رقص تانگوی ترامپ و پایداری در صحن علنی!

سرویس سیاسی خرداد- رضا رئیسی: امروز سه شنبه 8 بهمن ماه سال 98 مجلس دهم یکی از روزهای پرتذکر و سرشار از نطق های آتشین و گلایه های تند و تیز شماری از نمایندگان را پشت سر گذاشت. دماسنج سیاسی مجلس روی نقطه جوش بود و گرمای صحن علنی خانه ملت متفاوت از فضای سرد پیشاانتخاباتی مجلس یازدهم در جامعه بود.

به گزارش خرداد، این شور و هیجان البته نه مربوط به تصویب یک مصوبه مهم اقتصادی و سیاسی و فرهنگی بود نه اتفاق ویژه و خاصی در سپهر سیاسی داخلی و عرصه سیاست خارجی رخ داده بود ، فقط شماری از نمایندگان بر خود وظیفه پنداشته بودند که از قافله هجمه و حمله به وزیر امورخارجه کشورمان عقب نمانده و همسو با فضاسازی و جنگ روانی ترامپ علیه دیپلماتی که بارها او و هیئت حاکمه آمریکا را در مجامع بین المللی و حتی رسانه های معتبر آمریکایی منکوب و مقهور کرده و حتی ویزای حضور وی در سازمان ملل را صادر نکرده و برای اولین بار در تاریخ دیپلماسی وزیر خارجه یک کشور را تحریم کردند، به محمد جواد ظریف تاخته و از استیضاح او تا تقاضای عذرخواهی و استعفای ظریف را مطرح کنند.

پیرامون اصل گفته های ظریف و توئیت ترامپ مطالب زیادی نوشته شده و واکنش های مختلفی رقم خورده است. از جمله اینجا در سایت خرداد بدان پرداخته بودیم و بیش تر از آن نه در حوصله مخاطبان است و نه در مواضع مصمم آنان در حمله و هجمه به وزیر امور خارجه کشور تغییری ایجاد می کند، آنچنان که بیانیه وزارت امور خارجه هم نتوانست آتش مخالفان تند و تیز را خوابانده و آنان را اقناع کند، چرا که اصلا نه حرف خارج از عرفی توسط ظریف گفته شده و نه تغییر استراتژی تازه ای رخ داده و نه حتی ظریف از مذاکره با آمریکا در سخنان خود چیزی گفته بود و فقط وجود یک احتمال را آنهم با چند پیش شرط مهم و تعیین کننده برای طرف آمریکایی مطرح کرده بود.

اما خوب اعضای پایداری و تندروهای جریان اصولگرایی گویا همانند مراتب و دفعات قبلی نه کاری به اصل گفتار مطروحه دارند نه عنایتی به وارد بودن انتقاد و گلایه خود، فقط یک نکته را اصل گرفته و آن هجمه و حمله سنگین و متواتر به طیف و جریان و فردی است که همسو با آنان نیست و همانند ایشان فکر و عمل نمی کند!

امروز اگر نمی دانستیم که سخنان و نطق های آتشین در مخالفت و هجمه بی امان به محمد جواد ظریف به زبان فارسی و از صحن علنی مجلس شورای اسلامی در بهارستان ایراد و انتشار می یابد و تنها متن این اظهارات را می خواندیم شاید هیچ تفاوتی با نطق های تند و تیز جان بولتون و محمد بن سلمان و نئومحافظه کاران آمریکایی و لابی چون آیپک احساس نمی کردیم که چه بسا گفته ها بسی تندتر و تیز تر از اظهارات آن دشمنان قسم خورده و البته زخم خورده از ظریف نیز بود.

یک نماینده محترم عضو جبهه پایداری از سوتی ظریف با الفاظ عجیب گفت، آن دیگر نماینده کهنه کار اصولگرا از ظریف خواست که استعفا دهد، آن نماینده دیگر از ظریف خواست که از مردم عذرخواهی کند و چندین و چند تذکر تند و تیز دیگر و حتی اعتراض به بیانیه وزارت امورخارجه از سوی پورابراهیمی که خود را چهره ای معتدل از اصولگرایان عنوان می کرد.

براستی نکته عجیب و تعجب برانگیز آنست که یک توئیت چند کلمه ای ترامپ دروغگو و معلوم الحال که دوست و دشمن به بی مایگی اظهارات او اذعان دارند، وقتی اینگونه می تواند مجلس جمهوری اسلامی را به تکان انداخته و نمایندگان مدعی ارزش مداری را به خروش و واکنش وا دارد، آمریکا برای مقابله با سربازان عرصه نبرد پیدا و پنهان در برابرش که بی گمان مردان دیپلماسی یکی از مهم ترین ارکان آن هستند، چه چیزی کم دارد و چگونه نباید احساس قدرت کند؟!

چرا اینگونه شیدا وار و بی تامل مردان جبهه پایداری و اصولگرایان تندرو دست در دست قاتل سردار سلیمانی سپرده و در مجلس و صحن علنی پارلمان ایران با او رقص تانگو و هماهنگ روی صحنه می برند تا هدف مشترک یعنی یار همراه این چند سال گذشته سردار سلیمانی در نبرد علیه آمریکا را مورد اصابت قرار دهند؟ فاعتبروا یا اولی الابصار