به گزارش جماران؛ حجت الاسلام والمسلمین سید حسن خمینی با حضور در منزل عزت الله انتظامی ضمن عیادت از این استاد پیشکسوت بازیگری تئاتر و سینما، گفت‌وگویی خودمانی با وی انجام داد که بخش هایی از آن را در ادامه می‌خوانید:
ان شاءالله بهتر هستید؟
ان شاءالله که می‌فرمایید حتما بهتر هستم.
به هر حال همه دعا گوی شما هستند و یکی از عوارض پیری به هر حال همین است.
بله شما هم به فکر خودتان باشید…(باخنده)
مشکل شناسنامه هست یک ذره! ان شاءالله! شما که البته جوان‌تر به نظر می رسید. ما دورادور از آقا مجید احوال شما را می پرسیم.
وقتی به من گفتند که شما تشریف می‌آوردید شاید باور نکنید امروز با شوق و ذوق از خواب برخواستم وانتظار این اتفاق را می کشیدم که خوشبختانه با یک اوضاع خوبی در حال برگزاری است.
ان شاءالله
به امید خدا زحمات شما و توجهات شما اثر داشته باشد به این کارها که شده و حس کنیم.
شما از چه سالی وارد سینما شدید؟ از تئاتر شروع کردید؟
بله، من سینما را دیرتر از تئاتر شروع کردم. از ۱۳ سالگی وارد تئاتر شدم در مدرسه خلعتی تهران و بعد از آنجا آمدیم بالاتر و کار به اجرا و بازیگری و کارگردانی رسید. چون من هم تئاتر کار کرده بودم و هم سینما، یه مقدار بهره برداری بهتری برای انتخاب فیلم و انتخاب تئاتر داشتم. آن زمانها تئاترهای زیادی کار کردم و تقریبا هر چهارشنبه در تلویزیون هم برنامه داشتیم.
چه سالی؟
باید برگردیم به عقب… یعنی هنوز تلویزیون در آبادان بود و به تهران نیامده بود و بعد به تهران آمد و شامل همه جا شد. چندین گروه بودند که کار می کردند. چند کارگردان بودند.
ضبط هم نشد؟
اوایل آمدند ضبط کردند ولی نشد. یه مقدار مشکل بود چون ما تمرین می کردیم و
این‌ها ضبط می کردند. اواخر که مسئول ضبط ماهر شده بود می آمد سر تمرین،
مونتاژ می کرد. ما فقط چهارشنبه‌ها نمایشهایی را زنده اجرا می کردیم که
سیاه سفید پخش می‌شد. ما صبح تمرین میکردیم و عصرها زنده اجرا میکردیم.
همین دو شهر تلویزیون داشت؟
تا موقعی که یادمه همین دو تا شهر بود یا بوده به ما نگفتند! یا هنوز امکان نبوده که در همه شهرستانها باشد.
تهران هم که شاید در همه جای آن نبوده و بالاشهر بوده؟
آن زمان من نمی‌دونستم در همش بوده یا نه ولی ما داشتیم.
منظورم این است که وسعت پخش طوری بود که تا ری هم اگر کسی تلویزیون داشت، بگیرد؟
بله می‌گرفت. وقتی مرکز پخش می‌کرد در هر خانه ای این امکان بود. بعد ها
مشهد و تبریز و اصفهان هم اومد. خیلی از برنامهها را درست کردیم که وقتی
تلویزیون آمد مفصل‌تر کار شد. وقتی تلویزیون آمد دیگر به تئاتر اکتفا
نکردند و برنامهها گستردهتر شد.
شما چند فیلم بازی کرده‌اید؟
به روایتی فیلمهای خوبی که بازی کردهام چون خیلی سریال بازی نکردم، به ۲۲
فیلمم اعتقاد دارم چون ماندگار است. فیلمهای خوبی که بهترین امکانات را
داشته هم کارگردان خوب و هم بازیگران خوب. تلویزیون الان امکان خوبی برای
پخش آنها دارد. خوبیِ تلویزیون این است که می‌ماند و ضبط میکنند و ماندگار
است. این نوع تکنیک که ضبط میکنند آینده ساز است. به هر حال این یک حرکت
فنی است.
الان وضع سینمای ایران را چطور می بینید؟ خوب شده است؟
سینمای ایران نه! برای اینکه اون چیزی که مردم میخواهند نیست. مردم هم از
سینما و هم تئاتر انتظار دارند آن عیوب و مشکلاتی که در زندگی هست را منعکس
کنند. اصلا کار سینما و نمایش این است که ما مشکلات را مطرح کنیم. البته
دستگاهها هم زیاد توجه نمی‌کند و بعضیها را اجازه (نمایش) نمیدهد. به هر
حال با نمایش میتوانند مردم را با راه درست آشنا کند. ما هم جزء پیشگامان
هستیم. ما تلاش کردیم تماشاچی بشیند و ببیند و لذت ببرد.
