اتحادیه اروپا در برجام، سمت ایران است یا آمریکا؟
خرداد:اتحادیه اروپا در موضوع برجام، نه سمت ایران است و نه سمت آمریکا بلکه سمت خودش است!
به گزارش خرداد به نقل از ،روزنامه مردم سالاری در سرمقاله ای به قلم بهروز پورسینا، آورده است: در پاسخ به سوال مطروحه در عنوان یادداشت، لازم است تا همین اول، پاسخ این پرسش را ارایه و در پی آن، شواهد و استدلالات ارایه و تبیین شود. به واقع، جواب واقع‌بینانه این است که اتحادیه اروپا در موضوع برجام، نه سمت ایران است و نه سمت آمریکا بلکه سمت خودش است!
شروع مذاکرات هسته‌ای با آنکه دردوران زمامداری جرج بوش پسر در آمریکا آغاز شد اما با موضعگیری‌های جاهل منشانه بوش با محوریت شرارت خواندن ایران، تمرکز مذاکرات بر روی طرف‌های اروپایی قرار گرفت. بدون پرداختن به نوسانات دوران مذاکرات با اروپائیان، تا زمانی که آمریکا به صورت مستقیم وارد مذاکرات نشد، روند مذاکرات عملا پیشرفت چشمگیری نداشت. با تغییر رئیس جمهور در آمریکا و ارایه برخی رویکردهایی جدید در دولت اوباما، در اواخر دولت دهم جمهوری اسلامی ایران، زمینه ورود مستقیم آمریکا به مذاکرات هسته‌ای فراهم شد که در نهایت، ترکیب پنج عضو اصلی شورای امنیت سازمان ملل به همراه کشور آلمان، طرف مذاکره جمهوری اسلامی ایران در پرونده هسته‌ای کشورمان شدند.
نکته بسیار مهم در همین جاست که اضافه شدن روسیه و چین به جمع مذاکره‌کنندگان اروپایی به دلیل جایگاه حق وتوی آنان در شورای امنیت بود و حضور مستقیم آمریکا در این جمع، از جهت ملاحظات استراتژیک اتحادیه اروپا در هماهنگی میان اروپا و آمریکا می‌باشد. اضافه شدن کشور آلمان ، همچنین حضور نماینده ویژه اتحادیه اروپا به جمع پنج کشور هسته‌ای دارای حق وتو یعنی روسیه، چین، آمریکا، فرانسه و انگلستان چه پیامی داشت!؟
مهمترین پیام این تصمیم را باید در این حقیقت یافت که توافق هسته‌ای، بیش از آنکه برای سه کشور روسیه، چین، آمریکا و حتی جمهوری اسلامی ایران اهمیت داشته باشد برای کشورهای اروپایی دارای اهمیت و دارای ملاحظات ویژه استراتژیک و امنیتی است. این اهمیت و ملاحظات زمانی بیشتر شد که نقش کم‌نظیر جمهوری اسلامی ایران را در نابودی کالبد خودساخته خود یعنی داعشی را دیدند که چون هیولای دست‌ساز دکتر فرانکشتاین، به جان خود اروپایی‌ها افتاد. در اینجا یادآوری یک نکته به ظاهر اما مهم ضروری است که در سال آخر مذاکرات، به جای عنوان 1+5 در ترکیب کشورهای مذاکره کننده، عنوان گروه کشورهای 3+3 در جلسات مذاکره به کار گرفته می‌شد. یعنی جمهوری اسلامی ایران در حال مذاکره به سه کشور آلمان، فرانسه و انگلیس به نمایندگی ازکشوهای اروپایی و گروه کشورهای روسیه، آمریکا و چین که تنها وجه مشترکشان، کشورهای هسته‌ای صاحب حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل بود.
نتیجه‌گیری
فدریکا موگرینی، مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در پاسخ به هجویات دونالد ترامپ گفت: برجام یک قرارداد عادی نیست؛ یک متمم قطعنامه شورای امنیت است که کسی نمی‌تواند آن را لغو کند و در اختیار ترامپ نیست. او افزود: آژانس انرژی اتمی، تاکنون 8 بار تایید کرده که ایران به تعهدات خود در برجام، پایبند بوده است. اتحادیه اروپا تمام قد از برجام حمایت می‌کند. مشاور ویژه خانم موگیرینی یعنی خانم ناتالی توچی به صراحت اعلام کرد که اظهارات ضد ایرانی ترامپ، بزدلانه و غیرمسوولانه بود.
وزیر خارجه آلمان، با ابراز نگرانی از احتمال خروج ترامپ از برجام، دولت آمریکا را متهم به جایگزینی قانون جنگل با حکومت قانون کرد. نخست وزیر انگلیس در گفت و گویی تلفنی با ترامپ، بر تعهد مستحکم این کشور و شرکای اروپایی‌اش به برجام تاکید کرد و آن را برای امنیت منطقه حیاتی دانست. وزیر خارجه فرانسه نیز دراین‌باره به صراحت تمام گفت: ما قویا امیدواریم کنگره آمریکا که اکنون سرنوشت این توافقنامه در دستان آنست، اقدامی در جهت به خطرافتادن آن نکند.
سوالی که اینجا مطرح است که با آنکه روسیه و چین روابط بسیار نزدیک‌تری را با ایران دارند، چرا چنین اظهار نظرهای آتشینی کمتر از آنان شنیده شد؟ پاسخ این است که حفظ برجام برای کشورهای اروپایی، اهمیتی بیشتر دارد نسبت به دیگر کشورهای مذاکره‌کننده در پرونده هسته‌ای.
کلام پایانی
هوچیگری‌های برخی جریان‌های مخرب داخلی، نباید دستگاه سیاست خارجی‌مان را به اشتباه بیندازد. در جریان برخوردهای ترامپی با برجام، هیچگونه تقسیم کاری میان او و اتحادیه اروپا انجام نشده است. ترامپ با جریان‌سازی بسیار قوی بر علیه برجام درصدد است تا اولا، بحران هسته‌ای کره‌شمالی را مدیریت کند که در کوتاه مدت موفق بوده است. او به خوبی توانسته است که حواس‌ها را از عجز خود در مدیریت برخورد با کره شمالی، متوجه جای مهم دیگری یعنی سرنوشت برجام کند.
ثانیا در تلاش است تا از اتحادیه اروپا به نفع خود، امتیاز بگیرد. در اینجا، فعلا ترامپ نه تنها از اروپائیان امتیازی نتوانسته است بگیرد، بلکه از بسیاری سیاستمداران دموکرات و جمهوری‌خواه نیز تودهنی خورده است. هنر دیپلماسی ایران در اینجا باید بروز و ظهور کند که برای حفظ برجام تا می‌تواند از اتحادیه اروپا، به‌حق امتیاز بگیرد، بخصوص به دلیل خویشتن‌داری‌های بزرگی که از زمان اجرایی شدن برجام، جمهوری اسلامی ایران از خود تاکنون نشان داده است.
