وقتی مفت و مجانی برای دشمن سوژه می‌سازیم/ حرف زدن بلد نیستید؛ حداقل سکوت کنید!

سرویس سیاسی خرداد- صلاح الدین توماج پور: با شهادت سردار سلیمانی در قالب یک حمله تروریستی ناجوانمردانه از سوی ایالات متحده هم در بعد داخلی و هم در بعد خارجی به رغم سنگینی این ضایعه تاسف بار و جبران ناپذیر، دو دستاورد مهم و تاریخی برای جمهوری اسلامی ایران رقم خورد.

به گزارش خرداد، در بعد داخلی شاهد آن بودیم که بعد از چند دهه برای اولین بار طیف ها و دسته جات سیاسی و فرهنگی و اجتماعی با سلایق مختلف و گاه کاملا معارض همه اختلاف ها را کنار گذاشته و در قالب یک وحدت و همبستگی ملی به گرامیداشت و پاسداشت شهید سرباز وطن اهتمام ورزیدند، اتفاقی بی سابقه که در طول همه این سال ها با هیچ تمهید و تدارک دیگری انجام نپذیرفته و ارزش مادی و معنوی آن فارغ از تصور است.

در شق دوم ماجرا هم نکته مهم آن بود که برای اولین بار ایالات متحده به طور رسمی مسئولیت یک ترور سیاسی را برعهده گرفته و جز معدود چهره ها و افراد دشمن با ایران غالب سیساستمداران جهان این اقدام ننگین و تروریستی را محکوم کردند.

درست در چنین فضایی البته ما یکبار دیگر نشان دادیم که استاد فرصت سوزی و هزینه سازی های خام و ناپخته آنهم به ثمن بخس هستیم.

فارغ از ماجرای هواپیما و سقوط آن که در اینجا محل بحث و گفت و گو نیست، برخی واکنش ها بعد از این شهادت و جو فوق العاده ای که پس از آن در جامعه ایجاد شد، جای بسی تعجب و شگفتی دارد.

از یکطرف عده ای از سیاستمداران تندرو و فرصت طلب و جناحی نگر با طرح شعارهای تفرقه افکنانه در پی ماهیگیری خود از این ماجرا رفتند و بی توجه به مقوله مهم و راهبردی وحدت ملی دوباره حرف های تند و تیز سیاسی زدند که نمونه آن را در اظهارات حسن عباسی تئوریسن جریان تندروی اصولگرا شاهد بودیم و حرف های ناپخته ای از سوی وی گفته شد که نیاز به تحلیل و شرح و تفصیل هم ندارد و قبح کار هویدا و نمایان است.

از طرف دیگر نیز شاهد افراط و تفریط عجیب و غریب در این واقعه از سوی دیگرانی بودیم که کنار هر عمل و گفتار خود طی این چند روز نام مبارک شهید سلیمانی و عکس و تصویر آن بزرگوار را ضمیمه کردند تا به سخن خود و شخصیت راوی اعتبار ببخشند اما این کارشان مصداق اسراف در رفتار و گفتار بود و لوث کردن این اتفاق بزرگ و کارنامه درحشان سرداری که باید به درستی برای همگان و نسل های مختلف ترسیم شود اما خرج موقت منویات فردی افراد می شود و این مصداق فرصت سوزی محض است.

سومین نکته هم رجزخوانی و جوگیری عده ای بود که در این فضا به زعم خود برای آنکه از قافله عقب نمانند یا مودت و همراهی خود با نظام و ساختار قدرت را جلوه گر سازند، حرف هایی زدند که نه فقط با عقل سلیم همخوانی نداشت و بواقع وهن این واقعه تاریخی و بزرگ بود که دستمایه سوء استفاده دشمنان و معندان با ایران و ایرانی قرار گرفت و هزینه سازی آن فراتر از حد تصور است.

نمونه آخرین در این مورد را در سخنان نماینده مردم کهنوج در مجلس شاهد بودیم، ایشان در بخشی از نطق دیروز خود در مجلس گفتند:« به نیابت از مردم کرمان برای هر کس که ترامپ را به قتل برساند سه میلیون دلار جایزه نقدی می‌دهیم.» از این بگذریم که این حرف تا چه میزان بی ربط و غیر عملی است و اساسا منبع این پرداخت 3 میلیون دلاری از کجاست و مردم محروم آن منطقه از کجا می خواهند هزینه رجز خوانی این نماینده محترم را پرداخت کنند و ..............

حرف آنست که این اظهار نظر از سوی یک نماینده مجلس واجد بار حقوقی بوده و طرح آن از همان ابتدا می توانست دستمایه سوء استفاده دشمنان شود که شد و شاهد آن هستیم که یک نماینده وزارت امورخارجه آمریکا به این سخنان واکنش نشان داد

رابرت وود نماینده آمریکا در امور خلع سلاح در واکنش به این اظهارات، تعیین جایزه سه میلیون دلاری از سوی نماینده مردم کهنوج در مجلس را "اقدامی مضحک" خواند و در ادامه هم گفته است که  این اظهارات نماینده مجلس "نشان دهنده تروریستی بودن نظام ایران است. "

وقتی دشمنان ایران نزده برای ما میرقصند و به دنبال سوء استفاده از هر اتفاقی هستند چرا باید یک نماینده اظهاراتی چنین بی ربط و فاقد ارزش را مطرح و خوراک برای مانور تبلیغاتی و رسانه ای دشمنان فراهم آورد؟ تاثیر مخاطب خارجی که با این خبر روبرو شده و هیچ استنباط و پیش فرضی از جایگاه این نماینده و واقعیت شرایط ندارد و به یکباره با خبر اینچنینی روبرو می شود چیست ؟ چه پیش فرضی برای وی نسبت به ایران ایجاد می شود؟

کاش برخی دوستان اگر بلد نیستند که در راستای منافع ملی سخن بگویند و حساب شده و سنجیده به واکنش بپردازند، لااقل سکوت کرده و چیزی نگویند بی گمان هزینه های آن برای کشور و نظام و ملت بسیار بیش تر و مفیدتر از این اظهارات عجیب و غریب و بی سر و ته است.