آقا مجید (اشاره به فرزند عزت الله انتظامی) شما چطورید؟
خوبیم.
استاد را هیچ سفری نبردید؟
مجید انتظامی: امروز ایشان سر حال هستند وگرنه حالشان (همیشه) مساعد نیست.
تا پارسال سفر میرفتیم اما امسال کمرشان کمی اذیتشان می کند.
الحمدلله، آقا مجید هم از مفاخر هنری کشور هستند…
عزت الله انتظامی: سپاسگذارم. تشکر میکنم. واقعا افتخار موسیقی ایران است.
از آهنگ‌هایی که ساخته گاهی برایم میگذارد. من یکبار در ماشین نشستم مجید
یک کاست گذاشت گفت بابا اینو گوش کن. بعد من زار زار گریه کردم. گفتم این
آهنگ چیه؟ گفت برای فیلم «از کرخه تا راین» است. گفتم فیلمش کو؟ گفت این
فعلا آهنگشه، فیلمشم بعدا میاد. این آهنگ «از کرخه تا راین» بسیار تاثیر
گذار بود. بعدا دیدم تمام آسانسورها هم این آهنگ کرخه تا راین گذاشتند!
(باخنده)
در ایران نبود این قانون کپی رایت، واقعا مصیبتی هست و اصلا فرهنگش هم هنوز وجود ندارد!
مجید انتظامی: متاسفانه. بله درست گفتید؛ اصلا فرهنگش در ایران جا نیافتاده
است و اگر قرار باشد ایران روزی در قانون کپی رایت قرار بگیرد، ایران باید
خسارت سنگینی پرداخت کند!
حالا خارجیاش یک جور و داخلی هم جور دیگر. در هر حال (عدم رعایت
قانون کپی رایت) کار غلطی هست. اگر این قانون باشد، افراد زیاد دارای ذوق
هنری هستند که زندگی‌شان می چرخد و درآمدشان بالا میرود و باعث میشود گرایش
به امور هنری زیاد شود. مثلا همین قالی که زیر پای شماست معلوم نیست اولین
کسی که این را طراحی کرده کی بوده و بعد از روی این، هزاران قالی درست شده
بدون اینکه یک نفر مثلا به کسی که این طراحی را انجام داده فکر کند. طرح
های جدید هم همینطور… شما پس همیشه خونه هستید با این حساب؟ (باخنده)
همش که نه و اگر خانه باشم کپک میزنم! (باخنده)… بیرون میروم گاهی بیرون کار دارم.
سینما نمی روید؟
مگر فیلمی باشد که خوب باشد و ندیده باشیم و امکانش باشد بریم. البته سینما
خیلی لازمه برای ما. بعضی فیلمها را نمیتوانیم برویم ببینیم ولی اغلب خانه
هنرمندان فیلمهای برجسته را نمایش میدهد و از ما هم دعوت می کند.
شما موسیقی کار کرده بودید؟
موسیقی سنتور کار می‌کردم که پدرم یکبار اومد سنتورو دید پرت کرد بیرون.
پدرم خیلی مذهبی بود و گفت دفعه بعد دیگه اینجا نبینم. وقتی فیلم «گاو» را
دیدم پدرم عکس منو دیده بود روی سر در سینماها، گفت پسر جان این چیه بازی
کردی تو؟ گاو؟ ! بعد این فیلم را آوردند سینمای «شهر فرنگ» و من یه وقت
برای پدر مادرم گرفتند که بیایند تماشا کنند. آمدم به پدرم و مادر گفتم
بریم تماشا کنیم ببینید چیه؟ مادرم گفت : همین یه کارم مونده بود. هرچی
گفتم دیدم فاید نداره. مادرم گفت: نه مادر ما نمی‌ریم.
اصلا راضی نشدند که بروند ببینند؟!
گفتند همین یه کارم مونده! کجا بریم سینما؟! اصلا سینما را دوست نداشتند.
تلویزیون آمده بود هم نگاه نمیکردند . به زور وادار میکردیم که ببینند.
اصالتا کجایی هستید شما؟
من بچه سنگلج تهرانم.
پدر و مادر چطور؟
پدرم اشتهاردی بودند.
ان شاءالله خدا سایه صحت و عافیت مستدام به شما دهد و سایه شما را بر سر جامعه هنری ما و همه اهل فرهنگ کشور، خانواده و دوستان و بستگان شما مستدام بدارد!
باز هم از حضورتان بسیار متشکرم که تشریف آوردید.
عزتالله انتظامی همچنین در این دیدار به مشکلات و گرفتاری‌های برخی بازیگران و مفاخر هنری کشور که اکنون پیشکسوت و بعضا از کارافتاده هستند نیز اشاره کرد و تقاضا داشت تا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سایر دستگاههای مرتبط، از آنها که سرمایههای هنری کشور هستند حمایت کند. یادگار حضرت امام (س) هم قول پیگیری این موضوع از طریق مسئولان مربوطه را داد.
