سوپر واکنش مرد همیشه جنجالی؛ اثبات آنچه که بود و نمی دیدند

سرویس سیاسی خرداد/ امین داودی نیا: از همان آغازین گام ها برای انتخابات ریاست جمهوری سال 1384 او پرنسیب و رفتار ناهمگونی با آنچه که از یک رئیس جمهوری انتظار داشتیم از خود به نمایش گذاشت.

به گزارش خرداد؛ از همان موقع که خم شد و بندهای کفش کتونی خود را جلوی دوربین ها بست تا بگوید مردی از جنس مردم است تا ظاهر متفاوت و آن کاپشن خاصی که بر تن می کرد تا تعابیر و جملات منشوری که بر زبان می راند و منتقدان را بی محابا می نواخت و سفرهای مداومش به نیویورک و تاکید بر محو اسرائیل از نقشه جهان و نقشه اش برای مدیریت جهانی! و مصاحبه های عجیب با خبرنگاران خارجی که ترجیح می داد سئوال کننده باشد تا پاسخگو

از هاله نوری که او را احاطه کرده بود تا حمله بی امان به بزرگان و السابقون انقلاب و مناظرات انتخاباتی که او کلید جنجالی شدنش را زد و سیل اتهامات را متوجه چهره های سیاسی کرد و بالاخره اظهارات عجیب اش در باب مهدویت و نگاه خاصش به شعارهای ملی گرایانه!

او رئیس جمهوری بود که می خواست به سر تیتر خبرها بیاید و  به هر نحوی از آنها مطرح باشد.

چهار سال پیش که در اقدامی غیر منتظره به ستاد انتخابات کشور آمد و دست در دست یار غار، او را برای ریاست جمهوری ثبت نام کرد، مشخص بود که احمدی نژاد دوست ندارد و نمی خواهد از متن به حاشیه سیاست برود اما شورای نگهبان همه آرزوهای وی را بر باد داد.

پیش تر بسیاری گفته بودند که این مرد مدعی ارزش ها آنچیزی نیست که می گوید و چندان وقعی به اصول و هنجارهای سیاسی مورد اجماع طیف های مختلف نظام و چارچوب های اخلاقی نمی گذارد اما اصولگرایان تمام قامت به حمایت از وی پرداختند و هزینه های بسیاری پرداخت شد و بسیار بزرگانی دلخور و آزرده شدند و تنها وقتی که انحرافات بسیار عیان شد اصولگرایان به موضع گیری علیه پسر شورشی اصولگرایان پرداختند.

احمدی نژاد بعد از خداحافظی با پاستور، چند صباحی را به دور از متن تحولات بود، هر چند بازهم با نامه گیری و برخی اقدامات جانبی نشان می داد که از این وضعیت دلخوشی ندارد. یکسال مانده به انتخابات ریاست جمهوری این خواسته باطنی نمود بیرونی تر یافت و احمدی نژاد سفرهای استانی آغاز کرد و اظهارات آنچنانی بر زبان راند که نشان می داد او عزم حضور مجدد در انتخابات را دارد.

اما عملکردهای نامتعارف و اظهارات جنجالی و کارنامه عملکردی که او بر جای گذاشته بود، چیزی نبود که بتوان به سادگی از کنارش گذشت و بهدیده اغماض بدان نگریست، در بالاترین سطح نظام ، رهبر انقلاب که هیچ گاه فردی را از حضور در انتخابات نهی نکرده و مصداقی در خصوص هیچ نامزدی سخن نگفته و له یا علیه کاندیداتوری فردی سخن نگفته بودند، با توجه به حساسیت شرایط و خطرات حضور وی برای کشور و نظام از پشت تریبون او را نهی کردند که پای به انتخابات نگذارد و توصیه خیرخواهانه خود را مطرح ساختند.

گمان می رفت این بار مرد جنجالی سکوت کرده و حداقل برای دوره بعدی به میدان رقابت انتخاباتی بیاید اما به رغم آنکه وی بیانیه ای صادر کرده و گفت که از هیچ کس حمایت نمی کند، طولی نکشید که با اعلام کاندیداتوری بقایی که نوچه سیاسی وی محسوب می شد، او نه تنها به اعلام حمایت از وی پرداخت که با مشایی تمام قامت به میدان کارزار تبلیغاتی آمد و از هیچ اقدامی در این زمینه کوتاهی نکرد، توئتر براه انداخت، فیلم و کلیپ انتشار داد و بالاخره نشست مطبوعاتی برگزار کرد.

تا همینجا هم اقدام های او نا متعارف بود و بر خلاف روح آنچه رهبری به وی توصیه کرده بود اما او صبح امروز به همراه بقایی به ستاد انتخابات وزارت کشور آمد.

چندی بود شایعه نام نویسی وی و مشایی به همراه بقایی در برخی محافل شنیده می شد و چنین ادعا می گردید که او برای بالابردن هزینه رد صلاحیت بقایی قصد به چنین کاری دارد اما او مصرانه تاکید کرد که در انتخابات با توجه به نهی رهبری حضور نیافته و ثبت نام نمی کند و آن نهی تنها متوجه نام نویسی وی بود و به فعالیت انتخاباتی و حمایت از فردی دیگر بسط نمی یابد.

صبح امروز اما این حرف ها و ادعاها نیز رنگ باخت و احمدی نژاد در انتخابات ثبت نام کرد. او بر خلاف تمامی تاکیدات خودش ثبت نام کرد تا نشان دهد که دروغ گویی که به او نسبت داده می شد تا چه میزان درست است،بسیار گفتند که او به منافع نظام و کشور توجه ندارد و به کژراهه می رود و اکنون همه آن ادعاها به اثبات رسید، اویی که به هاشمی می تاخت در عمل نشان داد که هر چه آیت الله نکته بین در او دیده بود درست و سنجیده بوده است.

احمدی نژاد کاری که نباید می کرد، به انجام رساند و خط قرمزها را علنی تر از هر کسی در نظام جمهوری اسلامی شکست، احمدی نژاد می خواهد در سر تیتر خبرها باشد به هر نحوی و به هر دلیلی، فرق نمی کند با اتهام زنی به بزرگان، اظهارات ناپخته و هزینه ساز بین المللی یا با تصمیمات خودسرانه و غیر کارشناسی و وعده های پوپولیستی برای او منافع ملی، حیثیت انقلاب وکشور و نظام نه اولویت است نه دغدغه تنها می خواهد باشد و کاش بیش تر و پیش تر اصولگرایان به این مهم اشراف می یافتند