هنر خاص حسن عباسی و دیگر هیچ!

به گزارش خرداد، فردی که خاص بودن وی از همان ابتدا و در معرفی ایشان به چشم آمده و تفاوت آن گرامی توی ذوق می زند. آقای دکترینال (که البته نگارنده هنوز موفق به کشف ابعاد علمی این واژه و تخصص ویژه این فرد مهم در این زمینه پی نبرده ام) که سخنوری توانمند و کاربلد است و دیگر هیچ.

مرور سوابق آقای حسن عباسی تنها گواهی آن است که ایشان یک نکته برکشنده در سطح رسانه ای و سیاسی دارد و آن سخنان شاذ و عجیب و غریبی است که او را بر صحنه رسانه ای برفراز آورده و مورد توجه قرار داده است.

در ابتدا البته او متمرکز روی پروژه های کارتونی مثل یوگی و دوستان و باربابا پا و کارتون های دهه شصتی بود و از این قسم تصاویر منویات و اهداف شوم استکبار جهانی و صهیونیسم بین المللی و فراماسونیست چند پهلو را استخراج و اکتشاف می نمود، خوب ادله و استدلال های وی هم آنچنان عجیب و غریب و متحیر کننده بود که یا مخاطب را دچار فرار آنی و بستری فوری می کرد یا آنکه طرف شنونده با خود می گفت حتما ایشان چیزی می داند که ما نمی دانیم و حتما دکترینال او یک گوهر نایاب و یک مغز متفکر کمیاب است، پس او را قدر شناخته و بر صدر مجلس نشاندند.

البته در کشور عزیز ما متخصص حوزه اظهارات عجیب و غریب به حمدالله در همه طیف ها و دسته جات به وفور داریم اما خوب حسن عباسی یک تفاوت ویژه دارد و آن این است که دیگران در کنار برخی اقدامات مثبت و عملکردهای دیگر چند تا از این جملات تاریخی و مشعشهع دارند و او فقط همین تخصص و تبحر را دارد، آن دیگران به خوبی ایشان انقدر جذاب و قاطعانه حرف هایی نمی زنند که کم تر کسی متوجه شود که چه گفته شده و جریان چجوری است.

تا چند ماه پیش که ایشان زیاد به حیطه مسائل حاد سیاسی و معطوف به منافع و امنیت ملی وارد نشده بود، خوب بخش دلنشین و خاطر آسای سخنان ایشان بیش تر به چشم می آمد اما از وقتی که ایشان به مقولات مهم ملی و بین المللی ورود یافته و حوزه خوانش های کارتونی را کنار گذاشته مسئله کمی حاد شده و هزینه سازی ایشان برای کشور و نظام و ملت روند تصاعدی را طی کرده است.

البته او تغییر مشی و روش نداده، اساس وقتی کسی اشراف و اطلاعات در حوزه خاصی ندارد و حرف می زند و به اظهار نظر می پردازد چون خود را داخل در اظهار نظر و واجب به واکنش می پندارد، نتیجه همین می شود، تنها فرق آنجاست که آنموقع او به مثابه کبریت بی خطر بود اما اکنون به مثابه آتش بر خرمن منافع ملی است چرا که اظهارات جاهلانه و ناآگاهانه وی دستمایه فرصت طلبی و کینه ورزی دشمنان شده و خوراک تبلیغاتی و پروپاگاندای سیاسی علیه کشورمان توسط بیگانگان و مغرضان را فراهم می کند.

دیروز در ماجرای پس از ترور سردار سلیمانی که اولین چراغ تفرقه افکنی و کینه ورزی را روشن و در فضای وحدت بی سابقه و همنوایی همه اضلاع و اجزای مختلف جامعه پیرامون منافع ملی اختلال ایجاد کرد و امروز که به ظاهر خواسته از سپاه دفاع کند و بر فرق دولت و روحانی و ظریف بکوبد اما درواقع پاس گل به دشمن داده و اظهارات بی اساس و عجیب و غریب وی دستمایه تبلیغات پردامنه ضد ایرانی شده است.

نکاتی که چندین و چند سال دشمنان ایران بدان تاکید و تصریح داشتند، آقای عباسی خیلی ساده و راحت از تریبون عمومی بیان می کند و چون کسی هم معترض او نشده، دشمنان سکوت را علامت صحت گرفته و پیرامون این گفتار و رفتار مانور می دهند که اگر دیروز دادستان به خزعبل گویی او ورود می یافت امروز این صحنه آرایی تلخ علیه ایران و ایرانی شکل نمی گرفت.

البته که سردار رمضان شریف مسئول روابط عمومی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به تکذیب شدید این اظهارات پرداخته و از برخورد با تخلفات گفته است اما مگر برخورد با او چیزی را تغییر می دهد مگر نه این است که او با شکایت وزارت اطلاعات چند روزی به زندان رفت و دوباره با سلام و صلوات گستاخ تر از دیروز پشت تریبون قرار گرفت؟!

در واقع باید کسانی مواخده شوند که به این افراد فاقد شناخت و بصیرت و دانش که تنها هنرشان هوچی گری و مهمل بافی است میدان داده و به وی تریبون می دهند چون یا نمی دانند او چه می گوید یا از الفاظ و کلمات وی در کوبش رقیب سیاسی لذت می برند و یا گمان دارند که راه غلبه بر رقیب و دشمن داخلی و خارجی از معبر خشونت کلامی و لفاظی های خاص می گذرد.

کاش تا دیر نشده این تفکر هزینه ساز و فرصت سوزانه و خسران آور دچار تغییر و تحول و مهار شود و شاهد بروز و ظهور بی محابای پوپولیست های لفاظ و فاقد شناخت و آگاهی به راحتی و سهولت در تریبون های رسمی و صدا و سیمایی که ملی نام دارد نباشیم.