بازی پیچیده اصولگرایان در انتخابات با چرخشی ناگهانی و دو سر برد رقم می خورد؟
خلبان ناکام این بار بازی سیاست را آموخته؟/گزینه رئیسی- قالیباف در پیچ نهایی خط عوض می کند!
مردی که به رغم همه حواشی از لبه تیز انتقادات به دور بوده چرا که اذهان رقیب و رسانه های مقابل به رئیسی و احمدی نژاد معطوف بوده و او که قرار بود معاون اول باشد و یار کمکی و نامزد پوششی به یکباره خود می شود گزینه اصلی و نهایی، آنهم به مدد تبلیغات پردامنه در فضای مجازی، وعده های پوپولیستی و حملات پردامنه به حسن روحانی..
سرویس سیاسی خرداد/ رضا رئیسی: شاید کم تر کسی در میان شهروندان
ایرانی یا حتی در میان شخصیت های سیاسی همانند او تمایل به ریاست جمهوری و
رسیدن به صندلی خیابان پاستور داشته باشد؛ خلبانی که برای سومین بار از
ساختمان بهشت به سوی پاستور تیکاف کرده و علیرغم همه حواشی سال گذشته و دو
ناکامی بزرگ طی 12 سال اخیر بازهم سودای ریاست جمهوری در سر می پروراند.
به گزارش خرداد؛ حامیانش القاب و عناوین بسیاری برای او به کار می برند، سردار خلبان و مدیر تکنوکرات و البته جهادی اصولگرایان به رغم این تعریف و تمجیدها اما نشان داده که چندان سیاستمدار کارآزموده و متبحری نیست، چه آن هنگام که 12 سال پیش با هزینه های فراوان و تبلیغات بی سابقه و پردامنه نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد و گمان می برد که با صرف این هزینه های بسیار و پرستیژهای عامه پسند و جذاب می تواند هم آرای خاکستری را به سمت و سوی خود جلب کند و هم آنکه کاندیدای اصلی اصولگرایان است و سبد رای این جریان سیاسی را در چنته دارد و ریاست جمهوری او قطعی است اما در نهایت با چرخش های پشت پرده و روزهای آخری قطب های سیاسی اصولگرایان، بدنه این جریان سیاسی پشت او نایستد و ره به جایی نبرد تا بداند که هنوز از بازی های سیاسی چیز چندانی نمی داند و تا رسیدن به راس هرم فاصله بسیاری دارد.
هشت سال بعد او مدیر جهادی بود که تجربه چند سال حضور در ساختمان بهشت را داشت و با توجه به تحولات دوره قبلی انتخابات و پیش بینی فقدان حضور رقبای اصلاح طلب، افق رسیدن به پاستور سهل الوصول تر از هر زمان دیگری به نظر می رسید اما بازهم شهردار نشان داد که هنوز سیاستمداری کاربلد نیست. او سه اشتباه بزرگ داشت.
با نامزدی آیت الله هاشمی کار را تمام شده دانست و صبوری پیشه نکرد و نقدهای تند و واکنش های عجولانه ای از خود نشان داد که مغایر با سعی چند ساله وی بر ترسیم چهره ای معتدلانه از خودش بود که بتواند علاوه بر اصولگرایان از سبد رای جریان مقابل هم برای خود آرا جذب کند.
در ائلاف 2+1 حضور یافت اما شرکا به تعهدات خود پایبند نبودند و به میثاق وحدت و کناره گیری به نفع نامزد مقبول تر وقعی ننهادند و قالیباف یکبار دیگر از اصولگرایان رو دست خورد.
در مناظرات انتخاباتی در جایی که هیچ نیازی به واکنش نبود و او را خطری تهدید نمی کرد با اشتباه محاسباتی به روحانی یورش برد تا نزدیک ترین رقیب آن روزها را که داشت از او سبقت می گرفت، زمین گیر کند اما با پاتک به موقع روحانی ماجرا وارونه نشد و او ضربه ای سخت متحمل گشت و در نهایت د روز رای گیری با فاصله بسیار و چند برابری انتخابات را به روحانی باخت و بازهم نتوانست راهی به پاستور بیابد.
