یادداشت محمود صادقی درباره هماهنگی دولت و اصلاح طلبان

اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان از سال 92 ائتلاف و همسویی‌ای را آغاز کرد‌ند که طی چند سال اخیر روزبه‌روز انسجام یافته و تقویت شده است. اگر در سال 92 ائتلافی پیش‌بینی‌نشده به وجود آمد، در سال 96 این ائتلاف از قبل برنامه‌ریزی‌شده بود که نتیجه آن نیز در انتخابات ریاست‌جمهوری و شوراها مشاهده شد. به‌رغم محدودیت‌ها و فشارهایی که وجود داشت و در کنار فعالیت رسانه‌ای و استفاده از امکانات دیگر، اصلاح‌طلبان موفقیت بزرگی در 29 اردیبهشت کسب کردند که محصول این وحدت عمل و نظری میان اصلاح‌طلبان و اعتدالیون است. اکنون رئیس‌جمهور در بازه زمانی برای چینش کابینه دوازدهم به سر می‌برد و آنچه مجموعه شورای عالی اصلاح‌طلبان انتظار دارند و به آقای روحانی نیز منتقل شده، عمدتا بحث درباره شاخص‌ها و رویکردهاست. اکثریت مردم ایران در انتخابات ریاست‌جمهوری 96 رویکرد اصلاحات را انتخاب کردند. در این انتخابات رقابت میان 2 رویکرد بود که در موضعگیری‌ها و سخنان آقای روحانی مشی اصلاح‌طلبی کاملا نمایان بود. در این راستا رئیس‌جمهور باید انتظارات رأی‌دهندگان را در چینش کابینه و هیات دولت لحاظ کند. در دیداری که هفته گذشته با آقای روحانی انجام شد، بدون اینکه درباره مصداق‌ها بحث شود، انتظارات اصلاح‌طلبان مورد تاکید قرار گرفت. همچنین قرار شد تعامل شورای عالی سیاستگذاری با هیات دولت به‌صورت نهادینه درآید و در 4سال آینده استمرار یابد. در این راستا کارگروهی تشکیل خواهد شد تا هماهنگی کلی دولت و اصلاح‌طلبان تداوم پیدا کند و با دولت هم‌افزایی و همکاری صورت گیرد. رئیس‌جمهور در جلسه شنبه گذشته با اصلاح‌طلبان تاکید کرد که پیروزی خود را مرهون همکاری با اصلاح‌طلبان می‌داند و علاوه بر اصلاح‌طلبان از تلاش اعتدالگرایان نیز تشکر کرد. تمام تلاش این مجموعه بر این است که هماهنگی و ائتلافی که شکل گرفته، روز‌به‌روز تقویت شود. البته در فضای سیاسی به‌ویژه در ماه‌های اخیر افراد از طریق رسانه‌ها با یکدیگر گفت‌وگو می‌کنند که موجب شده گفت‌وگوهای رودررو کمتر شود و همین موضوع با خود آفت‌هایی به‌دنبال دارد. مواضع افراد در رسانه به‌طور کامل انعکاس پیدا نمی‌کند و گاهی تقطیع یا تحریف شده و موجب سوء‌تفاهم می‌شود که در این راستا گفت‌وگوهای حضوری می‌تواند به کاهش این سوء‌تفاهمات کمک کند. از طرف دیگر، در چینش دولت رأی اعتماد مجلس یک عامل بسیار تعیین‌کننده است. بنابراین همسویی و هماهنگی دولت با مجلس نیز می‌تواند در انتخاب وزرا و در رأی اعتماد خود را نشان دهد. گرچه انتظار می‌رود که قوه مقننه با دولت هماهنگی داشته باشد، اما نقش نظارتی خود را نیز خواهد داشت و در این راستا استقلال مجلس نیز بایستی حفظ شود. موضع فراکسیون امید که در شورای مرکزی بدان تاکید شده، این بوده که در این مقطع نباید بحث مصداقی داشته باشیم. مخصوصا آقای دکتر عارف معتقدند نباید در مصادیق سخنی گفته شود و صرفا بایستی شاخص‌ها و معیار‌ها مورد بحث قرار گیرد. البته باید محدودیت‌هایی را که آقای روحانی دارد، در نظر آورد، اما با لحاظ تمام جهات در برخی حوزه‌ها انتظار می‌رود که این هماهنگی به‌خصوص در حوزه سیاست داخلی پررنگ‌تر شود.