روایت خرداد از پاشنه آشیل دولت یازدهم
آیا روحانی ندای اعتراض حامیان کلیدی خود را خواهد شنید؟
در پاسخ می گوید: « من از اساس آمده ام که فضای رسانه ای را مهار کنم تا حاشیه سازی های دوران اصلاحات تکرار نشود»
سرویس سیاسی خرداد: مردم با شور و هیجان پیگیر انتخاب اعضای کابینه و نقش آفرینی تازه رئیس جمهوری منتخب خود در انتخابات خرداد 92 هستند، هنوز یک ماه از حماسه انتخاباتی نگذشته و رئیس جمهوری تنفیذ نشده است، به مشاور رسانه ای روحانی در آن زمان می گویم چرا فضای رسانه ای در قبضه طیف مقابل است و هیچ تحرک مثبتی از سوی دولت در این زمینه را شاهد نیستیم؟!، در پاسخ می گوید: « من از اساس آمده ام که فضای رسانه ای را مهار کنم تا حاشیه سازی های دوران اصلاحات تکرار نشود»
به گزارش خرداد؛ همین پاسخ کافی بود تا چرایی خمودی و فشلی رویکردهای رسانه ای دولت از همان ابتدای کار مشخص و مبرهن شود، نگاه انفعالی، محافظه کارانه ومحتاطانه، محور کنش رسانه ای دولت شده بود، دولتی که به پندار خود نمی خواست از هول حلیم ( یا درست نویسی هلیم) توی دیگ بیافتد.
چینش مردان رسانه ای هم در این میان جالب توجه بود و روحانی در تیم رسانه ای تنها! و البته همیشه این پاسخ باقی که چرا فردی چون روحانی که اشراف و تسلط کافی و وافی به حوزه رسانه ای دارد و به قول عامیانه کاربلد این عرصه است، در چنین جایگاه راهبردی و تعیین کننده ای اینگونه بی گدار و بدون هیچ بازخورد مثبتی عمل می کند!.
مردان اصلی حلقه رسانه ای روحانی از همان ابتدا بیش تر به رقبای روحانی نزدیک بودند تا خود وی، یکی از نزدیکان محسن رضایی بود، آن دیگری از دانشگاه امام صادق آمده بود و بالاخره سخنگوی نزدیک ترین رقیب در آخرین شاهکار بر قلب رسانه ای دولت روحانی گماشته شد.
چیزی نگذشت که عملکردها صدای همه اهالی رسانه و حامیان روحانی را به اعتراض بلند کرد. روزی و هفته ای نبود که یک کارشناس رسانه یا استخوان خورد کرده های این عرصه اخطار و انذار ندهند که این ره به ترکستان ختم می شود.
اما به رغم همه این اعتراضات تیم اطلاع رسانی روحانی بی دغدغه و البته بدون هیچ اصلاح رویه ای به کار خود ادامه داد، همه می پرسیدند چگونه می شود در دولت قبلی که عملکردها تا آن حد بغرنج و آسیب زا بود، با هوشمندی اضلاع و اجزای رسانه ای توجهات عمومی به نقاط ضعف معطوف نمی شد اما در این دولت که تحولات عمیقی را شاهد بوده ایم و دستاوردهایی چون برجام و ثبات آفرینی در عرصه اقتصادی به منصه ظهور رسیده و مردم باید نسبت به کنه ماجرا اشراف یافته و بدانند که چه بوده ایم و چه مسیری را طی می کنیم و به کجا خواهیم رسید، در بی خبری قرار گرفته و همذات پنداری و رضایتمندی لازم را نسبت به دولت ندارند!.
سه سال و نیم گذشت و در بر همان پاشنه قبلی چرخید و اعتراض ها به جایی نرسید، حالا چند ماه مانده به انتخابات تازه و در حالیکه شاهد تغییرات در کابینه بوده ایم و بسیاری تصور می کردند این نقطه ضعف کلیدی هم دچار اصلاح می شود و نشد!
صدای اعتراض بزرگان حامی روحانی آنهم با صوت جلی برخواسته و این بار صریح تر از همیشه آنان به روحانی انذار و اخطار می دهند که این اشتباه بزرگ را اصلاح کند.
آیت الله هاشمی رفسنجانی که به طور معمول عادت دارد در لفافه سخن گفته و صریح به موضوعی نپردازد در گفت و گو با آرمان امروز پرده ها را فرو انداخته و با صراحت تمام به انتقاد از تیم اطلاع رسانی دولت می پردازد و تاکید می کند که دفتر رئیس جمهوری مانع تغییرات افرادی چون پرویز اسماعیلی می شود.
در دیگر سو سید حسن خمینی نیز زنگ خطر را به صدا درآورده و گوشزد می کند که مردم اگر از کارها و خدمات انجام شده مطلع نباشند مأیوس می شوند.
