قطعنامه کنگره سراسری حزب مردم‌سالاری ؛بازگشت امید به ملت مستلزم تدابیر عملی دولت و حکومت
خرداد:تشکیلات،برجام،امید اجتماعی، اقتصاد و نیازهای اجتماعی و فرهنگی موضوعاتی است که به عنوان محورهای اصلی در قطعنامه هفدهمین کنگره سراسری حزب مردم‌سالاری بر آن تاکید شده است.
به گزارش خرداد، در هفدهمین کنگره حزب مردم‌سالاری، رئوس قطعنامه به تصویب اعضا این حزب رسید که محورها و بخشی از توضیحات مربوط به آن به شرح زیر است:
1- محورهای تشکیلاتی
سال گذشته کلیات طرح پارلمان اصلاحات را به شورای هماهنگی جبهه اصلاحات ارائه داد تا نقش خود را در متشکل ساختن جریان اصلاحات به نحو مطلوبی ایفا نماید. برگزاری هفدهمین کنگره حزب مردم‌سالاری که به منظور اصلاح اساسنامه حزب جهت تطبیق با مصوبه وزارت کشور شش ماه زودتر از موعد معمول برگزار شد، فرصتی برای طرح دغدغه‌های این حزب در شرایط دشوار سیاسی – اقتصادی کنونی بود که به همین منظور با شعار تدبیر عملی حکومت، لازمه بازگشت امید به ملت برگزار شد.
2- پیش نیازهای بازگشت امید به ملت
طرح جمهوریت سوم که از سوی دبیر کل حزب مردم‌سالاری در کنگره هفدهم مطرح شد در دفتر سیاسی این حزب در حال تدوین و تنظیم است و قرار است حداکثر پس از نشست فصلی این حزب و حداکثر قبل از 22 بهمن سالجاری طی نامه‌ای برای مقام معظم رهبری ارسال شود.هرچند در این نامه پیشنهادات دهگانه‌ای در خصوص ضرورت اصلاح در برخی رویکردهای داخلی و خارجی ایفاد می‌گردد؛ اما حزب مردم‌سالاری براین باور است که در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران باید طرحی نو درانداخت. طرحی که علاوه برافزایش اعتماد عمومی و وحدت ملی و امید همگانی، موجبات افزایش کارآمدی و اقتدار کشور را فراهم سازد.همگان می‌دانند که جمهوری اول به مدت یک دهه از سال 1358 تا 1368 (سال بازنگری قانون اساسی) طول کشید و جمهوری دوم نیز به مدت سه دهه از سال 1368 تا هم اکنون تداوم داشته است و لذا در سال 1398 می‌توان تدابیری اندیشید که جمهوری سوم در تداوم دو جمهوری قبل سامان پذیرد.
3- برجام، سند حقانیت ایران در مقابل آمریکا
لازم است به تلاش برای حفظ برجام و اتخاذ تصمیمات واحد در مقابل خروج آمریکا از برجام، پایبندی ایران را نسبت به این سند جامع اثبات کرد. ضمن اینکه واردآوردن فشار به اتحادیه اروپا برای عمل به وعده‌های خود به منظور رفع اثر تحرکات آمریکا بر ضد برجام به منظور حفظ عملیاتی برجام ضروری است تا ایران بتواند از منافع برجام بهره‌مند شود. این درحالیست که متاسفانه بعضا مشاهده می‌شود نگرش جامعی در عرصه دیپلماسی به مسایل کلان وجود ندارد و شنیده نشدن صدای واحد در قبال مسایل بین‌المللی، همچنان به زیان منافع ملی عمل می‌کند. هرچند اعتقاد داریم تا زمانی که ترامپ نابخرد به برجام بازنگردد و در عمل از خصومت غیر عقلانی با جمهوری اسلامی ایران دست برندارد مذاکره با ترامپ بی‌معناست اما براین باوریم عدم مذاکره و قطع رابطه با آمریکا ابدی نیست و در شرایط مناسب و با رعایت مصالح ملی و منافع ملت، می‌توان با آمریکا مذاکره کرد. در این میان تقویت دیپلماسی کشور در حوزه تعامل با کشورهای همسایه و همچنین بهره‌گیری از فرصت اختلافات برخی کشورها در جهت تامین منافع ملی بویژه در ارتباط با کشورهای عربی در مقابل عربستان سعودی و امارات متحده عربی که در جبهه ای مشترک با رژیم صهیونیستی و آمریکای ترامپ در مقابل ایران قرار گرفته‌اند، ضروری به نظر می‌رسد. از سوی دیگر لازم است دولتمردان با عنایت به شایعاتی که درباره سهم ایران در دریای خزر در فضای مجازی ایجاد شد، ضمن حضور فعالتر در عرصه رسانه‌ای، نسبت به حاکمیت ملی ایران بر آبهای سرزمینی و تلاش برای حفظ سهم ایران در این دریا توجهی بیش از پیش مبذول دارند.
