از متلک کیهان به ظریف و روحانی تا ضعف مفرط اصولگرایان مدعی

سرویس سیاسی خرداد- رضا رئیسی: روزگاری نه چندان دور روزنامه کیهان با تیتر درشت به دولت روحانی کنایه زد که کوه برجام موش زایید! حالا باید به دوستان اصولگرا گفت که غول اصولگرایان هم موش زایید و بعد از یک کرور وعده و وعید و صدها جلسه و هم اندیشی اصولگرایان حتی نتوانستند یک توافق ساده و درون گفتمانی را محقق کنند.

به گزارش خرداد، اگر طرف ظریف 6 قدرت جهانی با بیش از دو سوم اقتصاد جهان و زاردخانه های پر و پیمان و موقعیت ژئوپلیکی و نیروی انسانی ممتاز در جهان بودند و آنگونه که باید و شاید به توافق و تعهد خود عمل نکردند و بازی برد- برد ظریف در جدال دیپلماتیک پا یا پای ایران و همه قدرت های مسلط جهانی را آنهم پس از مدتی و با حضور دیوانه ای چون ترامپ بر مصدر کاخ سفید، ناکام کردند، اصولگرایان بعد از دو سال چانه زنی و در فقدان رقیب همیشگی و جدی، حتی نتوانستند به یک توافق خشک و خالی درون گروهی نایل آیند.

12 سال پیش و در فضای پیشا انتخاباتی مجلس هشتم بود که پروژه وحدت اصولگرایان آغازین گام های خود را برداشت، آن زمان ریش سفیدی چون ناطق نوری سکان دار این مهم شد و جامعتین در محوریت پروژه وحدت بودند اما این پروژه با حضور و میدان داری یاران احمدی نژاد در آن برهه به بن بست خورد و وحدت محقق نشد، بعدتر و در تمامی انتخابات های پیش رو، هر بار دوباره پروژه وحدت اولین گزینه روی میز کنش انتخاباتی اصولگرایان بود و این بار هم دو طیف پایداری و شورای ائتلاف از پس دو سال تبلیغات و وعده و وعید، مهیای فرجام بخشی به این آرزوی دیرین و البته سهل و آسان روی کاغذ شدند اما نامه سرگشاده شب گذشته حداد عادل، رئیس شورای ائتلاف نیروهای انقلاب به دبیر کل پایداری مهر ابطال رسمی بر پروژه وحدت اصولگرایی در این دوره نیز شد.

جالب آنکه دبیر کل پایداری هم نتوانست چند ساعتی خویشتن داری کند و به سرعت و البته با ادبیاتی تند و گزنده، پاسخ عداد حادل را داد، تا هیچ جایی برای امیدواری باقی نگذارد.

اصولگریان که این روزها و طی سال های اخیر خود را در مقام مطالبه گر بزرگ قرار داده و به انحاء مختلف دولت مستقر را کوبیده و آن را متهم به ناکارآمدی و عدم توانایی در پیش برد منافع ملی و رتق و فتق امور کشور می کنند، جالب است که توانایی یک توافق درون گروهی و مذاکره فی ما بینی آنهم با همفکران و همقطاران خود را ندارند! طرفه آنکه آنان مدعی ارزش مداری و عمل به اصول و چارچوب های اخلاق مدارانه هستند و قدرت را برای خدمت می خواهند! اما حتی حاضر به کوچکترین انعطافی در این زمینه نیستند.

از همه مهم تر و البته سئوال کلیدی در این ماجرا آنست که چگونه طیفی که از یک توافق ساده و درون گروهی عاجز است، می خواهد در سطح کلان کشور کارآمد بوده و معضلات پرشمار داخلی را زیر انبوه فشار خارجی و تحدید و تهدیدات بیرونی سامان ببخشد و از پس رویارویی عزتمندانه با دشمن بیرونی بر بیاید؟

اینها سئوالاتی است که خوب است، اصولگرایان که در غیاب رقیب جدی دغدغه مند پیروزی در انتخابات نبوده و فراغ بال بیش تری دارند، بدان پاسخ داده و جدای از شعار دهی های پرطمطراق و سلبی علیه دولت مشخص کنند که در وجه ایجابی و برای بهبود شرایط عمومی در فردای انتخابات مجلس که پیروزی آنان قطعی به نظر می رسد، چه چیزی در چنته دارند؟!