«توسعه» آرزوی این روزها دور برای ما
یک خبر کوتاه و یک حسرت بلند!
با این وصف تنها باید در گوشه یک ایستگاه متروک به تماشا نشسته و سرعت فاصله گیری لوکوموتیو رقبای قدیمی را با چشم های خود نظاره کرده و تنها آه حسرت بکشیم!
سرویس اقتصادی خرداد-صلاح الدین توماج پور:«توسعه» این روزها در عرصه
اقتصادی کشور ما گویی به مثابه یک آرزوی بلند و دیر فرجام شده است، آنهم در
جهانی که کشورهای مختلف با همه توان و پتانسیل های ممکن به دنبال تحقق
پایدار و سرعت دهی به مقوله توسعه در همه ابعاد و به خصوص در عرصه اقتصادی
هستند.
به گزارش خرداد، از ممالک راقیه گرفته تا
کشورهایی که از آنان با عنوان کشورهای در حال توسعه یاد می کنند، به دنبال
ظرفیت سازی داخلی و توسعه مراودات بیرونی برای تحقق این مهم بوده و بواسطه
آن به دنبال زیستی مقبول تر و مطلوب تر برای شهروندان کشورهای متبوع خود
هستند.
ما اما به دلایل مختلف که بخش عمده
ای از آن به تحولات داخلی و کنش و واکنش های معطوف به آن باز می گردد و بخش
دیگرش به فشارهای چند لایه و پیچیده و پر دامنه خارجی از مقوله توسعه به
شکل جدی عقب مانده ایم و این نکته وقتی در قیاس با دیگر کشورها مد نظر قرار
می گیرد، عمق و ابعاد خود را نشان می دهد.
خبر
کوتاه بود و البته تامل برانگیز. کره جنوبی در سال 2019 همانند سال 2018 در
صدر فهرست نوآورانه‌ترین اقتصادهای دنیا، بالاتر از ایالات متحده و فرانسه
و ... قرار گرفت و کشورهای آلمان و سوئیس در رده و سوم این رده بندی قرار
گرفتند.
همین کره جنوبی چند دهه پیش در بسیاری از
فاکتورهای اقتصادی از ما عقب تر بوده و در برخی موارد نیز با ما مطابقت و
همسانی داشت و بدین لحاظ گزینه مطلوبی برای قیاس و البته تحلیل روندها و
رویکردهای اقتصادی است.
درست است که کره جنوبی با
فشارها و تحدیدات و تهدیدات بیرونی و خارجی در اقتصاد خود روبرو نیست اما
از دیگر سو، ظرفیت های بالقوه مادی و معنوی که در اتمسفر ایران نیز در ید
اختیار ماست ندارد.
پس نکته اصلی در پیشرفت دوچندان آنان و در جا زدن ما چیست؟
ساده
و بسیار دم دستی، کافی است رجوع کنید به مسائل و مشکلاتی که همین چند روز
فضای افکار عمومی ما را متاثر کرده و بواقع بیانگر دغدغه مندی و معضلات
مبتلابهی جامعه ماست.
اینکه هنوز ما بر سر
بدیهی ترین موضوعات اجتماعی و فرهنگی نزاع و دو قطبی داریم و عده ای از
مردم به دنبال استیفای حقوق بدیهی چون حضور زنان در استادیوم هستند و برخی
دیگر سفت و سخت بدان تاخته و همه چیز را ناشی از توطئه اجانب می دانند.
اینکه
ما این روزها همه ناراحتی و اهتمام خود را برای صدور و فروش نفت در فضای
تحریمی گذاشته ایم به جای آنکه این فرصت را غنیمت شمرده و اقتصاد خود را از
چنبره سایه سنگین و فشار طلای سیاه خارج کنیم
یا اینکه هنوز دغدغه بسیاری از مردم ما آنست که یارانه خود را به طور تام و تمام بگیرند تا مبادا اجحافی در حق آنان صورت پذیرد!
یا اینکه خودروسازان ما دغدغه مند ارائه مدل های جدید و تاپی از خودروهای دهه بوقی با آپشن های تازه هستند!
و
بسیار از این موارد به ما می گوید که هر چند ما فشار خارجی و توطئه دشمنان
را داریم اما در داخل کشورمان نیز درگیر در منازعات بی سر و ته سیاسی و
فرهنگی و اجتماعی بوده و با این وصف تنها باید در گوشه یک ایستگاه متروک به
تماشا نشسته و سرعت فاصله گیری لوکوموتیو رقبای قدیمی را با چشم های خود نظاره کرده و
تنها آه حسرت بکشیم!
