به گزارش خرداد، روزنامه اعتماد نوشت: «قصه امروز و دیروز نیست. اصلاحطلبان به دشمن انگاشته شدن عادت کرده و از شنود شدن واهمه ندارند. با هر کدامشان که حرف میزنی میگوید کاش محتوای جلسات و اظهارات ما بیکموکاست یا دگرگونی منتقل شود. اصرار دارند که ما چیزی از کسی پنهان نداریم و در جلسات خصوصی نیز همان حرفهایی را میزنیم که پشت تریبون. رقبا اما گوششان بدهکار نیست و سالها است میکوشند با نصب دوربینها و میکروفنهای پنهانی سر از اسرار اصلاحطلبی درآورند. شنیدن حرفهای سیدمحمد خاتمی، رییس دولت اصلاحات نیز بیش از دیگران به کارشان میآید. همین است که حمیدرضا ترقی، عضو ارشد حزب موتلفه اسلامی در گفتوگویی تلویحا از «شنود» دفتر سیدمحمد خاتمی اطلاع داده و گفته است: «آقای خاتمی تصور نکند اگر در جلسات خصوصی حرفی میزند، کسی حرفهای او را نمیفهمد یا نمیشنود! موضعگیریهایش و تمام مسائلی که بیان میکند همه به گوش نظام میرسد!»
فقط این نیست و یک منبع آگاه نیز به اعتمادآنلاین گفته است: «نهتنها در دفتر خاتمی که در منزل مسکونی او هم مواردی از شنود پیدا شد که بچههای اصلاحطلبی که قبلا در وزارت اطلاعات بودند ابزار و دستگاههای شنود را پیدا و آنها را جمع کردند.»
علاوه بر این منبع آگاه، اصلاحطلبان بسیاری مساله شنود را تایید میکنند اما نکته اینجا است که چطور یک فعال حزبی اصولگرا از موضوعی امنیتی مطلع بوده و آن را رسانهای نیز میکند! مگر نه این است شنود، ابزاری در دست نهادهای امنیتی و اطلاعاتی است و باید در موارد خاص برای حفاظت از منافع ملی به کار گرفته شود؟ چرا یک جریان سیاسی در مظان اتهام است و اهالی آن شنود میشوند اما جریان دیگر از هر سر نهان مطلع است؟ محمدرضا خاتمی هم از این بابت نگران است و به «اعتماد» میگوید: «ما میدانیم بسیاری از رسانهها، سایتها و اشخاصی که چهرهای امنیتی، اطلاعاتی و مسئولیتی به این شکل ندارند اطلاعاتی از این دست در اختیارشان قرار داده میشود تا شانتاژ سیاسی کنند.»
نکته دیگری که در این شنود کردنها باید لحاظ شود و ما از آن مطلع نیستیم«حکم قاضی» است. یک افسر ارشد امنیتی که نخواست نامش فاش شود در این باره به «اعتماد» گفت: «هر زمان که لازم باشد با دستور قاضی میتوان شنود کرد اما شنود بدون حکم قاضی و با نیت آتوگیری سیاسی، مصداق استراق سمع است.»
ترقی: آدم که مهرهاش را سوخت نمیکند
حمیدرضا ترقی، عضو ارشد حزب موتلفه اما اصرار دارد که منظورش شنود نبوده و به کسانی اشاره کرده که حرفهای خصوصی را به گوش دیگران میرسانند. او در گفتوگو با «اعتماد» از فرد خاصی نام نمیبرد و میگوید: «آدم نمیتواند بگوید و مهرهاش را سوخت کند ولی خواستیم بگوییم که این طور نیست که برخی تصمیمگیریها که در جلسات خصوصی اینها مطرح میشود و برای نظام مشکلساز است، به بیرون درز نکند. تصور نکنند که نمیشود یک تحلیل واقعی از تصمیمات پشت پرده اصلاحطلبان داشت. بحث شنود اصلا نیست. نیازی هم به شنود این جور جلسات نیست. از بین خودشان افرادی هستند که مسائلی را به راحتی بیرون میآورند و در جلسات و محافل دیگری میگویند که منتقل میشود.»
