه نمی شد، اما بازیکنان تیم های استقلال و پرسپولیس هم در دهه ۶۰ هم وضعیت بهتری نسبت به دیگر بازیکنان داشتند. در دوران سازندگی باز هم وضعیت بازیکنان استقلال و پرسپولیس، بهتر بود اما کم کم فوتبال جان گرفت و باشگاهها با پایان جنگ ۸ ساله و اختصاص بودجه های دولتی در وزارتخانه ها و پررنگ شدن ورزش و در اواسط دهه ۷۰ اوضاع بهتر شد. در همان زمان فدراسیون فوتبال نهاد کوچکی بود و تماما زیر نظر سازمان تربیت بدنی وقت کار می کرد. یک فدراسیون با چند کمیته محدود که شامل کمیته داوران و کمیته روابط بین الملل و کمیته تیم های ملی بود، بودجه چندانی هم نداشت و بسیاری از بودجه ها را سازمان تربیت بدنی به فدراسیون فوتبال می داد.

بیشترین بودجه ها زمانی داده می شد که تیم های ملی رده سنی پایه اعم از نوجوانان و جوانان وامید و تیم ملی بزرگسالان می خواستند در رقابتهای بین المللی و آسیایی شرکت کنند و بیشتر بودجه هزینه بلیت هواپیما و یا هزینه هایی از قبیل هتل و پول توی جیبی کادرفنی و سرپرستی و بازیکنان تیم ها می شد. فضا طوری بود که فدراسیون به سختی می توانست البسه و پوشاک را برای تیم ها تهیه کند و البته بازیکنان در دهه ۶۰ و ۷۰ همیشه از پیراهن هایی که برتن می کردند، گله داشتند. پس از صعود تیم ملی به جام جهانی ۹۸ فرانسه و حضور محسن صفایی فراهانی در فدراسیون به جای داریوش مصطفوی، ساختار فدراسیون فوتبال تغییر کرد. صفایی فراهانی، رئیس نوگرا و نواندیش فدراسیون فوتبال، مدیری ورزشی نبود اما اولین سنگ بنای پیشرفت فوتبال ایران را گذاشت و با سفر به مقر کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا، ساختار حاکم بر آن دو نهاد بزرگ را بر فدراسیون فوتبال ایران حاکم کرد، برای فدراسیون فوتبال مجمع تشکیل داد، اساسنامه نوشت و کمیته های مختلف را تشکیل داد، تیم های فدراسیون فوتبال با شرایط تازه ای روبرو شدند و کمپ تیم های ملی ساخته شد و سازمان لیگ حرفه ای تاسیس شد تا لیگ برتر حرفه ای شود.

همه این اتفاقات به این دلیل افتاد که رابطه صفایی فراهانی با دولت وقت و شخص محمد خاتمی رئیس جمهور وقت خوب بود و او توانست بودجه های خوبی برای فدراسیون فوتبال بگیرد. صفایی با بودجه هایی که از دولت گرفت ساختار سازی کرد و پس از ساختارسازی به درآمدزایی روی آورد و حتی اولین رئیس فدراسیونی بود که در ماجرای حق پخش تلویزیونی، ورود کرد و اولین رئیس فدراسیونی بود که دوربین های صدا و سیما را راه نداد. کاری که علی کفاشیان در هفت سال گذشته نتوانسته انجام دهد. با وسعت فدراسیون در بخش های مختلف، بودجه فدراسیون فوتبال هم افزایش پیدا کرد و البته حسابدارها و خرانه دارها هم وارد سیستم فدراسیون فوتبال شدند و بعد همانطور که در اساسنامه سازمان تربیت بدنی وقت آمده بود، سازمان های حسابرسی و نظارتی حق داشتند که صورتهای مالی فدراسیون ها را بررسی کنند و فدراسیون فوتبال هم یکی از اتاقهایش را به نمایندگان سازمان بازرسی کل کشور اختصاص داد و البته حسابرس هایی مورد تایید سازمان حسابرسی کل کشور هم در فدراسیون استقرار پیدا کردند تا به اصطلاح مو را از ماست بکشند.

