زاویه متفاوت سیاست خارجی در دولت دوازدهم
سرویس سیاسی خرداد: سیاستمداری موفق و کارآمد است که بتواند همسو با تغییر و تحولات و تطور احوال و جابجایی متغییرها، اولویت های خود را نیز تغییر داده و همسان با آن استراتژی های خود را تنظیم کند و بدون شک اکنون عرصه سیاست خارجی متفاوت از دوره اول دولت روحانی بوده و اقتضائات تازه ای را میطلبد.
به گزارش خرداد؛ بدون هیچ شک و شبهه ای مهم ترین وجه تمایز حسن روحانی و علت گرایش عمومی به او در انتخابات سال 92 رویکرد متفاوت شیخ دیپلمات در عرصه سیاست خارجی نسبت به دیگر نامزدهای ریاست جمهوری بود.
او از تعامل سازنده با جهان به عنوان مهم ترین اولویت در این عرصه و به عنوان یکی از سر فصل مهم برنامه های خود برای اداره امور کشور گفته بود، روحانی که بر منصب ریاست جمهوری تکیه زد، عطف به همین رویکرد، توانست مذاکرات هسته ای را به سرانجام رسانده و برجام را به انعقاد رهنمون کند.
مهم ترین چالش این عرصه حل شده و می توان گفت در چهار سال ابتدایی اهداف ترسیمی در دستگاه سیاست خارجی محقق شد اما با یک نقطه ضعف و آن چیزی نبود جز روابط منطقه ای و حل چالش ها با همسایه ها.
درست است که تحولات شتابان و اتفاقات عجیب و غریب صحنه معادلات خاورمیانه را مشوش و سطح منازعات منطقه ای را به شدت افزایش داده و این نکته شاید مدیریت فضا را به نوعی از دست دولت خارج کرده بود اما از دستگاه دیپلماسی کاربلد و کارآزموده دولت روحانی که برجام را با آن همه مشکلات عدیده محقق کرده بود، انتظار آن می رفت که بتواند در این سطح نیز خروجی قابل قبولی رقم بزند که نتوانست.
همجواری و عنصر مجاورت، همسایگان را به مهم ترین حلقه و جز لاینفک عرصه سیاست خارجی هر کشوری تبدیل می کند، روابط با جهان پیرامونی به هر میزان و وسعت که باشد، مهم ترین حلقه همین کشورهای همسایه هستند و ایران می بایست به یک راهبرد منطقی و مفصل و مشروح در مواجهه با همسایگان دست یابد و بتواند فضا را در راستای منافع مشترک مدیریت کند به خصوص که چالش ها در خاورمیانه رنگ و بوی جدی تری نیز دارد.
محمد جواد ظریف در اولین گفت و گوی مشروح خود با رسانه های داخلی پس از عهده داری سمت وزارت خارجه در دولت دوازدهم، بر تمرکز ویژه و اولویت دهی به ارتباط با همسایگان در دولت دوازدهم تاکید کرد، حال در اولین سفر خارجی روحانی در دولت دوازدهم نشانه های جدی گرفتن این نقش و تلاش مضاعف تر نیز قابل مشاهده است.
ایران نمی بایست در برابر رقبای منطقه ای در عرصه دیپلماسی ضعفی از خود نشان داده و بواسطه تحرکات فراوان و خرج دلارهای هنگفت، اجازه میدان داری به عربستان را به عنوان مثال در میان کشورهای اسلامی دهد، همین ماجرای میانمار محک خوبی برای خودی نشان دادن در جهان اسلام است، آنچنان که اردوغان اینچنین می کند و ترکیه را در نوک پیکان تحولات و توجهات افکار عمومی قرار می دهد.
روحانی و ظریف که توانسته اند از عهده حل و فصل پرونده هسته ای برآیند و بر سر منافع مشترک با دشمن قسم خورده ای چون آمریکا به توافق برسند بی گمان خواهند توانست با رقبای البته منازعه جو منطقه ای هم وارد کنش و واکنش شوند و راهی برای تلطیف روابط و البته ارتقای جایگاه ایران در جهان اسلام و کشورهای منطقه ای بیابند.
به خصوص که به نظر می رسد که طرف آمریکایی برای مخدوش کردن برجام برنامه های فراوان دارد و ارتباط وثیق و سنجیده با همسایگان منطقه ای می تواند، صدمات و لطمات معطوف به این وعده شکنی را به حداقل رسانده و در هر شرایطی دست بالا را به ما ببخشد، ما می توانیم در حلقه استراتژیک پیرامونی مان بهتر و کارآمدتر و اثر گذار تر باشیم، اگر به توانمندی هایمان باور و در عرصه داخلی در بزنگاه های حساس و بر سر منافع ملی اجماع گفتاری و وحدت رفتاری از خودمان به منصه ظهور برسانیم و آنگاه دیپلمات های کاربلد هم بر همین بستر توانایی خلق اتفاقات بزرگ دیگر را هم خواهند داشت.