همه این پرونده چندین و چند ساله نشان می دهد که قالیباف اگر در حوزه های دیگر نیز توانمند باشد از شاخصه های سیاستمداری بهنگام و سنجیده در سپهر پر و پیچ خم سیاست ورزی ایرانی چندان بهره ای نبرده است، در کنار آن طی یکسال گذشته حواشی بسیاری در شهرداری تهران او را به چالش کشیده، اختلاف با حامیان دیروز و پر و پا قرص در شورای شهر، گزارش حسابرسی شهرداری، پرونده واگذاری املاک، حادثه پلاسکو و بالاخره استخدام چند هزار نفر در شهرداری که جملگی این موارد بازتاب های فراوانی داشته و هر کدام از آن شاید برای بستن پرونده یک مدیر در افکار عمومی کفایت کند.
با آن عقبه ناکامی 2 باره و این حواشی یکسال گذشته، بسیاری پرونده آقای شهردار در عرصه سیاسی را بسته شده فرض کرده و دست یابی به آرزوی دیرین را محال ارزیابی کردند، از آن طرف این سئوال مطرح بود که اصولگرایان که به هیچ روی نمی خواهند روحانی یکبار دیگر بر مسند ریاست جمهوری تکیه بزند، با گزینه ای می آیند که سوخته نشده و پتانسیل اجماع و هم افزایی میان لایه های مختلف اصولگرایی را داشته باشد.
از چند ماه پیش به تدریج نام ابراهیم رئیسی زمزمه شده و نرم نرمک در رسانه ها بازتاب یافت و او به افکار عمومی باز شناسانده شد، تا آنجا که از یکماه پیش از رسانه های اصولگرا گرفته تا اصلاح طلب و رسانه های آنور آبی و بالاخره حتی مطبوعات بین المللی حجت الاسلام رئیسی را کاندیدای اصلی اصولگرایان و رقیب اصلی روحانی اعلام کرده و می کنند.
به موازات آن این نکته نیز از سوی برخی رسانه ها مطرح شد که قالیباف نیز همراه این نامزد اصلی بوده و با پیروزی وی سمت معاون اولی را اخذ خواهد کرد. قطعه نهایی پازل هم آنجا تکمیل شد که 10 روز پیش و در آستانه برگزاری جلسه جمنا قالیباف بیانیه ای صادر کرده و به نوعی از انصراف خود در حضور در انتخابات گفت تا همه چیز برای ریاست جمهوری وی و قصدش در این زمینه پایان یافته فرض شود.
او اما در دقیقه نود و لحظات پایانی برای سومین بار در انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کرد. که البته نافی آن پروژه انصراف و موضوع معاون اولی نبود چرا که جمنا گفته بود که 5 نامزد نهایی می توانند در انتخابات ثبت نام کرده و در نهایت پس از مناظرات و نظرگیری از افکار عمومی گزینه نهایی معرفی خواهد شد. با این وصف و در ظاهر قالیباف می تواند نقش کاندیدای پوششی را ایفا کند همان کاری که به نوعی جهانگیری در جبهه مقابل انجام می دهد و اذهان هنوز معطوف به دو گانه رئیسی- روحانی است.
از طرف دیگر کاندیداتوری احمدی نژاد هم حواشی بسیاری داشته و به نوعی سخن از سه ضلعی این سه چهره اصلی مطرح است و البته از یاد نبریم جلسه چند ساعته در هتل مشهد را که تکذیب شد اما....
حال اما یک نکته در این میان نباید نادیده گرفته شود. بیانیه انتخاباتی که قالیباف در ستاد انتخابات کشور خواند و وعده های تبلیغاتی که مطرح ساخت و شعارهایی چون اشتغال 5 میلیونی و انتخاب عنوان « دولت مردم» (که انتخاب واژه ای هوشمندانه است) نشان می دهد که حضور قالیباف چندان که پیش بینی می شد ودر صدد القای آن بوده اند، نمایشی و در سایه و به عنوان کاندیدای پوششی نیست.