تازگی ها نمایندگان سازمان بازرسی در سازمان لیگ هم مستقر شده اند تا هر وقت خواستند به مسایل ورود کنند. در همان زمان حضور صفایی فراهانی در فدراسیون و ساختار سازی، باشگاهها هم وسعت پیدا کردند و دولت برای سرگرم سازی مردم و جاذبه فوتبال، برای این ورزش هزینه کرد و پول هنگفتی وارد فوتبال شد. پولی که وارد فوتبال می شد، با شیب تندی رو به بالا حرکت می کرد و البته فدراسیون های محمد دادگان وعلی کفاشیان هم با همین شیب روبرو بودند و همین الان هم این رشد ادامه دارد. هم هزینه های فوتبال بالا رفته و البته فوتبال هم درآمد خوبی دارد و هم فدراسیون و هم باشگاهها اسپانسرهای خوبی گرفته اند و درآمد سرشاری از اسپانسرینگ دارند. جدا از اینکه هنوز مشکل حق پخش تلویزیونی حل نشده اما باشگاهها مثل دهه ۶۰ مشکلات لجستیک ندارند والبسه و تجهیزاتشان تامین می شود و برند باشگاهها ارزش خوبی پیدا کرده است.

با این حال باشگاهها پس از سه برابر شدن قیمت دلار،با بحران مالی روبرو شدند اما دولت وقت کمک های خوبی به باشگاهها و فدراسیون فوتبال کرد، تا فوتبال که دغدغه مردم است با مشکل روبرو نشود. بودجه هایی که در دولت وقت برای فوتبال هزینه شد، آنقدر زیاد بود که موجب اعتراض دیگر حوزه ها به فوتبال شده بود. محمود احمدی نژاد رئیس دولت قبل، علاقه ویژه ای به فوتبال داشت و البته کمک های بی حساب و کتاب وی به فوتبال کشور مخصوصا فدراسیون فوتبال، استقلال و پرسپولیس، بارها باعث اعتراض دیگر تیم ها هم شده بود.در حالیکه در اوایل دولت احمدی نژاد، در فوتبال سالانه ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیارد تومان هزینه می شد، پس از ۸ سال این رقم به بالاتر از ۱۰۰۰ میلیارد تومان درسال رسید و همین ماجرا باعث شد تا شفافیت در هزینه ها کاهش پیدا کند.

کار به جایی رسید که وقتی یکی از روزنامه های ورزشی، اقدام به انتشار ریز هزینه های باشگاههای دولتی مثل سایپا، پیکان و حتی باشگاه صنعتی مثل فولاد خوزستان کرد، با اعتراض تند مدیران و باشگاهها روبرو شد و حتی در خرداد ۸۸ ، حمید سجادی، مدیرعامل وقت باشگاه سایپا دبیرتحریریه روزنامه ورزشی را تهدید کرد و حتی در آکادمی ملی المپیک با روزنامه نگار ورزشی درگیری فیزیکی پیدا کرد. باشگاههای دیگر هم مقابل انتشار لیست هزینه ها مقاومت می کردند. محمد علی آبادی و معاونانش در سازمان تربیت بدنی وقت هم با شفاف سازی مخالفت بودند و از اینکه افکارعمومی و رسانه ها متوجه شوند که در فدراسیون فوتبال و باشگاهها چقدر هزینه می شود ابراز ناراحتی کردند. همین مخفی کاریها و عدم شفافیت ها، دید افکار عمومی و رسانه ها را نسبت به فدراسیون و باشگاهها عوض کرد و طبق سیاستی که وجود داشت در آن سالها، کسی متوجه نمی شد در فلان باشگاه و یا در فلان کمیته فدراسیون چقدر هزینه می شود.

در مجامع فدراسیون همانطور که گفته شد، صورتهای مالی به صورت کلی و فرمالیته ارائه می شد و اعضای مجمع برای اینکه زود بر شهرشان در استانهایشان برگردند، صورت های مالی را بدون بررسی امضا می کردند. پول زیادی وارد فوتبال ایران شده که این حجم بالا نیاز به حسابرسی و بازرسی داشت وگرنه حتی اگر رئیس و هیات رئیسه هم قصد سواستفاده نمی داشتند، ممکن بود که افراد دیگری سواستفاده مالی انجام دهند و به همین دلیل سازمان بازرسی روی این موارد حساسیت ویژه ای دارند.