به گزارش خرداد؛ بدون هیچ شک و شبهه ای مهم ترین وجه تمایز حسن روحانی و علت گرایش عمومی به او در انتخابات سال 92 رویکرد متفاوت شیخ دیپلمات در عرصه سیاست خارجی نسبت به دیگر نامزدهای ریاست جمهوری بود.
او از تعامل سازنده با جهان به عنوان مهم ترین اولویت در این عرصه و به عنوان یکی از سر فصل مهم برنامه های خود برای اداره امور کشور گفته بود، روحانی که بر منصب ریاست جمهوری تکیه زد، عطف به همین رویکرد، توانست مذاکرات هسته ای را به سرانجام رسانده و برجام را به انعقاد رهنمون کند.
مهم ترین چالش این عرصه حل شده و می توان گفت در چهار سال ابتدایی اهداف ترسیمی در دستگاه سیاست خارجی محقق شد اما با یک نقطه ضعف و آن چیزی نبود جز روابط منطقه ای و حل چالش ها با همسایه ها.
درست است که تحولات شتابان و اتفاقات عجیب و غریب صحنه معادلات خاورمیانه را مشوش و سطح منازعات منطقه ای را به شدت افزایش داده و این نکته شاید مدیریت فضا را به نوعی از دست دولت خارج کرده بود اما از دستگاه دیپلماسی کاربلد و کارآزموده دولت روحانی که برجام را با آن همه مشکلات عدیده محقق کرده بود، انتظار آن می رفت که بتواند در این سطح نیز خروجی قابل قبولی رقم بزند که نتوانست.
همجواری و عنصر مجاورت، همسایگان را به مهم ترین حلقه و جز لاینفک عرصه سیاست خارجی هر کشوری تبدیل می کند، روابط با جهان پیرامونی به هر میزان و وسعت که باشد، مهم ترین حلقه همین کشورهای همسایه هستند و ایران می بایست به یک راهبرد منطقی و مفصل و مشروح در مواجهه با همسایگان دست یابد و بتواند فضا را در راستای منافع مشترک مدیریت کند به خصوص که چالش ها در خاورمیانه رنگ و بوی جدی تری نیز دارد.
محمد جواد ظریف در اولین گفت و گوی مشروح خود با رسانه های داخلی پس از عهده داری سمت وزارت خارجه در دولت دوازدهم، بر تمرکز ویژه و اولویت دهی به ارتباط با همسایگان در دولت دوازدهم تاکید کرد، حال در اولین سفر خارجی روحانی در دولت دوازدهم نشانه های جدی گرفتن این نقش و تلاش مضاعف تر نیز قابل مشاهده است.
ایران نمی بایست در برابر رقبای منطقه ای در عرصه دیپلماسی ضعفی از خود نشان داده و بواسطه تحرکات فراوان و خرج دلارهای هنگفت، اجازه میدان داری به عربستان را به عنوان مثال در میان کشورهای اسلامی دهد، همین ماجرای میانمار محک خوبی برای خودی نشان دادن در جهان اسلام است، آنچنان که اردوغان اینچنین می کند و ترکیه را در نوک پیکان تحولات و توجهات افکار عمومی قرار می دهد.
روحانی و ظریف که توانسته اند از عهده حل و فصل پرونده هسته ای برآیند و بر سر منافع مشترک با دشمن قسم خورده ای چون آمریکا به توافق برسند بی گمان خواهند توانست با رقبای البته منازعه جو منطقه ای هم وارد کنش و واکنش شوند و راهی برای تلطیف روابط و البته ارتقای جایگاه ایران در جهان اسلام و کشورهای منطقه ای بیابند.
به خصوص که به نظر می رسد که طرف آمریکایی برای مخدوش کردن برجام برنامه های فراوان دارد و ارتباط وثیق و سنجیده با همسایگان منطقه ای می تواند، صدمات و لطمات معطوف به این وعده شکنی را به حداقل رسانده و در هر شرایطی دست بالا را به ما ببخشد، ما می توانیم در حلقه استراتژیک پیرامونی مان بهتر و کارآمدتر و اثر گذار تر باشیم، اگر به توانمندی هایمان باور و در عرصه داخلی در بزنگاه های حساس و بر سر منافع ملی اجماع گفتاری و وحدت رفتاری از خودمان به منصه ظهور برسانیم و آنگاه دیپلمات های کاربلد هم بر همین بستر توانایی خلق اتفاقات بزرگ دیگر را هم خواهند داشت.