نکته‌ای که در بین خبرها و تحولات مهم عرصه دیپلماسی نباید فراموش شود، ضرورت پیگیری جدی وضعیت حقوق ایرانیان در کشورهای دیگر بویژه مشکلات بیشمار پناهجویان و همچنین زندانیان ایرانی در کشورهای دیگر است تا مردم بدانند اگر در هر نقطه از جهان دچار مشکل شدند، می‌توانند به حمایت مسوولان امیدوار باشند. هرچند که باید بپذیریم اغلب این پناهجویان، به دلیل مشکلات فراوانی که در داخل کشور داشتند عزم مهاجرت کردند و با عفو عمومی نسبت به کسانی که اقدام عملی برای براندازی نداشتند می‌توان علاوه بر استفاده از سرمایه‌های مالی و فکری ایرانیان به افزایش وحدت ملی نیز کمک کرد.
4- اقتصاد بی‌ثبات، عامل اصلی ناامیدی به آینده
آنچه ناامیدی و بی‌اعتمادی مردم را افزایش داده، حجم بالای مفاسد اقتصادی در سالهای اخیر است که در قالب‌های مختلفی، از اختلاس و فرار از کشور گرفته تا دزدی‌های کلان از طریق موسسات مالی و اعتباری که هزینه‌های آن از جیب عموم مردم پرداخت شده، تبلور یافته و بر این ناامیدی‌ها دامن زده است. عدم برخورد جدی با مفاسد اقتصادی علیرغم وعده‌های فراوان، نکته ای نیست که بتوان با بی تفاوتی از کنار آن عبور کرد. پرسش جدی این است که چرا به جز یک موسسه مالی غیرمجاز، با مدیران سایر موسسات مالی اعتباری برخوردی صورت نگرفت تا هزینه‌های آن از جیب عموم مردم داده نشود؟ هرچند مجازاتی که برای مدیر همان موسسه مالی هم در نظر گرفته شد، از منظر اغلب حقوقدانان تناسبی با جرم نداشت.
تا زمانی که مشکلات دامنه‌دار اقتصاد کشور رفع نشود یا راه حلی جامع برای آن در نظر گرفته نشود، نمی‌توان امیدی برای رفع جو ناامیدی و بی اعتمادی در جامعه ای که اسیر مشکلات اقتصادی است داشت.
5- نیازهای اجتماعی – فرهنگی در حاشیه
موارد متعددی در حوزه‌های اجتماعی – فرهنگی دست به دست هم داده تا میزان ناامیدی دلسوزان و مردم را نسبت به آینده افزایش دهد. عدم توجه جدی به وضعیت ناگوار محیط زیست و تداوم روند مشکلات زیست محیطی که برخورد با تشکل‌های مردم نهاد فعال در این حوزه نیز موجبات نگرانی دلسوزان محیط زیست را فراهم کرده، جدی نگرفتن بحران آب و اتخاذ تصمیمات مقطعی برای کاهش آثار منفی این بحران جدی به جای نگرش کاربردی و بلندمدت برای مهار آن و همچنین اتخاذ سیاست‌های اشتباه در حوزه گردشگری که این صنعت سودآور را در دو حوزه تقویت گردشگری داخلی و جذب گردشگران خارجی دچار جالش جدی کرده از جمله این معضلات جدی است. بی‌توجهی به عدالت آموزشی و فرهنگ سازی در آموزش و پرورش موجب بروز نگرانی‌های جدی در امر آموزش کودکان و آینده سازان کشور شده و قشر نوجوان و جوان نیز بیش از سال قبل در اندیشه مهاجرت و خروج از کشور است. به این موضوع باید آمار خروج نگران کننده نخبگان از کشور را نیز بیفزاییم. جوانان که به دلیل موانع متعدد فرهنگی، اجتماعی و بویژه اقتصادی، به سهولت امکان ازدواج و تشکیل خانواده را نمی‌یابند و همین امر به عاملی برای تسریع در ناامیدی جوان تبدیل می‌شود و اینجاست که نقش مقامات مسوول و بویژه نهادهای عریض و طویل فرهنگی، برای کاهش ناامیدی و ترسیم آینده ای روشن اما واقعی برای جوانان، بیش از پیش مورد توجه قرار می‌گیرد. اما عموما شاهد عدم توجه کافی به این موضوع هستیم و مشکلاتی همچون بی توجهی به نظام جامع سیاست‌های فرهنگی و پرداخت بودجه به دستگاه‌های موازی غیرضرور و عدم توجه به گسترش شادی و نشاط و تفریحات سالم و در عین حال متنوع در جامعه و به ویژه جوانان در شرایط دشوار اقتصادی امروز، ناامیدی را در جامعه افزایش داده است. برای رفع این وضعیت در حوزه فرهنگ، گسترش برنامه‌های فرهنگی و هنری در سراسر کشور و کاهش هزینه‌های استفاده از آن، خودداری از اتخاذ سیاست‌های محدود کننده و دافعه برانگیز در بین افراد جامعه و به ویژه قشر جوان و حمایت جدی از آثار فاخر سینمایی، نمایشی و موسیقایی با هدف ترغیب مردم به سمت هنر فاخر پیشنهاد می‌گردد.
