دستان خالی وجه مشترک دلواپسان داخلی و جمهوریخواهان آمریکایی

سرویس سیاسی خرداد- محمد محمدی: هر دو منتقد برجام هستند و آن را یکی از بدترین توافقات می دانند، هر دو معتقد به ضرر و زیان هنگفت طرف خودی هستند و دستاوردهای حاصله را هیچ و داده ها را بسیار بیش تر از آورده ها عنوان می کنند، هر دویی که اتفاقا در منتهی الیه دو سر یک خط قرار گرفته و فاصله کهکشانی و تقابلی تمام عیار با هم دارند اما در این زمینه همنوا و همصدا هستند «برجام» و مخالفت با آن.

به گزارش خرداد؛ این همنوایی و همصدایی البته چیز تازه ای نیست و طی دو سالی که از انعقاد برجام گذشته، آنچنان عیان و واضح است که نیاز به شرح و بسط و تفصیل ندارد اما نکته جالب توجهی که در دومین سالگرد توافق برجام متبلور شده و در بیانیه های تنی چند از سناتورهای تندرو جمهوریخواه به چشم می آمد، حمله آنان به برجام از زاویه ای بود که درست دلواپسان داخلی نیز از همین منظر و نگاه به توافق هسته ای می تازند.

مرور بیانیه های سناتورهایی چون «تام کاتن» یا «جیم بانکز» در ضدیت با برجام در سالگرد دومین سال انعقاد آن، یک نکته را به وضوح عیان می کند و آن دستان خالی منتقدانی است که نمی توانند و بهانه ای ندارند که برجام و مناسبات معطوف به آن را زیر سئوال ببرند و برای حمله چاره ای ندارند که مسائل فرامتنی و کشاکش های عرصه های دیگر در روابط ایران و ایالات متحده را بدون آنکه هیچ ارتباط مستقیم و ملموسی با برجام داشته باشد، دستمایه حمله به توافق هسته ای کنند.

درست کاری که شماری از دلواپسان داخلی همان را انجام می دهند. در داخل انتقاد می کنند که چرا فلان تحریم وضع شده و یا چرا ما هنوز تحریم داریم و چرا مناسبات پولی و مالی ما درست نشده و در یک کلام گفته می شود که ما انرژی هسته ای را داده ایم (که نداده ایم) و چرا همه چیز به حالت عادی برنگشته است و هنوز تحریم داریم؟!

پاسخ خیلی ساده است، چون برجام قرار نبوده همه تحریم های ما را بازگرداند، چون شماری از تحریم ها مربوط به ماجرای گروگان گیری و موضوعات فرابرجامی است، چون مذاکره گنندگان از اساس اجازه مذاکره در این زمینه ها را نداشته اند، چون قرار نبوده بعد از برجام همه چیز میان ایران و آمریکا تغییر کند و اتفاقا این تاکید مسئولان عالی نظام بوده و هست.

در آنسو تندروهای جمهوریخواه می گویند که برجام منعقد شده اما رفتار ایران تغییر نکرده است، ایران حامی تروریسم (به زعم  ادعای آنان) در منطقه است، ایران برنامه موشکی خود را پی می گیرد، ایران دشمن اسرائیل است، ایران از حزب الله دفاع می کند و ...

 بله چون ایران و آمریکا پس از نزدیک به چهاردهه تخاصم و تعارض، رفیق گرمابه و گلستان نشده اند، با هم توافق دو جانبه امضاء نکرده اند... آنان تنها توافق هسته ای با عنوان برجام را در قالب توافق میان 1+5 و ایران به امضا رسانده اند و بر اساس آن ایران محدودیت هایی را در برنامه هسته ای خود برای اعتماد سازی پذیرفته ( که به اذعان آژانس بین المللی انرژی اتمی تماما به تعهدات خد عمل کرده) و در سوی مقابل تحریم هایی که به مناسبت برنامه اتمی ایران وضع و قطعنامه های که در شورای امنیت تصویب شده بود، برداشته و تعلیق شد.

حال چون دو طرفی که در دشمنی با یکدیگر مصر و پابرجا هستند، دستمایه ای برای نقد برجام نداشته و شاهد طی طریق آن در روال عادی خود هستند و چیزی برای نقد مستقیم به آن ندارند، با این موضوعات فرامتنی و رجوع به تعارضات ساختاری، خواستار صدمه و آسیب به برجام هستند اما نکته آنجاست که این تحرکات نشان می دهد که برجام توانسته در دو سال گذشته در مسیری آرام و منطقی علیرغم تمامی تلاطم ها مسیر خود را طی کرده و پس از این نیز به نظر نمی رسد که با همه رجزخوانی های افرادی چون ترامپ او بتواند در این مسیر خللی جدی ایجاد کند و اگر دست به ندانم کاری نیز بزند، هزینه های گزافی داده و دنیا با آن هیچ همراهی نشان نخواهد داد.