counter create hit دلیل پزشکی قانونی آمریکا برای مرگ دانشجوی پزشکی بازگشته از زندان کره شمالی
۰۶ مهر ۱۳۹۶ - ۱۲:۵۳
کد خبر: ۲۳۹۶۴۰

دلیل پزشکی قانونی آمریکا برای مرگ دانشجوی پزشکی بازگشته از زندان کره شمالی

خرداد:بر اساس اعلام پزشکی قانونی آمریکا، اوتو وارمبیر، دانشجوی آمریکایی که ماه ژوئن گذشته بعد از ۱۷ ماه زندانی بودن در کره شمالی درگذشت به علت عدم رسیدن خون و اکسیژن به مغزش در نهایت جان خود را از دست داده است.    

به گزارش خرداد به نقل از ایسنا ،دکتر لکشمی سامارکو، متخصص پزشکی قانونی اوهایوی آمریکا در کنفرانسی خبری گفت، مرگ اوتو وارمبیر در تاریخ ۱۹ ژوئن به سبب جراحت ناشناخته ای بوده که بیشتر از یک سال قبل از مرگش به او وارد شده است.

سامارکو با این حال گفت: حرف آخر این است که ما نمی دانیم دقیقا چه اتفاقی برای او افتاده است.

والدین اوتو وارمبیر هنوز درباره گزارش پزشکی قانونی درباره مرگ پسرشان اظهار نظر نکرده‌اند.

وارمبیر در تاریخ ۱۵ ژوئن پس از سپری کردن ۱۷ ماه در زندان کره شمالی از این زندان آزاد شد اما به هنگام آزادی به کما رفته بود. او که دانشجوی دانشگاه ویرجینیای آمریکا بود در ژانویه ۲۰۱۶ در کره شمالی به اتهام "اقدامات خصمانه" دستگیر شد.

جرم او، دزدیدن یک پوستر تبلیغاتیِ حزب کمونیست کره‌شمالی بود و برای آن به ۱۵ سال زندان با اعمال شاقه محکوم شده بود.

در گزارش پزشکی قانونی به تاریخ ۱۱ سپتامبر آمده که وارمبیر به علت بدتر شدن عارضه مزمن کمبود خون و اکسیژن در مغز جان خود را از دست داده است. این درحالی است که این پزشکی قانونی به درخواست خانواده وارمبیر او را کالبد شکافی کامل نکرده و تنها به وارسی بیرونی جسدش اکتفا کرد.

کره شمالی هر گونه اتهام وارد شده به خود نسبت به شکنجه وارمبیر را رد کرده و علت مرگ وی را سم بوتولیسم و بلعیدن قرص خوابی که برای مشکلاتش تجویز شده بود، خواند.

او با یک تور گردشگری به کره شمالی رفت و درست در زمانی که در فرودگاه قصد ترک خاک کره شمالی را داشت دستگیر شد.

خانواده این جوان آمریکایی اخیرا در مصاحبه‌ای با شبکه فاکس نیوز اطلاعات بیشتری درباره فرزندشان و کمای مرموز او ارائه کردند.

مادر اوتو وارمبیر گفت: "وقتی اوتو را بازگرداندند، گمان می‌کردیم که در کماست اما وضعیت او را نمی‌توانستید کما بدانید."

پدر این دانشجوی آمریکایی هم گفت: سر اوتو تراشیده شده بود و یک لوله تغذیه از بینی داشت و به صورت ناراحت کننده‌ای به فضا خیره مانده بود... او نابینا و ناشنوا شده بود. به یک حجم توخالی خیره بود. همانطور که به او نگاه می‌کردیم و سعی داشتیم تا مایه آرامش او باشیم، قیافه او شبیه کسانی بود که کسی یک انبردست در دستش گرفته باشد و دندان‌های او را کنده باشد.
ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر: