آقای «مربی» دهه ات گذشته است؟

سرویس اجتماعی خرداد-امیر عابدپور: فیلم ماندگار، دیالوگ های ماندگار هم دارد. دیالوگ هایی که گاه به فرهنگ عمومی و ادبیات محاوره ای و اجتماعی مردم نیز راه یافته و در فرهنگ عامیانه تبدیل به کلیشه می شوند. از جمله این دیالوگ ها، در فیلم تحسین شده و خوش ساخت آژانس شیشه ای آنجایی بود که رضا کیانیان خطاب به پرویز پرستویی می گوید: «دهه ات گذشته مربی» حال این روزها باید این جمله را برای خود آقای کارگردان بکار برد، دهه ات گذشته است مربی؟

به گزارش خرداد، ابراهیم حاتمی کیا که به گفته خودش بیست فیلم ساخته و حداقل بخش عمده ای از این فیلم ها استانداردهای قابل قبولی داشته و به جان مخاطبان و ذائقه منتقدان هم خوش نشسته، این روزها اعصاب ندارد، تند شده و گلایه می کند، زیر میز بازی می زند و نازک دلانه از منتقدان برآشفته و با عتاب با آنان حرف می زند.

مثلا در کنفرانس خبری فیلم تازه اش در جشنواره، می گوید: ««من از این فضا دلخورم. «خروج» بیستمین فیلم من است و من بیست بار این بالا آمده‌ام. چرا سال به سال سخت تر می‌شود چرا فضا را این شکلی کردید که مثل فشار قبر است. انصاف کنید عمرم را بابت هر فیلم می گذارم برای هیچ فیلمی کم فروشی نکرده ام. به نظر ساده می‌آید تراکتور را میان خیابان بیندازید ولی چرا اینگونه با بی‌حیایی حرف می‌زنید. چرا به من گیر می‌دهید؟ این اشکال بزرگ است، از کنار هم بودن افتخار کنید ما سربازان فرهنگی این نظام هستیم.»

همین آقای حاتمی کیا دو سال پیش هم وقتی روی سن جشنواره رفت تا جایزه به وقت شام را بگیرد، به زمین و زمان گلایه کرد و برآشفت که چرا فیلم او جوایز بیش تری نگرفته و ...

آقای مربی تیمش را که همان فیلمش باشد، به زمین بازی می فرستد، طبیعی است که او از منظر خود بهترین ارنج را کرده و بهترین تیم را به میدان فرستاده اما قرار نیست همه ما تماشگران یا حتی هوادران برای او جیغ و دست و هورا بکشیم و برایش فرش قرمز بی اندازیم، اصلا هنر بازی همین است، تو به بازی می آیی یا می بری یا می بازی، یا تیمت خوب است یا بد، شماری از تماشگران تو و سبک بازی ات را دوست دارند و شماری دیگر نه این حق آنان است همان طور که حق شماست که فیلم بسازی و ببازی بیایی، قرار نیست همه برای شما دست بزنند و هورا بکشند.

آدمی که فیلم به جشنواره می آورد، باید بداند که نقادان نقدش می کنند و تماشگران نظر می دهند، اگر که نه، پس کدام جشنواره پس کدام منتقد؟

آقای حاتمی کیا شما گویا یادت رفته که کارگردان با سابقه و خوش قریحه سینمای ایران بودی و به قول خودتان بیست سابقه جشنواره ای دارید! شما که نباید مثل جوانان تازه آمده ترش رو باشی و نقد ناپذیر، آقای کارگردان اگر شما سرباز فرهنگی این نظام هستی، تبلور آن در مدارا و نقدپذیری و سعه صدر و استیلای معنوی گفتمانی است که می گوید و می خواهد طرحی نو درانداخته و حرف متفاوتی بزند، اگر قرار باشد از این ترکیب فقط سربازی و نظامی بودنش را ملکه ذهن بفرمایید و آن را به مقوله فرهنگ بسط و تعمیم دهید، شوربختانه باید گفت که دهه شما تمام شده است اقای مربی خوش ذوق و دوست داشتنی سال های نه چندان دور!