این موضوع وقتی جدی تر می شود که تحرکات تازه قالیباف در فضای مجازی بلافاصله پس از اعلام کاندیداتوری را مد نظر قرار دهیم، آنجایی که به یکباره کانال های پر بازدید و چند میلیونی کهخیلی از آنها سیاسی نیز نیستند، ناگهان مملو از تبلیغات انتخاباتی قالیباف شده و پوستر وی با شعار دهان پر کن « دولت مردم» در این کانال ها بازتاب می یابد و به بهانه نظر سنجی تبلیغات علنی برای می شود.
او حتی در جریان نام نویسی تنها به خواندن بیانیه اکتفا کرده و حملات تندی را متوجه روحانی کرد و شعارهای پوپولیستی را مطرح ساخت و برای آنکه از حواشی دوربماند حاضر به پاسخ گویی به خبرنگاران نشد چون می داند با حواشی یکساله گذشته موارد بسیاری برای به چالش کشی او وجود دارد.
حال فرض کنید ابراهیم رئیسی که از او به عنوان کاندیدای اصلی اصولگرایان یاد می شود و در طی این چند ماه نامش برای افکار عمومی شناخته شده و از آن گمنامی سابق به در آمده در روزهای مناظرات یا پس از آن و در قبل از رقابت نهایی، از حضور در انتخابات انصراف دهد و با این سرمایه بازشناسی در افکار عممی خود را به خطر نیانداخته و کارتش را نسوزاند و به موضع تولیت آستان قدس بازگردد و در این مدت نیز همه تمرکز جریان رقیب را روی خود معطوف کرده باشد، آنگاه چه کسی از اردوگاه اصولگرایان برای ریاست جمهوری باقی خواهد ماند؟
مردی که به رغم همه حواشی از لبه تیز انتقادات به دور بوده چرا که اذهان رقیب و رسانه های مقابل به رئیسی و احمدی نژاد معطوف بوده و او که قرار بود معاون اول باشد و یار کمکی و نامزد پوششی به یکباره خود می شود گزینه اصلی و نهایی، آنهم به مدد تبلیغات پردامنه در فضای مجازی، وعده های پوپولیستی و حملات پردامنه به حسن روحانی...
شاید این بار بر خلاف همه ادوار گذشته سردار خلبان یاد گرفته و تجربه اندوخته و می داند که چگونه می توان در میدان سیاست بازی کرد و از فرش به عرش رسید... باید منتظر ماند و دید.
به گزارش خرداد؛ حامیانش القاب و عناوین بسیاری برای او به کار می برند، سردار خلبان و مدیر تکنوکرات و البته جهادی اصولگرایان به رغم این تعریف و تمجیدها اما نشان داده که چندان سیاستمدار کارآزموده و متبحری نیست، چه آن هنگام که 12 سال پیش با هزینه های فراوان و تبلیغات بی سابقه و پردامنه نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد و گمان می برد که با صرف این هزینه های بسیار و پرستیژهای عامه پسند و جذاب می تواند هم آرای خاکستری را به سمت و سوی خود جلب کند و هم آنکه کاندیدای اصلی اصولگرایان است و سبد رای این جریان سیاسی را در چنته دارد و ریاست جمهوری او قطعی است اما در نهایت با چرخش های پشت پرده و روزهای آخری قطب های سیاسی اصولگرایان، بدنه این جریان سیاسی پشت او نایستد و ره به جایی نبرد تا بداند که هنوز از بازی های سیاسی چیز چندانی نمی داند و تا رسیدن به راس هرم فاصله بسیاری دارد.
هشت سال بعد او مدیر جهادی بود که تجربه چند سال حضور در ساختمان بهشت را داشت و با توجه به تحولات دوره قبلی انتخابات و پیش بینی فقدان حضور رقبای اصلاح طلب، افق رسیدن به پاستور سهل الوصول تر از هر زمان دیگری به نظر می رسید اما بازهم شهردار نشان داد که هنوز سیاستمداری کاربلد نیست. او سه اشتباه بزرگ داشت.
