یک احتمال جدی با قرائن پررنگ در سقوط هواپیما/ پاشنه آشیل تغییر تاریخی از تهران تا قلب واشنگتن

سرویس سیاسی خرداد- رضا رئیسی: سقوط هواپیمای اوکراینی با شلیک اشتباهی توسط پدافند خودی یک اتفاق عادی و معمولی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت و سناریوهای مختلف و احتمالات متعددی در این زمینه در حال بررسی است و خوشبختانه مسئولان جمهوری اسلامی پس از آن اشتباه 72 ساعته در اعلام علت حادثه که ضررهای سخت و مهلکی به همراه داشت و ورق تحولات را با یک فرصت سوزی تاریخی برگرداند، این بار با دعوت از کارشناسان کشورهای ذیربط در این موضوع در منظر جهانیان و به صورتی کاملا شفاف، مشغول علت یابی این واقعه تلخ و دردناک هستند و با این وصف دیر یا زود ابعاد واقعی علت این رویداد مشخص و هویدا خواهد شد.

به گزارش خرداد، در میان سناریوهای مختلفی که در خصوص این حادثه مطرح است یک سناریو محتمل نیز وجود دارد که قرائن و شواهدی نیز پیرامون آن به شکل جدی مطرح است و خوشبختانه اکنون که کارشناسان بین المللی دخیل در پرونده هستند، مهر تایید بر این سلسله اقدامات بخورد، یک رسوایی بزرگ و تاریخی برای ایالات متحده رقم خواهد خورد. هر چند که اذعان و اعتراف به آن از سوی مسئولان خودی سخت و طاقت فرسا باشد اما باید از این فرصت استفاده کرده و برخلاف رویه اطلاع رسانی فشل و بسیار غیر حرفه ای در بازتاب علت این رویداد که ضربه محکم و جبران ناپذیری به افکار عمومی و اعتماد داخلی زد، باشد که این بار لااقل به فرصت سوزی تاریخی مسبوق به سابقه و همیشگی نپردازیم و یکبار هم که شده صریح و بی پرده و بدون ملاحظه نگری های غیر ضروری و فاقد ارزش به اطلاع رسانی صحیح، بهنگام و سنجیده پیرامون این واقعه تلخ و ناگوار بپردازیم.

ماجرای این سناریو چیست؟ پس از حمله موشکی ایران به پایگاه عین الاسد که یک اتفاق تاریخی و بی نظیر پس از جنگ جهانی دوم بود و هیمنه نظامی قویترین ارتش جهان را به چالش کشید، به طور طبیعی و عطف به تهدیدات مداوم و علنی ترامپ و فضاسازی رسانه ای پیرامون آن این انتظار وجود داشت که آمریکا در پاسخ به حملات ایران نقاطی در کشورمان را مورد هدف قرار دهد.

در همین رابطه و با این پیش فرض، ایالات متحده در آن ساعات خاص و حساس دو اقدام را در راستای عملیات فریب به انجام می رساند. چند فروند موشک محو شونده و فیک که گفته می شود مختصات واقعی روی رادار دارند اما پس از طی مسیر تعیینی به تدریج محو شده و فرو می ریزند و اثر واقعی و لاشه ندارند اما روی رادار پدافندی پالس های واقعی ارسال می کنند، شلیک می شود.

همزمان با هک سیستم پدافندی مختصات پرنده روی رادار را تغییر می دهند و با تغییر ابعاد برای سیستم پدافندی یا کاربر پدافند او را به اشتباه می اندازند.

چند سئوال مهم در تایید این سناریو.

همگان می دانند که ابعاد هواپیمای مسافربری بوئینگ 737 با موشک کروز بسیار متفاوت است، در سیستم راداری پرنده های روی هوا با یک مقیاس مشترک کوچک سازی شده و نمایش داده می شوند، مثلا بوئینگ 737 در واقع طولی به اندازه 30.5 متر داشته و 11 متر ارتفاع دارد، موشک کروز در مدل های مختلف بیش از 6 متر طول ندارد و طبیعی است که ابعاد این دو در شرایط عادی در هیچ راداری همسان و فریب دهنده نیست.

سردار حاجی زاده در توضیحات خود در خصوص هدف گیری اشتباه هواپیمای بوئینگ به نکته جالبی اشاره کرده و گفت که سیستم پدافندی به اشتباه هشدار شلیک موشک کروز را دریافت کرده است. تاییدی بر شلیک موشک های محو شونده و بسیار پیشرفته آمریکایی برای فریب سیستم پدافند خودی.

نکته جالب دیگر شلیک دو موشک به سمت هواپیما آنهم با فاصله زمانی نزدیک به 30 ثانیه است. اکر کاربر اشتباه کرده و شلیک اول را انجام داده به طور طبیعی دلیلی وجود نداشته که شلیک دوم را به انجام رساند به خصوص که اگر بحث موشک کروز بود قاعدتا با شلیک اولیه انهدام موشک انجام می شد. در واقع می توان این احتمال را داد که سیستم پدافندی به خودی خود عمل کرده و یرای اسقاط هدف بر اساس اطلاعات اشتباه دریافتی به صورت خودکار و در دو مرحله عمل کرده است.

حالا سئوال اینجاست که چرا تاکنون از سوی مقامات داخلی تاکید و تصریحی نسبت به این موضوع انجام نپذیرفته است؟

پذیرش این اشتباه و ضعف در سیستم پدافندی برای مقابله با دشمن خارجی امر راحت و ساده ای نیست و اذعان به آن سخت و دشوار بوده و البته که جسارت خاص خود را میطلبد که پاشنه آشیل ماجرا درست همینجاست. اگر مسئولان ما وقوع این سناریو را بپذیرند، درواقع اذعان به یک ضعف لجستیکی و نظامی بزرگ داشته اند اما در سوی مقابل افشا شدن این حقیقت آنهم با بررسی کارشناسان خارجی و بازرسان بین المللی که مشغول کار روی این حادثه هستند، می تواند رسوای بسیار بزرگ و تاریخی برای آمریکا رقم زده و مصداق بارز جنایت جنگی بوده و حتی رئیس جمهوری آمریکا را تا مرز اخراج از کاخ سفید آنهم در این شرایط حساس و تاریخی ببرد.

حال باید منتظر ماند و دید که از میان سناریوهای مختلف با بررسی کارشناسان و بازرسان بین المللی که شک و شبهه ای هم در بیطرفی آنان نیست، کدام وجه از ماجرا پررنگ تر شده و واقعیت این رخداد تلخ چگونه در منظر جهانیان و مردم ایران مشخص خواهد شد. آیا این سقوط تلخ یکبار دیگر از ایران سرنوشت مردمان آنسوی جهان و سیاستمداران آن را تغییر خواهد داد؟ آنگونه که یکبار در ماجرای گروگان گیری ایران باعث سقوط کارتر رئیس جمهوری وقت شد و معادلات سیاسی آمریکا را آنهم در بحبوحه جنگ سرد دچار تغییر و تحول اساسی کرد.