اصولگرایان عزیز این بردن گریه دارد!

سرویس سیاسی خرداد: بچه که بودیم وقتی با هزار ذوق و شوق از سر درس و تکلیف بلند می شدیم و برای لختی شاد بودن و خوش گذرانی توی زمین های خاکی با چند آجر دروازه می ساختیم و با توپ پلاستیکی چند لایه به دل بازی می زدیم و خودمان را در قواره مارادونا و پله و پلاتینی می دیدیم، بازی برایمان حکم مرگ و زندگی داشت و با تعصب کری هم می خوانیدیم از آن شعارهای عجیب و غریب یک تکه اش برایم به یادگار مانده« باختن گریه نداره، کاپیتان عرضه نداره» حالا از آن سال ها خیلی گذشته و جنس رقابت ها جور دیگر شده برای ما آدم بزرگ ها برای ما سیاست پیشه گان و سیاست مداران!

به گزارش خرداد، این روزها که به موسم انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی نزدیک می شویم، دوباره تنور رقابت انتخاباتی در حال گرم شدن است و بازیکنان یا بهتر بگوییم بازیگران صحنه سیاسی آماده کارزار می شوند، البته با تفاوت هایی و ملاحظاتی.

از جمله تفاوت های این دوره از فضای پیشا انتخاباتی مجلس آنست که طیف کثیری از اصولگرایان از همین الان خود را برنده بی چون و چرای انتخابات دانسته و با  تفرعنی خاص و غروری فراوان خود را آماده تکیه بر کرسی های سبز بهارستان می کنند و ابایی هم از بیان این موضوع ندارند و جالب آنست که آنان بیش و پیش از آنکه خود را مهیای رقابت با حریف بیرونی کنند، برای جاگیری در لیست پیروز انتخابات سر و دست می شکنند و تمرین قبل از بازی را خیلی جدی گرفته اند.

البته در انتخابات مجالس هفتم و هشتم و به خصوص مجلس نهم نیز  همین وضعیت حکمفرما بود اما با این ملاحظه که آن بار پس از پایان فرآیند تایید صلاحیت ها مشخص شد که رقابتی تقریبا یکطرفه حکمفرماست  اما این بار هنوز پرونده تایید صلاحیت ها به شورای نگهبان نرسیده، موضوع برای طیفی از اصولگرایان تمام شده تلقی می شود.

جدای از اینکه شماری از چهره های شاخص اصلاح طلب از فیلتر هیئت های اجرایی هم نگذشتند و عملا امکان رقابت همطراز وجود ندارد، نکته بیش از هر چیزی به یاس و ناامیدی بدنه حامیان اصلاحات که در دو انتخابات اخیر ریاست جمهوری هم پشت حسن روحانی آرایش گرفتند، باز می گردد و اینچیزی نیست که بتوان آن را منکر شد.

حال البته سخن آنست که آیا اصولگرایان برای این برد عنقریب و تقریبا قطعی آیا جای خوشوقتی و شادی و سرور دارند؟ آیا برد در رقابتی که عملا تیم حریف بازیکنی برای به میدان فرستادن ندارد، شور و شعفی دارد؟

نکته ترسناک البته آنست که آنان روی یاس و ناامیدی و قهر انتخاباتی بدنه حامیان اصلاحات حساب ویژه ای باز کرده اند و حواسشان نیست که فارغ از رنگ بندی و علایق و سلایق سیاسی رای دهندگان، مشارکت آنان در انتخابات یک عنصر حیاتی و یک مولفه راهبردی برای همبستگی میان حاکمیت و مردم و ارتقا بخش مولفه امنیت ملی در برابر تهدیدات بیرونی بوده و هست و از سوی دیگر شهروندان مشارکت جو را در قامت شهروندانی امیدوار به اصلاح و در واقع همراه ساختار و سیستم طیف بندی می کرد و اکنون هر گونه کاهش مشارکت می تواند تبعات ناخوشایندی برای کلیت کشور و نظم حاکم بر آن داشته باشد.

باز گردیم به آن مثال کودکی در ابتدای این نوشتار حالا باید به جای آنکه بگوییم باختن گریه ندارد باید به اصولگرایان و به خصوص طیف تندرو و افراطی آنان بگوییم که از این برد محتمل باد بغبغب نیاندازید و جشن پیروزی قبل از بازی را براه نیاندازید، کمی اگر تامل و تفکر کنید برد با این سبک و سیاق نه فقط لذتی ندارد که گریه هم دارد، اگر اهل دقت و مراقبت و اهل نظر باشید.