نقد وعده بی اساس روحانی و قالیباف بر نمی دارد!
سرویس سیاسی خرداد: دکتر حسن روحانی؛ رئیس جمهوری کشورمان روز گذشته در آغاز جلسه رای اعتماد به وزرای پیشنهادی کابینه دوازدهم، سخنرانی مفصل و مشروحی داشت و در حین این سخنرانی وعده هایی داده و اولویت های دولت دوازدهم را تشریح کرد.
به گزارش خرداد؛ پس از سخنرانی رئیس جمهوری و با توجه به جو عمومی و سیاسی متاثر از رای اعتماد به وزرای پیشنهادی و مباحث مربوط به آن چندان توجهی به سخنان رئیس جمهوری و وعده های مطروحه در آن نشد، جایی که به نظر می رسد رئیس جمهوری به سبک و سیاق رئیس جمهوری گذشته عمل کرده و وعده های بی اساس و بدور از تحقق داد و بر همان مداری گام برداشت که رقیب انتخاباتی او حرکت کرده و با نقدهای تند و گزنده روبرو شده بود.
اصلاح طلبان و اعتدال گرایان و در یک کلام تحول خواهان اگر منتقد احمدی نژاد بودند، این انتقاد برآمده از ظاهر و قیافه او نبود! رفتارهای معوج و وعده های فاقد صحت و ادعاهای گزاف او بود که اهالی فن و خبرگان در عرصه های مختلف را به مخالفت و نقد بی محابای وی واداشت.
در همین انتخابات ریاست جمهوری سال 96 به هنگامی که محمد باقر قالیباف وعده رشد سرسام آور درآمدها و ایجاد اشتغال فزاینده را داد، موجی شدید از واکنش ها را به دنبال داشت و اهالی فن و کارشناسان تحقق این وعده ها را محال و ناشدنی عنوان کردند و از اساس مهم ترین فاکتور نقد این کاندیدای اصولگرایان بر همین فاکتور وعده های تو خالی و خیالی استوار بود.
حال رئیس جمهوری بر همان سبک و سیاق گام برداشته و در سخنان خود وعده ای داده است که محال و ناشدنی است. به این بخش از مقاله عباس عبدی در روزنامه اعتماد توجه کنید:« نخستين و مهم‌ترين وعده ايشان كه به صورت كمّي نيز بيان شده است به ارتقاي سطح زندگي اقشار فقير جامعه مربوط مي‌شود، آنجا كه گفته‌اند؛ براي دستيابي به عدالت اجتماعي نيازمند تغيير در شيوه حمايت اجتماعي خود هستيم. دولت دوازدهم برنامه خود را به تمركز بر پوشش گروه‌هاي نيازمند و حمايت‌هاي مشروط و زماندار تغيير مي‌دهد. در تلاشيم وضعيت معيشتي حدود ١٠ ميليون نفر تا سال ٩٩ بهبود پنج برابري داشته باشد و فقر مطلق ريشه‌كن شود.
اين ادعايي بسيار مهم و سنگين است. ١٠ ميليون نفر از جمعيت ايران برابر ٥/١٢ درصد كل جمعيت يا اندكي بيش از دهك اول درآمدي است. اگر قرار باشد سطح معيشت زندگي اين گروه طي سه يا ٤ سال ٥ برابر شود، در اين صورت سطح مصرف آنان به حدود مصرف فعلي دهك ششم خواهد رسيد. بنابراين طبيعي است كه دهك‌هاي دوم تا ششم نيز بايد آنقدر وضع‌شان بهبود پيدا كند كه باز هم فاصله‌اي هر چند اندك ميان دهك‌ها باشد در نتيجه مي‌توان گفت كه سطح مصرف كل جمعيت كشور در اين فاصله بايد حداقل دو برابر يا حتي بيشتر شود تا امكان ٥ برابر كردن مصرف پايين‌ترين دهك درآمدي وجود داشته باشد و چون اين كار بايد از طريق افزايش توليد و سرمايه‌گذاري صورت گيرد، بنابراين بايد شاهد رشد سرمايه‌گذاري هم باشيم و از آنجا كه هزينه‌هاي دولت هم معمولا كم نمي‌شود، پس بدون ترديد بايد توليد ناخالص داخلي طي ٤ سال حداقل ١٠٠ درصد افزايش پيدا كند و اين نيازمند رشد اقتصادي ٢٠ درصد در سال است كه جزو محالات است. بنابراين وعده مذكور غيرقابل تحقق است، مگر آنكه منظور ايشان از معيشت چيزي جز سبد مصرفي خانوارهاي كشور باشد كه از آن اطلاعي نداريم.»
ناگفته پیداست که روحانی وعده ای داده که تحقق آن حداقل با آنچه از مقدورات و محتویات اقتصادی ایران می دانیم ممکن و شدنی نیست.
حال سئوال اینجاست که چرا اهالی فمن و خبرگان رسانه ای همانگونه که به نقد بی محابای وعده تو خالی قالیباف پرداختند به رئیس جمهوری بابت این اظهارات خرده نگرفته اند؟
البته که امیدواریم که موضوع مربوط به مشغله و حواس پرتی همگانی به موضوع مهم رای اعتماد به وزرای پیشنهادی باشد والا برای یک منتقد منصف و کارشناس نباید تعلقات سیاسی و طیفی در بیان نقد منصفانه و مصلحانه مانع و معذوریتی باشد و بر خبرگان اقتصادی و سیاسی این امر واجب قطعی است که بدون جهت گیری های طیفی و جناحی به نقد اظهارات نادرست و فاقد صحت از سوی هر فرد و جریان و مقامی بپردازند.
