اولین کنش جدی رئیسی با طعم رمز گشایی

سرویس سیاسی خرداد/ امین داودی نیا: تا چند ماه پیش شاید هیچ کس فکر نمی کرد که ابراهیم رئیسی که هیچ گاه در مناصب اجرایی حضور نداشته و عمری را در قوه قضائیه سپری کرده و به تازگی به تولیت آستان قدس رضوی رفته بود، کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری شده و تن به رقابت در کارزار سخت سیاسی دهد که سرنوشت آن مشخص نیست و شکست در آن می تواند تبعات هنگفتی برای آینده رئیسی در سپهر سیاسی ایران داشته باشد.

به گزارش خرداد؛ حتی تا هم اکنون نیز بسیاری چنین می گویند که با توجه به عقبه رای اصولگرایان در چند انتخابات گذشته و خاستگاه سیاسی رئیسی در این جریان سیاسی ( هر چند که گفته مستقل آمده است) و نیز شخصیت وی که آنچنان از صراحت بیان و کاریزمای شخصی برخوردار نیست و به مثابه یک سیاستمدار جسور و سخنور و حاضر جواب نمی تواند در صحنه سخت رقابت و مناظرات به رویارویی با رقبا بپردازد، او شانس چندانی نداشته و در نهایت قبل از آغاز رای گیری از صحنه انتخابات انصراف داده و تنها از این فرصت برای شناسایی خود در افکار عمومی بهره خواهد گرفت و هدف اصلی وی تنها همین مورد بوده است. به خصوص که انصراف وی می تواند رای سازمانی و منسجم این جریان را به کاندیدای اصولگرای منتقد روحانی منتقل کند، حال آنکه رای به عنوان مثال قالیباف در صورت انصراف چندان مشخص نیست که به حساب رئیسی واریز شود. 

استدلالی که البته می توان نقدهایی هم بدان مبذول داشت از جمله آنکه رئیسی با حضور در جریان انتخابات بی گمان با نقدهای طیف مقابل روبرو شده و آماج نقدها و توجهات خواهد بود و این خود ریسک بزرگی برای کاندیدایی است که تنها با هدف بازشناسی قصد حضور در عرصه انتخابات را داشته است.

در این میان تحلیل گران منتظر بودند تا با شروع جدی رقابت های انتخاباتی به تحلیل کنش ها  و واکنش های رئیسی پرداخته و پرده از هدف نهایی این کاندیدای هنوز نامکشوف برداشته شود.

رئیسی البته انتظارها را طولانی نکرد و منتظر نماند تا مناظرات انتخاباتی آغاز شود و اولین کنش جدی خود را ساعاتی پیش با صدور نامه همزمان به رئیس جمهوری و رئیس سازمان صدا و سیما آغاز کرد.

اقدامی که از چند جهت قابل توجه و شایسته تامل است.

اول آنکه تعجیل رئیسی برای ورود به کارزار انتخاباتی با انتشار این نامه نشان می دهد که وی نگاه جدی به فرصت انتخابات و رقابت در آن دارد و گویا نمی خواهد آرام و با طمانینه پیش رفته و از کنار قبض و بسط های انتخاباتی به سادگی گذر کند و به طور جدی به کارزار آمده است. کنشی که موید تحلیل طیفی است که می گویند او کاندیدای اصلی جریان اصولگراست و بر خلاف نظر طیفی است که می پندارند او تنها به قصد بازشناسی خود به صحنه انتخابات آمده، چرا که اگر کاندیدایی چنین قصدی داشته باشد خود را اینچنین به میانه میدانی چنین سترگ نمی اندازد.


دوم آنکه با صدور این نامه مشخص شد که استراتژی رئیسی در انتخابات اخیر تهاجمی است و رویکردهای سلبی در نقد حسن روحانی و رئیس جمهوری مستقر، اهم کنش های انتخاباتی وی خواهد بود و او نمی خواهد از رقبایی چون قالیباف در جریان اصولگرایی عقب بماند. از طرف دیگر ایننکته مشخص است که نامزدهای اصولگرا و از جمله رئیسی برنامه جامع و مانع و مدون و مشخصی برای انتخابات ندارند که ترجیح می دهند نقد حسن روحانی و عملکردهای وی را در اولویت کاری خود قرار دهند.

سوم نیز آنکه رئیسی با صدور این نامه خود را در جایگاه مظلوم صحنه انتخابات قرار داده و مدعی است که صدا و سیما در راستای تبلیغ رئیس جمهوری حق نامزدهای دیگر را ناحق کرده است. این در حالیست که رئیسی در اذهان عمومی و (یا حداقل در تبلیغات طیف مقابل) به عنوان کاندیدای مورد حمایت لایه های قدرتمند اصولگرا و به تبع آن صدا و سیما فرض می شود و او در صدد شکست این پندار است و می داند که این نگرش وجه منفی برای وی در صحنه انتخابات دارد، آنچنان که وی در بیانیه اعلام کاندیداوری هم گفته بود که مستقل آمده و کاندیدای جمنا نیست!

بی شک این نامه می تواند نقطه عزیمت برای بروز و ظهور جدی تر رئیسی در صحنه انتخابات ریاست جمهوری باشد و نشانگر آنست که این سید آرام در ظاهر و چهره، قصد دارد قاطع و جدی به میدان بیاید حتی اگر در نهایت انصراف نیز بدهد.

رئیسی که در سخنان خود سعی می کند با چهره معنوی و توصیه های اخلاقی جلوگر شود اما خود نیز می داند کارزار سیاست سخت تر از آنست که تنها با این پرستیژها بتوان در آن موفق بود و در پس پرده این توصیه ها رویه تهاجمی وی نسبت به کاندیدای مقابل مشخص است.