ماندگارترین قاب عزاداری سردار

سرویس سیاسی خرداد:حسن روحانی که برای تبلیغات انتخاباتی به اهواز رفته بود، مردم خوزستان شعاری دادند که ماندگارترین شعار رقابت های انتخاباتی اردیبهشت ماه سال 96 شد. آنجایی که پس از مدت ها هجوم ریزگرد و هوای آلوده و سخت ترین شرایط ممکن، مردم شعار دادند: اگر چه هوا برا نفس نداریم اما هواتو داریم!

به گزارش خرداد، انتخابات آمد و رفت، وضع مردم اهواز اگر تا دیروز از هوا دچار اختلال بود، سیل فروردین 98 و مشکلات زندگی و سخت تر شدن معیشت فشار را بر آنان مضاعف کرد و حتی برخورد با معترضان در حوادث آبان در ماهشهر هم واکنش های فراوانی یافته و به صدر اخبار آمد و همین دو هفته پیش نیز مجددا باراش باران سهمگین و ناگهانی تا مدت ها مناطقی از اهواز و به خصوص ناحیه فقیرنشین کوت عبدالله را با مصائب سختی چون فوران چاه های فاضلاب و مختل کردن زندگی عادی مردم روبرو کرد.

این مردم که بر دریایی از منابع و ذخایر زیر زمینی نشسته و از خاک بی نظیر و حاصلخیزی بهره مندند بی گمان همسان با این پتانسیل ها زندگی در خور شان خود ندارند و بی توجهی و ندانم کاری نسبت به آنان و زندگی شان کتمان شدنی نیست.

مردمی که اتفاقا بواسطه همین کم برخورداری و نیز قرابت قومیتی با کشورهای همسایه آماج تبلیغات و بمباران رسانه ای هستند و برای تحریک آنان تلاش های فراوان و چند دهه ای هم برقرار و جاری و ساری است.

شاید هر کسی جای این مردمان نجیب و غیور بود، تسلیم شده و به زمین و زمان شکایت می برد و یا حداقل کنج عزلت می گزید و عرق ملی و غیرت ایرانی خود را به رخ نمی کشید.

اما مردم کوت عبدالله که تا همین دیروز با فاجعه فاضلاب های شهری دست و پنجه نرم می کردند، به هنگامی که خبر شهادت سردار سرافراز اسلام و ایران را شنیدند بیش و پیش از همگان به میدان آمده و صحنه هایی ماندگار را در قاب ذهن ما مردم ایران و جهان ثبت و ضبط کردند.

عشیره ها و عشایر عرب کوت عبدالله دست در دست هم پا به پای هم به میدان آمدند و مراسم سنتی و دیدنی و حماسی را برگزار و یزله کنان به سوگ سردار نشستند.

آنان ننشستند و غر نزدند که چرا آب و هوای ما ایراد دارد، زندگیمان سخت و طاقت فرساست،چرا وضعیت معیشت مان اینطور و آنطور است،آنان به همگان این پیام را دادند که عزت و اقتدار ملی فراتر از هر گزینه و گزاره ای ارزشمند و  مقدم بر هر چیزی است، آنان به عینه گفتند که هیات من الذله در اتمسفر شیعی یعنی چه آنان گفتند که سره را از ناسره می شناسند و قدردان خادمان غیور و بی ادعای خود هستند و پرچم عزت را بالا نگه می دارند.

و البته این تلنگر و تذکری به مسئولان ماست که قدردان این مردم نجیب و پاک باشند و برای کاهش آلام و دردهای آنان اهتمام ورزند