زنان در عصر حاضر
منیژه نویدنیا
خرداد: در روند ابزاری شدن انسان و جامعه تک پایه امروز، «زن» کالای مناسب و در خوری در سه وجه برای مبادله گردید. الف) با «زن» می توان زیبایی را در خانه داشت، شهوت را تجربه کرد، مهربانی را مالک بود، فرزند و وارث داشت، پرستار مادام العمر پیدا کرد، آشپز و کدبانو بدون دستمزد یافت، خندید و لحظه را خوش بود و ….. ب) «زن» به عنوان کالای پرسود نباید در خانه می ماند، برای همین راهی بازار کار شد. دستمزد پایین زنان و کارهای سخت آنان از جمله دلایل استقبال از کار زنان شد. لذا، زن ابزار مطیعی بود که کارفرمایان به شکل های گوناگون، آنان را به کار گرفتند. ج) زیبایی و تن زن وسیله خوبی برای جلب مشتری و حوائج کارفرمایان بود و از اینرو، زنان به ابزار مناسبی برای تبلیغات و فروش تبدیل شدند. زیبایی و تن زن چنان ویژگی برجسته و قابل تاملی بود که تنها در حوزه تبلیغ گران و بنگاه های تجاری نماند و با تولید انواع لوازم آرایش، انواع لباس ها، انواع مانکن ها و هیکل ها و غیره باعث شد زنان، جلوه گری زیبا و جذاب را برای خویش ضروری و لازم بدانند.
به این ترتیب، زن حداقل به سه پاره میان خانه، کار و جذابیت تقسیم شد. زن ابزاری چندکاره شد که باید حداقل در سه بخش نقش آفرینی می کرد. از سوی دیگر، این نقش آفرینی سخت و دشوار بدون مردان ممکن نبود. زنان در خانه به شوهران یا پدران متکی بودند، در کار با تایید روسای مردشان و در جذابیت به تعداد خواهان مردی که پیدا می کردند. هویت زنان بدون وجود مردان، قابلیت تعریف پیدا نمی کرد و آنان در واقع بخش هایی از دنیای مردان را تشکیل می دادند. القاب زنانه چون مادر، همسر، حرف گوش کن، زیبا، خوش اندام، خوشگل …. هویت انسانی زنان را نابود و استقلال دنیای زنانه را بی معنا می کرد. به این ترتیب، زندگی ابزاری و در عین حال سیطره عقلانیت، از زنان ابزارهای مکانیکی ساخت که در وابستگی به ابزارهای پیشرو یعنی مردان قابل استفاده و مفید بودند. در نتیجه بحران هویت یا دقیق تر بی هویتی، رنج بزرگ زنان عصر حاضر است. زن کیست؟ زن چه می خواهد؟ دنیای زنانه چیست؟ سوال های بی پاسخ عصر حاضر است.
منبع: جامعه شناسان جوان