حال باید دید حسن روحانی که گوش شنوایی به اخطارهای مشفقانه و تذکرهای مصلحانه اهالی رسانه نداشت، بالاخره صدای اعتراض این بزرگان را خواهد شنید و برای اصلاح روندهای معوج رسانه ای دولت تدبیر و امید فکری خواهد کرد.
جایی که بی گمان پاشنه آشیل روحانی در انتخابات آتی ریاست جمهوری خواهد بود.
به گزارش خرداد؛ همین پاسخ کافی بود تا چرایی خمودی و فشلی رویکردهای رسانه ای دولت از همان ابتدای کار مشخص و مبرهن شود، نگاه انفعالی، محافظه کارانه ومحتاطانه، محور کنش رسانه ای دولت شده بود، دولتی که به پندار خود نمی خواست از هول حلیم ( یا درست نویسی هلیم) توی دیگ بیافتد.
چینش مردان رسانه ای هم در این میان جالب توجه بود و روحانی در تیم رسانه ای تنها! و البته همیشه این پاسخ باقی که چرا فردی چون روحانی که اشراف و تسلط کافی و وافی به حوزه رسانه ای دارد و به قول عامیانه کاربلد این عرصه است، در چنین جایگاه راهبردی و تعیین کننده ای اینگونه بی گدار و بدون هیچ بازخورد مثبتی عمل می کند!.
مردان اصلی حلقه رسانه ای روحانی از همان ابتدا بیش تر به رقبای روحانی نزدیک بودند تا خود وی، یکی از نزدیکان محسن رضایی بود، آن دیگری از دانشگاه امام صادق آمده بود و بالاخره سخنگوی نزدیک ترین رقیب در آخرین شاهکار بر قلب رسانه ای دولت روحانی گماشته شد.
چیزی نگذشت که عملکردها صدای همه اهالی رسانه و حامیان روحانی را به اعتراض بلند کرد. روزی و هفته ای نبود که یک کارشناس رسانه یا استخوان خورد کرده های این عرصه اخطار و انذار ندهند که این ره به ترکستان ختم می شود.
اما به رغم همه این اعتراضات تیم اطلاع رسانی روحانی بی دغدغه و البته بدون هیچ اصلاح رویه ای به کار خود ادامه داد، همه می پرسیدند چگونه می شود در دولت قبلی که عملکردها تا آن حد بغرنج و آسیب زا بود، با هوشمندی اضلاع و اجزای رسانه ای توجهات عمومی به نقاط ضعف معطوف نمی شد اما در این دولت که تحولات عمیقی را شاهد بوده ایم و دستاوردهایی چون برجام و ثبات آفرینی در عرصه اقتصادی به منصه ظهور رسیده و مردم باید نسبت به کنه ماجرا اشراف یافته و بدانند که چه بوده ایم و چه مسیری را طی می کنیم و به کجا خواهیم رسید، در بی خبری قرار گرفته و همذات پنداری و رضایتمندی لازم را نسبت به دولت ندارند!.
سه سال و نیم گذشت و در بر همان پاشنه قبلی چرخید و اعتراض ها به جایی نرسید، حالا چند ماه مانده به انتخابات تازه و در حالیکه شاهد تغییرات در کابینه بوده ایم و بسیاری تصور می کردند این نقطه ضعف کلیدی هم دچار اصلاح می شود و نشد!
صدای اعتراض بزرگان حامی روحانی آنهم با صوت جلی برخواسته و این بار صریح تر از همیشه آنان به روحانی انذار و اخطار می دهند که این اشتباه بزرگ را اصلاح کند.
آیت الله هاشمی رفسنجانی که به طور معمول عادت دارد در لفافه سخن گفته و صریح به موضوعی نپردازد در گفت و گو با آرمان امروز پرده ها را فرو انداخته و با صراحت تمام به انتقاد از تیم اطلاع رسانی دولت می پردازد و تاکید می کند که دفتر رئیس جمهوری مانع تغییرات افرادی چون پرویز اسماعیلی می شود.
در دیگر سو سید حسن خمینی نیز زنگ خطر را به صدا درآورده و گوشزد می کند که مردم اگر از کارها و خدمات انجام شده مطلع نباشند مأیوس می شوند.
حال باید دید حسن روحانی که گوش شنوایی به اخطارهای مشفقانه و تذکرهای مصلحانه اهالی رسانه نداشت، بالاخره صدای اعتراض این بزرگان را خواهد شنید و برای اصلاح روندهای معوج رسانه ای دولت تدبیر و امید فکری خواهد کرد.
جایی که بی گمان پاشنه آشیل روحانی در انتخابات آتی ریاست جمهوری خواهد بود.
خامد
۱۰:۰۰ - ۲۶ آبان ۱۳۹۵
سه سال ونیم کاری نکردنبایدانتظارداشته باشیم دراین چندماه باقیمانده کاری کند.قلباً میگویم روحانی یک اصلولگراست نه یک اصلاح طلب.انتظار بیشتری ازاونمیرود.دراین چند سال درد مردم نه تنها کمترنشد بلکه بیشترهم شده