در هر حال فدراسیون فوتبال در دوره های مختلف مدیران امورمالی مختلف و حسابرس های گوناگونی داشته و البته بخشی از کارمندان امور مالی فدراسیون فوتبال هم پس از حضور کفاشیان عوض شدند و حتی کفاشیان، مصطفی طباطباییان، برادر زن خودش را مدیرامور مالی فدراسیون فوتبال کرد که همین یکی از شبهاتی است که منتقدان مالی فدراسیون به آن اشاره می کنند و از نقاط ضعف کفاشیان می دانند. در هر حال فدراسیون فوتبال بر اساس تعاریف فیفا، شاهرگ ورود بودجه های هنگفت فیفا، کنفدراسیون فوتبال آسیا، ایجنت ها و کارگزاران، حق پخش تلویزیونی، حق عضویت جامعه فوتبال، جریمه های کمیته انضباطی،برگزاری دوره های مختلف مربیگری، اسپانسرهای رنگارنگ و دیگر هزینه هاست و البته هزینه های سنگینی مثل خرید بلیت های پرواز برای ۱۸ تیم ملی در رده های مختلف، هزینه پوشاک و البسه و هتل ها و کمپ های تیم های ملی در داخل و خارج از کشور، هزینه های مربوط به نگهداری زیرساختهای کمپ تیم های ملی اعم از هتل ها، سالن های بدنسازی و استخر و زمین های چمن مصنوعی و طبیعی و تجهیز و نوسازی و بهسازی زیرساخت ها و دیگر هزینه ها را دارد و که حسابرسی این همه درآمد و هزینه مطمئنا کار طولانی و طاقت فرسایی است و کلی زمان می برد و حالا شاید بر خلاف ادعای کفاشیان فدراسیون در سالهای آینده هزینه ای نزدیک به ۲۰۰ میلیارد تومان در سال داشته باشد. این شیب ورود پول همچنان ادامه دارد و البته امکان هرگونه تخلف هم وجود دارد.

تخلفات مالی بر خلاف اساسنامه 

اساسنامه فدراسیون فوتبال، در موارد مالی بندهای زیادی ندارد، اما در همین بندهایی که وجود دارد، موضوعات مهمی راگنجانده است. اولین تخلف اساسنامه ای، عدم انتخاب خزانه دار توسط مجمع عمومی فدراسیون فوتبال است. در فصل پنجم اساسنامه که تشکیلات نام دارد و در ماده ۶۶ آمده است که خزانه دار باید توسط مجمع عمومی فدراسیون فوتبال انتخاب و مسئولیت اجرایی امور مالی و نگهدای اموال فدراسیون را بر عهده دارد. خزانه دار باید واجد شرایط زیر باشد، اول اینکه تابعیت و سکونت در ایران را داشته باشد، دوم این اینکه حداقل مدرک لیسانس یا معادل آن مرتبط با امور مالی داشته باشد، سوم اینکه سابقه حداقل ۵ سال سابقه مدیریتی مالی داشته باشد و آخر اینکه سوپیشینه هم نداشته باشد که فدراسیون خزانه داری به نام مطلب ایمان زاده دارد که توسط مجمع عمومی فدراسیون فوتبال انتخاب نشده و این سازمان تربیت بدنی دوران محمد علی آبادی بود که او را برای خزانه داری به فدراسیون فوتبال معرفی کرده است.این اولین نشانه برای عدم شفافیت در مسایل مالی است.