با نامزدی آیت الله هاشمی کار را تمام شده دانست و صبوری پیشه نکرد و نقدهای تند و واکنش های عجولانه ای از خود نشان داد که مغایر با سعی چند ساله وی بر ترسیم چهره ای معتدلانه از خودش بود که بتواند علاوه بر اصولگرایان از سبد رای جریان مقابل هم برای خود آرا جذب کند.
در ائلاف 2+1 حضور یافت اما شرکا به تعهدات خود پایبند نبودند و به میثاق وحدت و کناره گیری به نفع نامزد مقبول تر وقعی ننهادند و قالیباف یکبار دیگر از اصولگرایان رو دست خورد.
در مناظرات انتخاباتی در جایی که هیچ نیازی به واکنش نبود و او را خطری تهدید نمی کرد با اشتباه محاسباتی به روحانی یورش برد تا نزدیک ترین رقیب آن روزها را که داشت از او سبقت می گرفت، زمین گیر کند اما با پاتک به موقع روحانی ماجرا وارونه نشد و او ضربه ای سخت متحمل گشت و در نهایت د روز رای گیری با فاصله بسیار و چند برابری انتخابات را به روحانی باخت و بازهم نتوانست راهی به پاستور بیابد.
همه این پرونده چندین و چند ساله نشان می دهد که قالیباف اگر در حوزه های دیگر نیز توانمند باشد از شاخصه های سیاستمداری بهنگام و سنجیده در سپهر پر و پیچ خم سیاست ورزی ایرانی چندان بهره ای نبرده است، در کنار آن طی یکسال گذشته حواشی بسیاری در شهرداری تهران او را به چالش کشیده، اختلاف با حامیان دیروز و پر و پا قرص در شورای شهر، گزارش حسابرسی شهرداری، پرونده واگذاری املاک، حادثه پلاسکو و بالاخره استخدام چند هزار نفر در شهرداری که جملگی این موارد بازتاب های فراوانی داشته و هر کدام از آن شاید برای بستن پرونده یک مدیر در افکار عمومی کفایت کند.
با آن عقبه ناکامی 2 باره و این حواشی یکسال گذشته، بسیاری پرونده آقای شهردار در عرصه سیاسی را بسته شده فرض کرده و دست یابی به آرزوی دیرین را محال ارزیابی کردند، از آن طرف این سئوال مطرح بود که اصولگرایان که به هیچ روی نمی خواهند روحانی یکبار دیگر بر مسند ریاست جمهوری تکیه بزند، با گزینه ای می آیند که سوخته نشده و پتانسیل اجماع و هم افزایی میان لایه های مختلف اصولگرایی را داشته باشد.
از چند ماه پیش به تدریج نام ابراهیم رئیسی زمزمه شده و نرم نرمک در رسانه ها بازتاب یافت و او به افکار عمومی باز شناسانده شد، تا آنجا که از یکماه پیش از رسانه های اصولگرا گرفته تا اصلاح طلب و رسانه های آنور آبی و بالاخره حتی مطبوعات بین المللی حجت الاسلام رئیسی را کاندیدای اصلی اصولگرایان و رقیب اصلی روحانی اعلام کرده و می کنند.
به موازات آن این نکته نیز از سوی برخی رسانه ها مطرح شد که قالیباف نیز همراه این نامزد اصلی بوده و با پیروزی وی سمت معاون اولی را اخذ خواهد کرد. قطعه نهایی پازل هم آنجا تکمیل شد که 10 روز پیش و در آستانه برگزاری جلسه جمنا قالیباف بیانیه ای صادر کرده و به نوعی از انصراف خود در حضور در انتخابات گفت تا همه چیز برای ریاست جمهوری وی و قصدش در این زمینه پایان یافته فرض شود.
