تهدید جدی نه آمریکاست نه اعتراضات سیاسی!

سرویس سیاسی خرداد: دشمنان جمهوری اسلامی ایران این روزها کینه ورزی و خصومت خود را به اعلی درجه ممکن رسانده اند و از هیچ کوششی برای آسیب و صدمه به کشورمان دریغ نمی کنند، در داخل نیز با چالش های سیاسی و مشکلات اجتماعی فراوانی دست به گریبان هستیم اما شاید بتوان گفت که مهم ترین تهدید برای کشور و خطرناک ترین گسلی که می تواند به مثابه زلزله هشت ریش تری ساختار و سازه انسجام و ثبات داخلی را منهدم کند، فاصله طبقاتی رو به رشدی است که چند دهه است بی محابا و تدریجی به پیش می رود و در این سالها عطف به همان فشارهای بیرونی بر سرعت آن افزوده شده و همه تهدیدات نظامی و سیاسی و ژئوپلتیکی و اجتماعی هم بر پاشنه آن می توانند ضربات مهلکی وارد کرده و باید فکر جدی به حال این موضوع اندیشیده شود.

به گزارش خرداد،در ماجرای تنش اخیر نظامی با ایالات متحده ایران نشان داد که قدرت بازدارندگی قابل قبولی برای مقابله با تهدیدات نظامی دشمن حتی اگر بزرگترین ابرقدرت جهان نیز باشد دارد، همچنین این نکته هم در سلسله چالش های اخیر سیاسی بروز یافته در جامعه به چشم آمد که توانایی مواجهه امنیتی با تکانه های ناگهانی نیز در ساختار سیاسی حداقل در بازه زمانی فعلی و در چنین ابعاد و گستره ای وجود دارد.

اما سئوال مهم آنست که تهدید بزرگ و خطرناک پیش روی کشور و نظام محدود و محصور به همین موارد است و گرانیگاه حساس و مهم کجاست؟

به زبان ساده و بدور از حاشیه پردازی البته که باید گفت مهم ترین چالش و تهدید پیش روی کشور را می توان در فاصله طبقاتی و گسل اقتصادی دید که طی چند دهه تدریجی و گام به گام پیش رفته و در چند سال اخیر با توجه به فشارهای بی سابقه خارجی بر دامنه و وسعت و سرعت آن افزوده شده است.

روز گذشته گزارشی انتشار یافت که خبر می داد که 38 درصد فارغ از التحصیلان دانشگاهی کشور بیکار هستند، امروز هم در گزارشی پیرامون حداقل حقوق و دستمزدها در کشور آمده بود که: براساس گزارش اخیر سازمان بین‌المللی کار، حداقل مزد سالانه در ایران ۲۱۰۰ دلار آمریکا و در پایین‌ترین سطوح قرار دارد....حداقل مزد سالانه در ایران (۲۱۰۰)، لیبی (۴۲۸۶)، عمان (۱۰۲۶۳)، عربستان (۹۶۰۰)، ترکیه (۷۱۴۶) و ونزوئلا (۶۸۷۳) دلار آمریکا است. با این حساب، مزد سالانه‌ی کارگران ایران در قیاس با کشورهای هم‌تراز یا همسایه نیز به شدت پایین است.

همزمان با این گزارشات ما شاهد افزایش بی سابقه شاخص بورس، مثبت شدن تراز تجاری کشور با توسعه صادرات 40 میلیارد دلاری کالاهای غیر نفتی نیز هستیم و در تمامی سال های اخیر با تورم بالایی که طی چند دهه به طور مستمر شاهد آن بوده ایم با افزایش قیمت دارایی های منقول و غیر منقول صاحبان دارایی نیز روبه رو بوده ایم.

معنا و مفهوم ساده این آمار و گزارش ها آنست که ساختار اقتصادی ایران در مسیری قرار دارد که هر روز بر ثروت تروتمندان افزوده شده و در نقطه مقابل اقشار متوسط و کم برخوردار و شاغلانی که دارایی منقول و غیر منقول ندارند هر روز نسبت به قبل قدرت خرید کم تر و چشم انداز نامثبت تری نسبت به آینده اقتصادی خود می بینند و هر روز سفره مردم کوچک تر و کوچک تر می شود.

در گزارش حقوق و دستمزد بوضوح مشخص است که با افزایش قیمت ارز حقوق کارمند و کارگر ایرانی سقوط وحشتناکی داشته در حالیکه این افزایش قیمت به نفع کارفرمایان و صادرکنندگان است که جلوه آن در رشد شاخص بورس بوضوح مشخص است. در مقوله دارایی های منقول و غیر منقول ما شاید یگانه کشوری باشیم که مالیات بر دارایی و ثروت در آن نزدیک به صفر است در حالی که در دنیا و در ممالک راقیه این میزان گاه تا 70 درصد را بالغ شده و درآمد اصلی و شاید بیش از 90 درصدی بیش تر کشورهای پیشرفته اروپایی از همین مالیات است اما در کشور ما ثروتمندان گویی بیمه و ایزوله هستند!

در دیگر سو ما شاهد فرار نخبگان از کشور و مهاجرت گسترده آنان نیز هستیم چرا که بیکاری و عدم پرداخت حقوق های همسان با وضعیت معیشتی حداقلی جایی برای امیدواری و تلاش باقی نگذاشته است.

من حیث المجموع باید گفت که سیستم شتر گاو و پلنگی حاکم بر اقتصاد ایران که نه تابع مولفه های اقتصاد بازار آزاد است نه از اقتصاد نهادگرا تبعیت دارد و نه از مولفه های اقتصاد حمایتی چپ گرایانه برخوردار و در همه این سال ها به مدد دلارهای انباشته نفتی سرپا ایستاده نیازمند حراجی جدی است، جراحی که اتفاقا در این برهه زمانی و با همه فشارهای موجود بهترین زمان اجرایی شدن آن است. اقتصادی که به شدت تشنه توازن بخشی است، اقتصادی که سطح برداشت و برخورداری از آن با هیچ متر و معیار معقولی نمی خواند و ادامه این روند می تواند در آینده ای دور یا نزدیک صدمات و تبعات جبران ناپذیری بر کشور و کلیت ساختار آن حتی فراتر از نظام مستقر وارد آورد و البته که درست در همین وضعیت روی دیگر سکه اگر توام با تدابیر شجاعانه و جسورانه باشد می تواند سکوی پرتاب برای آینده بهتر برای ایران و ایرانی باشد.