ماجرای بازرسان و حسابرسان 

اما تخلف دوم را کریم بهرامی رئیس هیات فوتبال استان قم در گفت و گو با تجارت فردا مطرح می کند:« بر اساس ماده ۶۷ اساسنامه که بازرسان مستقل نام دارد، می بایست بازرسان مستقل که دارای مدرک حسابرسی باشن از سوی مجمع تعیین شوند که بر اساس قوانین حسابرسی، مسئول رسیدگی و ارائه گزارش عملکرد مالی فدراسیون به مجمع عمومی باشند.که حسابرسان بر خلاف اساسنامه نه تنها توسط مجمع انتخاب نشده اند بلکه توسط خود رئیس فدراسیون و از یک شرکت خصوصی انتخاب شده اند. این شائبه پیش می آید که حسابرسانی که انتخاب شده اند، بر اساس دستوراتی کارشان را انجام دهند و حسابرسی را آنطوری که مدیران رده بالا می خواهند انجام دهند.ضمن اینکه در همین اساسنامه آمده است که بازرسان برای هرسال توسط مجمع تعیین می شوند و انتخاب مجدد آنها بلامانع است اما در مجامع معمولا این انتخاب نمی افتد و این عجیب است. در بند دوم ماده ۶۷ آمده است که مجمع عمومی، حتی بازرس اصلی و علی البدل را هم انتخاب می کند.» با توجه به اینکه علی کفاشیان می گوید هزینه های فدراسیون سالانه بالغ بر ۱۰۰ میلیارد تومان است، حسابرسی این بودجه هنگفت آن هم توسط افرادی که مستقل نیستند، شائبه تخلف را بیشتر می کند و همین یکی از عواملی است که عدم شفافیت را به خوبی نشان می دهد. معمولا در نهادهایی که زیر نظر وزارتخانه ها هستند(همه فدراسیون ها زیر نظر وزارت ورزش قرار دارند) حسابرسهایی از شرکتهای دولتی انتخاب می شوند تا مو از ماست کشیده شود اما فدراسیون فوتبال در یک حرکت انتحاری، حسابرس ها را از یک شرکت خصوصی انتخاب کرده است!

بندها و ماده های اساسنامه مهم نیستند 

فدراسیون فوتبال آخرین مجمعش را آبان سال ۹۲ برگزار کرد که به مجمع جنجالی-مالی معروف شد. با توجه به در ماده ۶۸ آمده است دوره مالی فدراسیون به مدت یک سال از روز اول مرداد هر سال آغاز و تا روز اول مرداد سال بعد خواهد بود هنوز فدراسیون فوتبال مجمع رابرگزار نکرده است. بند دوم این ماده می گوید که درآمد و مخارج فدراسیون باید در دوره مالی محاسبه و برآورد شود و در قالب بودجه به مجمع پیشنهاد شود که هنوز مجمعی برگزار نشده تا بودجه ای پیشنهاد شود و حتی در بند سوم آمده است که خزانه دار موظف است کنترل و تراز حسابهای مالی فدراسیون را تا آخر دوره هر سال که پایان تیرماه است پیگیری و تنظیم کند که حداقل در سال گذشته انجام نشده است. در بند چهارم آممده است کلیه درآمدهای ارزی و ریالی فدراسیون باید به حسابهای بانکی و به نام فدراسیون واریز و همه هزینه ها هم از محل این حسابها انجام پذیرد. اما دو تخلف بر اساس همین بند چهارم اتفاق افتاده است. تخلف اول همان ادعای کریم بهرامی رئیس هیات فوتبال استان قم است که می گوید علی کفاشیان قبل از جام جهانی ۴۰۰ هزار دلار از وزارت امور خارجه و ۵۰۰ هزار از کوکاکولا گرفته است اما آن را وارد حسابهای فدراسیون نکرده است و دومی تاسیس شرکتی به نام افق سبز است که حساب بانکی مجزایی دارد و نام حساب هم افق سبز است نه فدراسیون فوتبال. این شرکت را کفاشیان اداره می کند و کارهای مربوط به بلیت فروشی در آن انجام می شود و البته در ورای این بلیت فروشی، کارهای دیگری هم انجام می شود و حتی برخی کارمندان فدراسیون تحت پوشش این شرکت قرار دارند. در هر حال بر اساس آنچه که آگشته رئیس هیات فوتبال قزوین می گوید با توجه به اینکه بودجه فدراسیون هنوز به تصویب مجمع نرسیده است، فدراسیون یک سال است که غیرقانونی در حال هزینه کردن است. بند اول ماده ۷۰ که هزینه نام دارد می گوید که در صورتی باید فدراسیون هزینه کند که این هزینه ها در بودجه مصوب فدراسیون فوتبال پیش بینی شده باشد. بند دوم این ماده می گوید سایر هزینه هایی که حتی باید در قالب بودجه متمم انجام شود هم باید توسط مجمع تصویب شود. در هر حال فدراسیون فوتبال نشان داده که این قبیل ماجراها زیاد برایش مهم نیست ودر کل بندها و ماده های اساسنامه زیاد برای آنها مهم نیست و آنها کارشان را انجام می دهند و این درحالی است که عزیزالله محمدی عضو سابق هیات رئیسه به تجارت فردا می گوید:«تخلفات مالی هم درست مثل تخلفات اساسنامه ای در بندهای دیگر است و فدراسیون در کل بر خلاف اساسنامه عمل می کند. در این بخش و بر اساس آنچه که منصور عظیم زاده اردبیلی، رئیس سابق کمیته بین الملل در مناظره با هوشنگ نصیرزاده در برنامه نود مطرح کرد، ۴۰ تخلف اساسنامه ای را روی آنتن برای چند ده میلیون بیننده نشان داد تا همه بدانند که در مدیریت فوتبال چه اتفاقاتی می افتد. حالا تخلفات مالی را هم کنار این تخلفات بگذارید، مشخص نیست چرا به متخلفان رسیدگی نمی شود.»

