سرویس سیاسی خرداد/ صلاح الدین توماج پور: اردوغان هر از گاهی فتیله انتقاد از ایران را بالا می کشد و با عناوین دهن پرکن و خوشایند قومیت های منطقه ای، ایران را به توسعه طلبی قومیتی یا همان توسعه طلبی فارسی متهم می کند! که این خود از عجایب روزگار است، آنهم برای سیاستمداری که همگان می دانند رویای امپراطوری عثمانی را در سر می پروراند و همواره در صدد زنده کردن المان های آن دوران بوده و هست.
به گزارش خرداد؛ با این وصف نباید حمله اخیر اردوغان چندان تعجب برانگیز باشد و تکرار مکرارت است اما با همه این اوصاف اظهارات اینچنینی آنهم در این برهه زمانی تعجب برانگیز است.
غیر از آنکه نان اردوغان در اختلاف و دوگانگی در منطقه است و این حملات مسبوق به سابقه و گاه و بیگاه هم به آن باز می گردد، چنین اظهاراتی در این برهه زمانی عجیب است. چرا؟
اردوغان شریک استراتژیک قطر است و تمام قامت در دعوای عربستان و قطر پشت این کشور ایستاده که انهم به اشتراکات دیرپای حاکمین این دو کشور باز می گردد.
ترکیه برای دستیابی به قطر و ارسال کمک به آن و نقش آفرینی تاثیر گذار در این بحران، چاره ای جز استفاده از مرزهای هوایی ایران و نیز امکانات جغرافیایی کشورمان ندارد.
مضاف بر آن مصر با پیوستن به اتحاد عربستان ضد قطر و نقش محوری در ائتلاف به شدت در پی تسویه حساب دیرین با ترکیه است و تعجب برانگیز آنست که در این وانفسا این ایران است که می تواند کفه موازنه را به سمت ترکیه سنگین کند اما اردوغان به ایران حمله می کند.
پاسخ در همان مصاحبه اردوغان با شبکه پرتغالی نهفته، آنجایی که او همزمان با حمله به ایران از عربستان می خواهد که پایگاه نظامی به این کشور در خاک خود بدهد و البته ساعتی بعد این درخواست با پاسخ منفی ملک سلمان روبرو شد.
چرا که مسلم بود، عربستان، مصر را که به تازگی دو جزیره نیز به عربستان هبه کرده، وانگذاشته و طرف ترکیه را نخواهد گرفت، پس چرا اردوغان چنین اشتباهی کرد؟
پاسخ می تواند چند وجهی باشد، اول آنکه او خواسته به نوعی با عربستان اتمام حجت کرده و بگوید که ما دست رد به سینه ایرانی ها زدیم اما شما ما را قبول نکردید و ...
دوم او می خواسته به جهان عرب آنهم با این جمله قومیتی که بکار برده و از امپراطوری فارسی گفته، این پیام را بدهد که ائتلاف آنان با قطر به سمت ایران نرفته و وجه جدا از فارس ها! دارد.
سوم نیز می تواند آن باشد که او در میانه این وانفسا به دنبال منفعت خود است و اتحاد با ایران و پیام آن برای غرب و جهان عرب خوشایند این منافع نبوده است
همچنین او خواسته بگوید که خود و ترکیه را در مقام راهبری تحولات منطقه ای آنهم به شکل مستقلانه و بدور از تاثیر پذیری از دیگران می بیند.
حال واکنش منطقی ما به تکرار این اظهارات خصمانه و بدور از نزاکت دیپلماتیک باید چه باشد؟
مایی که در هنگام کودتا پشت ترکیه ایستادیم در هنگام بحران قطر در اولین گام وزیر امور خارجه کشورمان در اولین سفر دیپلماتیک به ترکیه رفت تا با مقامات این کشور تشریک مساعی کند مایی که بیش ترین درآمد توریسم در ترکیه را از جیب مردمان خودمان به حساب آنها واریز می کنیم و ...
به نظر می رسد اگر قرار باشد که مقامات کشورمان دوباره به یک محکومیت ساده بسنده کرده و از کنار این موضوع بگذرند، این نکته به گستاخی دوچندان تر اردوغان منجر خواهد شد، مایی که بدون کمک مان حتی ترکیه نمی تواند پشه ای را به قطر ارسال کند و این نمی شود که ایران هر کجا که شد به یاری اردوغان بیاید و آنگاه پاسخی اینچنین گستاخانه دریافت کند؟!
به نظر می رسد موقع آن رسیده باشد که جواب مقتدارانه ای به اظهارات خصمانه مقامات ترکیه ای که از هر گاهی پا از گلیم خود درازتر می کنند، داده شود.