موج سواری رسانه ای در اردوگاه چپ و راست چرا؟
وزیر منفور دیروز به یکباره محبوب شد!
حکایت این روزهای آقای وزیر! عجیب و غریب و قابل تامل شده است، عنوان اصلاح طلبی را با خود یدک می کشد و به نزد بزرگان اصلاح طلب می رود اما محبوب القلوب تندروهای ضد اصلاحی و اعتدالی شده و برای پروپاگاندای او سنگ تمام می گذارند، اینجاست که باید گفت یک جای ماجرا لنگ می زند و ریزبینی را ضروری می کند.
سرویس سیاسی خرداد: حکایت این روزهای آقای وزیر! عجیب و غریب و قابل تامل شده است، عنوان اصلاح طلبی را با خود یدک می کشد و به نزد بزرگان اصلاح طلب می رود اما محبوب القلوب تندروهای ضد اصلاحی و اعتدالی شده و برای پروپاگاندای او سنگ تمام می گذارند، اینجاست که باید گفت یک جای ماجرا لنگ می زند و ریزبینی را ضروری می کند.
به گزارش خرداد؛ وزارت تامین کار و رفاه اجتماعی که به اختصار آن را وزارت کار می گویند، بیش ترین سطح تعامل و اصطکاک را با بدنه اجتماعی داشته و با این وصف می بایست وزیر مربوطه بیش ترین بازخورد و حضور رسانه ای را وفق حیطه عملکردی خود داشته باشد اما ربیعی در طول سه سال و نیم از دوران چهار ساله وزارت شاید کم تر از هر وزیر دیگری نمود رسانه ای داشت اما به یکباره همه چیز در ایام انتخابات و پس از آن تغییر یافت.
در ایام انتخابات، اعتراضات طبقه کارگری و ناخشنودی از عملکردهای دولت در این عرصه او را به صدر اخبار آورد و شاید بتوان گفت نقطه عطف انتخابات 96 را رقم زد، جایی که در معدن یورت، کارگران ناخشنود از عملکرد مجموعه تحت امر وی به رئیس جمهوری تاخته و رسانه های منتقد گویی پاس گل تمام عیاری دریافت کرده بودند،به ولوله و هلهله پیرامون آن پرداختند اما خدا خواست که این تخریب ها نتیجه معکوس داده و روحانی که جسارت و شجاعت به خرج داده بود، سربلند از این میدان سخت بیرون بیاید.
آنجا ربیعی در کانون توجهات رسانه های منتقد دولت بود اما پس از پیروزی در انتخابات و استقرار دوباره روحانی بر مسند ریاست جمهوری دوباره حضور رسانه ای ربیعی هم جدی شد، این بار علاقه مندان و دلباختگان کیفیت مدیریت ربیعی یادشان آمده بود که در آستانه معرفی کابینه،از خدمات و توانمندی های وی بگویند، حال آنکه ظریف و زنگنه و حجتی و قاضی زاده هاشمی و ... نیازی به این بازنمایی خدمات نداشتند که مشک آنست که خود ببوید نه آنکه عطار بگوید...
به هر تقدیر روحانی نیز ربیعی را دوباره برای وزارتخانه مورد نظر معرفی کرد که اگر به همین رفتارها عنایتی می شد، لزوم این باز معرفی هم از حیز انتفاع ساقط بود
اما جالب آنکه پس از معرفی هم،ربیعی بیش و پیش از هر گزینه دیگری در رسانه ها جلوت داشته و در معرض دید است، یک خبرگزاری اصلاح طلب مانده ربیعی نامه درآورده و ایشانرا پوستر سایت خود کند و ازطرف دیگر خبرگزاری ها و سایت های تندرو منتقد دولت که تا چند ماه پیش ربیعی را عامل بدبختی طبقه کارگر و نقطه ضعف دولت می دانستند، در رثای او رپرتاژ آگهی های عجیب و غریب و تمام عیار می روند.
اقداماتی که از یکطرف نشان دهنده علاقمندی خاص آقای وزیر بر جلوس بر این صندلی و افتخار خدمت است و از طرف دیگر نشان دهنده ضعف ساختاری و عدم اعتماد به اقبال عمومی نمایندگان که چنین صحنه آرایی ها را ضروری می کند و در نهایت نشان دهنده چرخش آشکار در تعاملات دو طیف متضاد که نمیتواند بااین سرعت طبیعی بوده و نشاندهنده ....