هیاتهای استانی هم شاکی هستند 

هیاتهای استانی هم حالا به منتقدان درجه یک رئیس فدراسیون فوتبال و مجموعه تحت مدیریتش تبدیل شده اند. آنها که از پشتیبانان کفاشیان محسوب می شدند حالا که می بینند بر خلاف بند سوم ماده ۷۱ که می گوید معادل ۲۰ درصد حق عضویت مربوط به اعضای حقیقی و حقوقی در هر استان باید توسط فدراسیون به هیات های استانی پرداخت شود، پرداخت نمی شود، آن وقت است که خبر می آید برای استیضاح و برکناری کفاشیان در مجمع عمومی فدراسیون درهر حال امضا جمع کردن هستند. بر اساس ماده ۷۱ اساسنامه، اعضای حقیقی و حقوقی جامعه فوتبال که درآمد ثبت شده ای دارند یا فدراسیون از درآمد آنها با خبر است، باید سالانه ۲ درصد درآمدشان را به فدراسیون پرداخت کنند که برای اعضای حقیقی که درآمد ثبت شده ندارند سالیانه ۲ درصد و برای اعضای حقوقی که درآمد ثبت شده ندارند سالیانه یک درصد است. هیاتهای استانی در حال حاضر اوضاع مناسبی مالی ندارند و همین عامل باعث شده تا آنها نارضایتی هایشان را مطرح کنند. اینجا هم نمونه دیگری از اوج عدم شفافیت مالی دیده می شود و کار را به جایی می کشاند که هیاتهای استانی که پشتیبان اصلی علی کفاشیان در مجمع عمومی فدراسیون فوتبال و در مقابل منتقدان فدراسیون بودند، به منتقدان درجه یکی تبدبل شوند و برای جمع کردن امضای استیضاح و بدون اینکه واهمه ای داشته باشند تلاش کنند. به قول یکی از روسای سابق فدراسیون فوتبال، وقتی اساسنامه را ورق می زنید و بندها را می خوانید، محال است که در نیمی از بندهای هر صفحه، تخلفات را نبینید و مشخص نیست چرا اساسنامه را اجرا نمی کنند در حالیکه درآمد مناسبی دارند و با رفتن تیم ملی به جام جهانی، قرار است ۹ میلیون دلار به فدراسیون تزریق شود، چند اپراتور تلفن همراه وبانک وشرکت های زیر مجموعه و شوینده اسپانسر تیم ملی و فدراسیون شده اند و حداقل چرا فدراسیون بندهای مربوط به مسایل مالی را درست اجرا نمی کند؟ اما یک سوال مهم وجود دارد. اینکه چرا فدراسیون بر خلاف اساسنامه در سال گذشته نتوانسته حداقل دو مجمع را برگزار کند و چرا جرات برگزاری مجمع جدید را ندارد؟ جزاین است که اعضای مجمع به شدت عصبانی هستند؟