او اما در دقیقه نود و لحظات پایانی برای سومین بار در انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کرد. که البته نافی آن پروژه انصراف و موضوع معاون اولی نبود چرا که جمنا گفته بود که 5 نامزد نهایی می توانند در انتخابات ثبت نام کرده و در نهایت پس از مناظرات و نظرگیری از افکار عمومی گزینه نهایی معرفی خواهد شد. با این وصف و در ظاهر قالیباف می تواند نقش کاندیدای پوششی را ایفا کند همان کاری که به نوعی جهانگیری در جبهه مقابل انجام می دهد و اذهان هنوز معطوف به دو گانه رئیسی- روحانی است.
از طرف دیگر کاندیداتوری احمدی نژاد هم حواشی بسیاری داشته و به نوعی سخن از سه ضلعی این سه چهره اصلی مطرح است و البته از یاد نبریم جلسه چند ساعته در هتل مشهد را که تکذیب شد اما....
حال اما یک نکته در این میان نباید نادیده گرفته شود. بیانیه انتخاباتی که قالیباف در ستاد انتخابات کشور خواند و وعده های تبلیغاتی که مطرح ساخت و شعارهایی چون اشتغال 5 میلیونی و انتخاب عنوان « دولت مردم» (که انتخاب واژه ای هوشمندانه است) نشان می دهد که حضور قالیباف چندان که پیش بینی می شد ودر صدد القای آن بوده اند، نمایشی و در سایه و به عنوان کاندیدای پوششی نیست.
این موضوع وقتی جدی تر می شود که تحرکات تازه قالیباف در فضای مجازی بلافاصله پس از اعلام کاندیداتوری را مد نظر قرار دهیم، آنجایی که به یکباره کانال های پر بازدید و چند میلیونی کهخیلی از آنها سیاسی نیز نیستند، ناگهان مملو از تبلیغات انتخاباتی قالیباف شده و پوستر وی با شعار دهان پر کن « دولت مردم» در این کانال ها بازتاب می یابد و به بهانه نظر سنجی تبلیغات علنی برای می شود.
او حتی در جریان نام نویسی تنها به خواندن بیانیه اکتفا کرده و حملات تندی را متوجه روحانی کرد و شعارهای پوپولیستی را مطرح ساخت و برای آنکه از حواشی دوربماند حاضر به پاسخ گویی به خبرنگاران نشد چون می داند با حواشی یکساله گذشته موارد بسیاری برای به چالش کشی او وجود دارد.
حال فرض کنید ابراهیم رئیسی که از او به عنوان کاندیدای اصلی اصولگرایان یاد می شود و در طی این چند ماه نامش برای افکار عمومی شناخته شده و از آن گمنامی سابق به در آمده در روزهای مناظرات یا پس از آن و در قبل از رقابت نهایی، از حضور در انتخابات انصراف دهد و با این سرمایه بازشناسی در افکار عممی خود را به خطر نیانداخته و کارتش را نسوزاند و به موضع تولیت آستان قدس بازگردد و در این مدت نیز همه تمرکز جریان رقیب را روی خود معطوف کرده باشد، آنگاه چه کسی از اردوگاه اصولگرایان برای ریاست جمهوری باقی خواهد ماند؟
مردی که به رغم همه حواشی از لبه تیز انتقادات به دور بوده چرا که اذهان رقیب و رسانه های مقابل به رئیسی و احمدی نژاد معطوف بوده و او که قرار بود معاون اول باشد و یار کمکی و نامزد پوششی به یکباره خود می شود گزینه اصلی و نهایی، آنهم به مدد تبلیغات پردامنه در فضای مجازی، وعده های پوپولیستی و حملات پردامنه به حسن روحانی...
شاید این بار بر خلاف همه ادوار گذشته سردار خلبان یاد گرفته و تجربه اندوخته و می داند که چگونه می توان در میدان سیاست بازی کرد و از فرش به عرش رسید... باید منتظر ماند و دید.
ناشناس
۱۴:۰۷ - ۲۷ فروردين ۱۳۹۶
درودبررئیسی وقالیباف