جالب آنکه منتقدان آقای وزیر که عمدتا نقدهای حرفه ای و کارشناسانه مطرح می کنند، با تعابیر عجیب و غریب و اتهامات سنگین رسانه ای مواجه و سعی می شود که صدایشان به این طریق منکوب شود بی آنکه آقای وزیر به جای براه انداختن کارناوال رسانه ای در اردوگاه چپ و راستو اتهام زنیبه منتقدان،رک و صریح و بی پرده پاسخ انتقادات را بدهد، هر چه هست اگر رئیس جمهوری به هزار و یک دلیل به این رویکردها توجه و آن را در گزینش خود اعمال نکرد،این رفتارهای ناپخته و عجیب پیش روی نمایندگان بوده و پرونده آقای وزیر روی میز آنان قرار دارد و قرار هم نیست نمایندگان تحت پروپاگاندای رسانه ای و موج سازی رای اعتماد به وزرای مربوطه اعطا کنند.
به گزارش خرداد؛ وزارت تامین کار و رفاه اجتماعی که به اختصار آن را وزارت کار می گویند، بیش ترین سطح تعامل و اصطکاک را با بدنه اجتماعی داشته و با این وصف می بایست وزیر مربوطه بیش ترین بازخورد و حضور رسانه ای را وفق حیطه عملکردی خود داشته باشد اما ربیعی در طول سه سال و نیم از دوران چهار ساله وزارت شاید کم تر از هر وزیر دیگری نمود رسانه ای داشت اما به یکباره همه چیز در ایام انتخابات و پس از آن تغییر یافت.
در ایام انتخابات، اعتراضات طبقه کارگری و ناخشنودی از عملکردهای دولت در این عرصه او را به صدر اخبار آورد و شاید بتوان گفت نقطه عطف انتخابات 96 را رقم زد، جایی که در معدن یورت، کارگران ناخشنود از عملکرد مجموعه تحت امر وی به رئیس جمهوری تاخته و رسانه های منتقد گویی پاس گل تمام عیاری دریافت کرده بودند،به ولوله و هلهله پیرامون آن پرداختند اما خدا خواست که این تخریب ها نتیجه معکوس داده و روحانی که جسارت و شجاعت به خرج داده بود، سربلند از این میدان سخت بیرون بیاید.
آنجا ربیعی در کانون توجهات رسانه های منتقد دولت بود اما پس از پیروزی در انتخابات و استقرار دوباره روحانی بر مسند ریاست جمهوری دوباره حضور رسانه ای ربیعی هم جدی شد، این بار علاقه مندان و دلباختگان کیفیت مدیریت ربیعی یادشان آمده بود که در آستانه معرفی کابینه،از خدمات و توانمندی های وی بگویند، حال آنکه ظریف و زنگنه و حجتی و قاضی زاده هاشمی و ... نیازی به این بازنمایی خدمات نداشتند که مشک آنست که خود ببوید نه آنکه عطار بگوید...
به هر تقدیر روحانی نیز ربیعی را دوباره برای وزارتخانه مورد نظر معرفی کرد که اگر به همین رفتارها عنایتی می شد، لزوم این باز معرفی هم از حیز انتفاع ساقط بود
اما جالب آنکه پس از معرفی هم،ربیعی بیش و پیش از هر گزینه دیگری در رسانه ها جلوت داشته و در معرض دید است، یک خبرگزاری اصلاح طلب مانده ربیعی نامه درآورده و ایشانرا پوستر سایت خود کند و ازطرف دیگر خبرگزاری ها و سایت های تندرو منتقد دولت که تا چند ماه پیش ربیعی را عامل بدبختی طبقه کارگر و نقطه ضعف دولت می دانستند، در رثای او رپرتاژ آگهی های عجیب و غریب و تمام عیار می روند.
اقداماتی که از یکطرف نشان دهنده علاقمندی خاص آقای وزیر بر جلوس بر این صندلی و افتخار خدمت است و از طرف دیگر نشان دهنده ضعف ساختاری و عدم اعتماد به اقبال عمومی نمایندگان که چنین صحنه آرایی ها را ضروری می کند و در نهایت نشان دهنده چرخش آشکار در تعاملات دو طیف متضاد که نمیتواند بااین سرعت طبیعی بوده و نشاندهنده ....
جالب آنکه منتقدان آقای وزیر که عمدتا نقدهای حرفه ای و کارشناسانه مطرح می کنند، با تعابیر عجیب و غریب و اتهامات سنگین رسانه ای مواجه و سعی می شود که صدایشان به این طریق منکوب شود بی آنکه آقای وزیر به جای براه انداختن کارناوال رسانه ای در اردوگاه چپ و راستو اتهام زنیبه منتقدان،رک و صریح و بی پرده پاسخ انتقادات را بدهد، هر چه هست اگر رئیس جمهوری به هزار و یک دلیل به این رویکردها توجه و آن را در گزینش خود اعمال نکرد،این رفتارهای ناپخته و عجیب پیش روی نمایندگان بوده و پرونده آقای وزیر روی میز آنان قرار دارد و قرار هم نیست نمایندگان تحت پروپاگاندای رسانه ای و موج سازی رای اعتماد به وزرای مربوطه اعطا کنند.