استدلال ترقی برای این که ثابت کند منظورش از اطلاع از محتوای جلسات اصلاحطلبی شنود کردن نبوده این است که «شنود معمولا برای ارتباطات و تماسها به کار میرود. وقتی در جلسهای حرف میزنند و موبایلهایشان را هم در یک اتاق دیگر میگذارند، دیگر شنود نیست.»
خاتمی چیزی برای پنهان کردن ندارد
برای اصلاحطلبان اما فرقی نمیکند که ابزاری برای شنود استفاده شده باشد یا یکی از خودیها غیر خودی از آب درآمده و حرفهای مهم را جایی بزند که نباید. تاکید میکنند که خفا و عیانشان یکی است. جلال میرزایی، رییس کمیته سیاسی فراکسیون امید مجلس در گفتوگو با «اعتماد» ضمن تاکید بر این که «این نوع کارها (شنود) کمکی به همبستگی ملی نمیکند.» میگوید: «آقای خاتمی چیزی برای پنهان کردن ندارد. تمام اقدامات و تصمیمات او در هشت سال ریاستجمهوری در راستای منافع ملی بود. اکنون هم اختیارات اجرایی ندارد و بیشتر مشغول نشست و برخاست با افراد سیاسی و نهادهای مدنی است و هیچ یک از اینها جنبه امنیتی به خصوصی ندارد و تقریبا میتوان گفت که همیشه مواضع شفاف داشته است.»
گاهی به برادران میگویم شما هم گوش کنید
محمود صادقی، دیگر نماینده اصلاحطلب و رییس فراکسیون شفافیت اما معتقد است که این شنود کردن موجب ایجاد حس ناامنی میشود. او میگوید «گر چه من به شخصه نمیدانم که شنود میشوم یا خیر ولی این حس در من هم وجود دارد و حتی در مواقعی در محافلی میرویم به ما میگویند موبایلتان را خاموش کنید یا در یخچال بگذارید! در حالی که نباید چنین حسی وجود داشته باشد. من هم البته چنین احتیاطهایی را رعایت نمیکنم چون من کاری نمیکنم که بخواهد ضد امنیتی باشد. بعضی مواقع هم پشت تلفن میگویم برادری که شنود میکنی شما هم گوش کن!»
نسبت شنود و حقوق شهروندی
احمد مازنی، عضو فراکسیون امید اما خیلی شنودهای داخلی را جدی نمیگیرد و میگوید «ما باید بیشتر نگران این باشیم که سازمان جاسوسی دنیا ما را چک و شنود نکنند. اما اگر از موضوع شنود برداشتهای سلیقهای و شخصی در مورد شهروندان عادی صورت گیرد غیر قانونی است و اگر ما مطلع شویم که چنین مجوزهایی برای شنود داده شده است حتما به عنوان ناظر برخورد خواهیم کرد.»
نظر اصولگریان نیز در مورد شنود جالب است. برخی از نمایندگان اصولگرای مجلس مثل محمدعلی پورمختار یا حسن نوروزی در گفتوگو با «اعتماد» سفت و سخت از شنود دفاع میکنند. پورمختار البته نگاهی هم به مساله حریم خصوصی افراد دارد و ورود به آن را ممنوع میداند. نسبت شنود و حریم خصوصی همان نکتهای است که توجه دولت روحانی با داعیه دفاع از حقوق شهروندی را به خود جلب کرده و برای همین است که چندی قبل لایحهای برای منع خرید و فروش لوازم شنود آماده شد. اظهارات حسن روحانی آن وقت که گلایه داشت «والله پیامبر هم شنود نمیکرد» نیز شاهد دیگری بر این مدعا است. اگر چه چند روز بعد سخنگوی قوه قضاییه با بیان این که «بیشترین درخواست شنود از سوی دولت به قضات ارایه میشود» توپ را دوباره به زمین دولت برگرداند.»