از شعارهای تبلیغاتی تا گام های عملی
دوکان دو نبش اصولگرایان با شعار عدالت و فساد
طیفی از اصولگرایان که اتفاقا خوب شعار می دهند و هیاهوی بسیار هم دارند، عدالت را به مثابه صنعت عدالت پی می گیرند و از آن برای خود دکان و دستک براه انداخته اند در حالیکه در هیچ یک از گفتارهایشان پا از این فراتر نگذاشته و چیزی برای عرضه و ارائه به مردم برای اصلاح روندها و بهبود رویکردها نمی دهند.
سرویس سیاسی خرداد- رضا رئیسی: روزگاری در سال های ابتدایی دهه هشتاد و اواخر دهه هفتاد که اصلاح طلبان در مجلس و دولت دست بالا را داشته و با رای قاطعانه مردم اکثریت قریب به اتفاق نهادهای انتخابی را در ید قدرت داشتند، اصولگرایان برای خالی نبودن عریضه و چنته خالی در پاسخ به مطالبات سیاسی و مدنی اصلاح طلبان و اهتمام آنان در این میسر، بر طبل شعارهای معیشتی و عدم توجه اصلاح طلبان به اقتصاد کوبیده و روی آن مانور گسترده می دادند، حالا هم بعد از نزدیک به دو دهه همان سناریو در حال تکرار است و تنها شعارها کمی تا قسمتی تغییر کرده است!
به گزارش خرداد، اصلاح طلبان اهتمام جدی به تغییر رویکردها و اصلاح ساختارهای سیاسی در راستای دموکراتیزه کردن سپهر سیاسی کشور در آن سال ها داشتند اما آیا این بدان معنی بود که اقتصاد را وانهاده و طبق مستضعف را به فراموشی سپرده اند؟
واقعیت آن بود که دولت محمد خاتمی بالاترین رشد اقتصادی یعنی 5.8 درصد را در آن برهه زمانی برای ایران در منطقه رقم زده و نرخ بیکاری را با اشتغال سالیانه 800 هزار نفر به شکل ملموسی کاهش داده و دستاوردهای فراوانی در عرصه ارائه خدمات بهداشتی و برقراری توازن میان حقوق و دخل و خرج به ارمغان آورده و نرخ تورم را پس از چند دهه نزدیک به تک رقمی با شیبی معقول و منطقی کرده بود، مجلس اصلاح طلب نیز همراه با دولت مصوبات بی سابقه ای در رعایت حقوق کارگران داشت که هنوز که هنوز است پس از 4 دوره مجلس همانند آن از تصویب نگذرانده است با این کارنامه روشن و موجه و قابل دفاع اما اصولگرایان مدام شعار معیشت را در بوق و کرنا کرده و کاندیدای محبوب آنان هم از آوردن نفت بر سر سفره مردم در تبلیغات انتخاباتی ریاست جمهوری گفت.
در نهایت دولت خاتمی با آن کارنامه موفق که همه را با ارزان ترین قیمت نفت در همه ادوار تاریخی رقم زده بود و باز صندوق ذخیره ارزی را با 60 میلیارد دلار تحویل داده بود، دولت ناکارآمد از سوی اصولگرایان در تبلیغات عنوان شد و دولت احمدی نژاد اما با 800 میلیارد دلار درآمد نفتی با اشتغال سالیانه 14 هزار نفر، تورم 44 درصدی و نرخ رشد منفی 6.8 دولت را تحویل روحانی داد.
احمدی نژاد مدام از مبارزه با فساد و لایه های قدرت و ثروت می گفت و در نهایت خاوری و زنجانی و رحیمی دو نماد بارز دولت وی بودند، حالا و در سال های پایانی دهه 90 و در آستانه انتخابات مجلس، اصولگرایان و به خصوص لایه های تندروی آنان مدام بر طبل عدالت خواهی و مبارزه با فساد می کوبند، خوب البته که آنان در عرصه های مختلف همانند سیاست خارجی، فرهنگ و مقولات اجتماعی دیدگاه های جذاب و مردم پسند ندارند و تنها راه باقیمانده همین اقتصاد و معیشت مردم و مبارزه با فساد است که می ماند
اما سئوال بزرگ و مهم آنست که با کدام کارنامه و چه برنامه دقیق و مدونی آنان می خواهند معیشت و اقتصاد را به سامان آورده و اوضاع کشور را بهبود ببخشند؟
با ارائه لیست اموال و دارایی های شخصی خود آیا گره ای از مشکلات معیشتی مردم گشوده می شود؟ آیا مبارزه با فساد سامان می گیرد و لایه های مخفی و مافیاهای مخوف و احاطه قاچاقچیان بر گلوگاه های اقتصادی مرتفع می شود؟
به قول حسین نقاشی در مناظره با مجید حسینی طیفی از اصولگرایان که اتفاقا خوب شعار می دهند و هیاهوی بسیار هم دارند، عدالت را به مثابه صنعت عدالت پی می گیرند و از آن برای خود دکان و دستک براه انداخته اند در حالیکه در هیچ یک از گفتارهایشان پا از این فراتر نگذاشته و چیزی برای عرضه و ارائه به مردم برای اصلاح روندها و بهبود رویکردها نمی دهند.
