آرامش عجیب این روزهای وارتخانه همیشه جنجالی
خرداد: بیراه نیست اگر بگوییم پر حاشیه ترین وزارتخانه دولت های مختلف جمهوری اسلامی ایران در طول چند دهه اخیر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده است، وزارتخانه ای که در دولت هاشمی شاهد اولین استعفای وزیر وقت آن یعنی سید محمد خاتمی بودیم و سپس در دولت اصلاحات و صدارت عطاء الله مهاجرانی آماج انتقادات منتقدان دولت بود و این بار هم کار وزیر را به کناره گیری رساند تا دولت احمدی نژاد که جنس اعتراضات بدان متفاوت شد و بالاخره زارت ارشاد دولت یازدهم که آقازاده ای چون جنتی هم در آن دوام نیاورد.
به گزارش خرداد؛ مقوله فرهنگ و هنر در ایران توامان با لایه های مختلف و متکثری که در بر می گیرد با کثرت و تنوع و تضاد دیدگاه ها و بالطبع آن با حساسیت های مضاعف و دو چندان روبروست و این امر به مثابه میدان مینی در برابر وزیر فرهنگ در ادوار مختلف بوده که چگونه این تضادها و تنوع سلایق و علایق را مدیریت و این کشتی طوفان زده را از بحر مواج به ساحل آرامش رهنمون کند.
انتصاب سید عباس صالحی به سمت وزارت ارشاد با توجه به عقبه و سابقه حوزوی و نگاه مثبت قاطبه علمای مذهبی به وی این نوید را می داد که او بتواند با اعتماد افزایی و اتکا به این سابقه و عقبه از دامنه حساسیت ها و سوء تفاهم ها کاسته و میان نگرش های سنتی فرهنگی و روزآمدی و مطالبات جامعه هنری یک ارتباط مطلوب و فروکاهش اصطکاک رقم بزند و بالاخره وزارتخانه همیشه جنجالی را از حواشی زاید و هزینه افزا برهاند.
آنچه که از قرائن و شواهد پیداست این مهم رقم خورده و طی نزدیک به 40 روزی که او سکان این وزارتخانه را در دست گرفته شاهد هیچ چالش ملموس و عینی در این عرصه نبودیم.
اما نکته آنجاست که این فقدان حواشی و چالش ها برآمده از چیست و چگونه حاصل شده است؟
آیا وزیر ارشاد در عین کارآمدی و تکاپو و فعالیت های مستمر و متداوم در عرصه فرهنگ و هنر توانسته با مدیریت سنجیده و بهینه این شرایط آرامش را رقم زند یا این سکوت برآمده از سکون و بی عملی و انفعال است.
مرور عملکردهای یکماه و اندی وزیر ارشاد از 4 شهریور که مراسم تودیع و معارف او برگزار شد، نشان از اقدامات موثر و مفید و تغییر و تحولات بهینه نمی دهد، وزیر ارشاد در این مدت تا توانسته امور را به آرامش و سکوت و فقدان حضور موثر در عرصه های هنری سپری کرده است.
وزیر ارشاد در اولین سفر و مهم ترین اقدام خود، سفر 3 روزه ای به قم داشت تابا شماری از مراجع تقلید دیدار و با علمای قم تجدید ارادتی تازه داشته باشد که در اولین گام رویکرد مثبتی می نمود او سپس بیس روزیرا به رتق و فتق امور داخلی وزارتخانه پرداخته و هیچ خبری درباره عملکردهای ا انتشار نیافته است، صالحی در مراسم بدرقه و استقبال از روحانی در سفر به نیویورک البته دوباره رویت شد و در مراسم تقدیر از استاد فرشچیان به سخنرانی پرداخت و فردایش در اول مهر همراه با دو وزیر دیگر در مراسم زنگ کتابخوانی حضور یافت، تابالاخره نوبت به نشست خبری رسید و البته صالحی یک اظهار نظر هنری هم داشت و به نوعی آب پاکیرا روی دست درویش ریخت و عدم اکران رستاخیز را به طور تلویحی اعلام کرد.
تااینکه امروز در حاشیه جلسه هیئت دولت، گفته است که تا پایان مهر ماه برخی از معاونت های وزارت ارشاد را تغییر می دهد و البته به یک نکته جالب هم در تغییر مدیران اشاره و گفته است:« همانطوری که در کنفرانس خبری اعلام کردم، تغییر و ثبات، اصل نیست، آنچه که مهم است برنامه‌هایی است که مورد نظر دولت دوازدهم و وزارت ارشاد است»
مرور این برنامه کاری با توجه به دایره شمول گسترده حوزه های تحت تکفل وزیر ارشاد بیش از هر چیز نشان می دهد که او چندان علاقه ای به تحرک پویا و حضور ملموس در عرصه رسانه ای ندارد و از طرف دیگر جملگی فعالیت های او معطوف به بخش فرهنگ بوده و خبری از هنر در آن نیست! حال آنکه در این مدت برخی برنامه های هنری نیز بوقوع پیوسته یا سینماگرانی جایزه گرفته اند اما نه خبری از وزیر ارشاد بوده نه او پیامی فرستاده است!
مخلص کلام آنکه اگر قرار باشد آرامش و فضای بدور از جنجال و حاشیه بر وزارت ارشاد حکمفرما باشد خوبست اما نه آرامشی که ناشی از بی عملی و سکون و بدور از هر گونه اقدام مثبت و تاثیر گذار در عرصه هنر باشد!
