خرداد:کشف استخوان ای باستان ها همیشه محققان را با افق های تازه ای روبرو کرده و یافته های جدیدی را از گذشته انسان ها در اختیار بشر قرار داده است. چندی پیش در نواحی شمال اسپانیا و در منطقه «آتاپوئرکا» که در نزدیکی شهر بورگوس قرار دارد استخوان هایی پیدا شد که قدمت آن ها بسیار طولانی تر از چیزی بود که باستان شناسان در نگاه اول تخمین زده بودند. این فسیل های با ارزش، یافته ها و اطلاعات جدیدی درباره نژاد انسان ها به باستان شناسان داد و از قدیمی ترین دی ان ای انسان رونمایی کرد. در ادامه الی گشت را همراهی کنید تا درباره ی این کشف جدید بیشتر بدانید.
به گزارش خرداد ،سایت باستان شناسی آتاپوئرکا که در شمال اسپانیا قرار دارد پر از بقایای انسان های اولیه است و در لیست مکان های محافظت شده ی یونسکو است. حدود ۴۰۰ هزار سال قبل هیچ آزمایش ژنتیکی وجود نداشت پس اجداد و نیاکان ما چیز زیادی درباره خودشان نمی دانستند! باستان شناسان در لحظه ی اول به باستانی بودن این فسیل ها پی بردند اما چیزی که شگفتی آن ها را در پی داشت این بود که بعد از تحقیق مشخص شد که استخوان ها قدمت چهارصد هزار ساله دارند و متعلق به دوره چهارم زمین شناسی هستند. محققان حتی موفق شدند دی ان آی این نمونه ها را هم استخراج کنند و به قدیمی ترین دی ان ای انسانی برسند.
دانشمندان ژنوم های میتوکندریایی را که از بقایای انسان های اولیه گرفته بودند کاملا بازسازی کردند و موفق به رونمایی از قدیمی ترین دی ان ای نژاد انسان های اولیه شدند. میتوکندری بخشی از ساختار سلول است که انرژی غذا را به شکل های قابل استفاده تبدیل می کند. مواد ژنتیکی هسته سلول از والدین به ارث می شد و تصویر مشخصی از ژن های ارثی می دهد. این گونه ی باستانی که بخشی از رازهای ژنتیکی اش را از طریق تکه های استخوان ران برملا کرده مطمئنا هیچ نسبتی با شجره ی خانوادگی شما ندارد.
به گفته ی یکی از محققان، تا به حال هیچ اطلاعاتی درباره دوره ی زمین شناسی چهارم وجود نداشته اما با پیشرفت تکنولوژی و وضعیت خاصی که این سایت باستان شناسی دارد امروز حتی می توانیم درباره ی این دوره ی باستانی هم به نتایج با ارزشی برسیم.
با تحقیق مشخص شد که این گونه ی انسانی، نیاکان مستقیم مردمان امروز نیست در واقع با مقایسه ی این دی ان ای با نمونه هایی که قبل تر از انسان های هوموساپین (انسان های امروزی) کشف شده بود مشخص شد که این انسان ها شباهت زیادی به گونه های انسانی به اسم دنیسوان دارند که تا ۴۰ هزار سال قبل محل زندگی آن ها در سیبری بود. اینکه این نژاد ارتباط مستقیمی با دنیسوان ها دارد دانشمندان را با شگفتی روبرو کرده است چون تا به حال این گونه ی انسانی فقط در سیبری یعنی کیلومترها دورتر از اسپانیا کشف شده بود.
درباره نژادی که اخیرا کشف شده اطلاعات کمی وجود دارد اما با این کشفیات جدید محققان می توانند به اطلاعاتی درباره رشد و تکامل انسان نئاندرتال و خصوصیات نژادی آن ها برسند. این کشفیات کمک می کند تا رابطه بین نژادهای مختلف انسانی و چگونگی تکامل آن ها مشخص شود.
با اینکه مقدار کمی از بقایای دنیسوان ها در جنوب سیبری پیدا شده اما ویژگی های ژنتیکی آن ها فقط در بخشی از جزایر اقیانوس آرام پیدا می شود. طبق اطلاعاتی که در سال ۲۰۱۲ در یک مجله ی علمی به چاپ رسید نیاکان انسان و نیاکان دنیسوان ها حدود ۷۰۰ هزار سال قبل از هم جدا شدند. با این حال به نظر می آید که نشانه هایی از پیوند این دو نژاد در مردمان بومی استرالیا و گینه ی نو وجود دارد.
حدود ۳ تا ۵ درصد دی ان آی مردمان ناحیه مالنزی (یکی از جزایر جنوب غربی اقیانوس آرام)، استرالیا و گینه نو و تعدادی از مردمان بومی فیلیپین از دنیسوان ها هستند. به عبارتی دیگر هر کسی که در خارج آفریقا زندگی می کند ممکن است که تعدادی دی ان ای نئاندرتال داشته باشد. با این حال ارتباط بین نژادهای نئاندرتال، دنیسوان و هایدلبرگی مشخص نیست و دانشمندان امیدوارند تا به کمک دی ان ای بتوانند به درک روشنی از تاریخچه ی پیچیده ی انسان های اولیه برسند.
دانشمندان در ابتدا فکر می کردند که دی ان ای انسان هایدلبرگی (گونه ای که در آفریقا تکامل پیدا کرد) نیاکان مشترکی با انسان نئاندرتال داشته باشد. انسان نئاندرتال در حدود ۳۰۰ هزار سال پیش در اروپا زندگی می کرد اما با یافته های جدید که از طریق دی ان ای بدست آمد مشخص شد که انسان نئاندرتال با دنیسوان ها ارتباط بیشتری دارند.
به دست آوردن یک همچین دی ان ای باستانی ای یک موفقیت بزرگ به حساب می آید و نوید کشفیات بیشتر از این سایت باستان شناسی را می دهد چون قبلا هیچ کسی توقع نداشت که بتوان در اینجا به یک همچین کشف بزرگی رسید.
