معمای ابتلای پرشمار مسئولان به کرونا چیست؟

سرویس اجتماعی خرداد-صلاح الدین توماج پور: اگر بخواهیم موارد خاص و عجیب کرونا در ایران را فهرست کنیم بی گمان می توان به 3 مورد سئوال برانگیز و عجیب درباره شیوع کرونا در ایران در صدر این فهرست اشاره کرد که بازخورد منفی در جامعه و مخاطبان داشته و آنان را به نوعی به آمار و اطلاعات ارائه شده از سوی مسئولان درباره کرونا مشکوک کرده است. 3 موردی که اتفاقا ریشه مشترک دارند و باعث یک سوء تفاهم بزرگ در افکار عمومی شده اند.

به گزارش خرداد، ویروس کرونا بواسطه سرعت انتقال و ماهیت مرموز خود، به طور طبیعی اذهان را مشوش و افکار عمومی را جریحه دار کرده و در همه جای دنیا ترس و ارعابی که با خود آورده فراتر از متن، حاشیه های پررنگ رقم زده است، حال اگر اطلاع رسانی نادرست و ابهام آمیز را هم به آن ضمیمه کنید، طبیعی است که اثرات مخرب آن بر افکار عمومی دو چندان شده و زمینه سازی برای شایعه پراکنی و تشویش اذهان عمومی مضاعف می شود.

از یکطرف این روزها اخبار و آمار درباره ابتلای چهره های مشهور و به خصوص سیاستمداران درباره کرونا جالب توجه و فراتر از انتظار بوده است. نکته آنست که به عنوان مثال وقتی از میان چند صد مسئول عالیرتبه و مدیر دست اول در کشور نام چند نفر به عنوان مبتلا به کرونا به میان می آید، به طور طبیعی افکار عمومی از خود می پرسد که اگر در میان این طبقه نخبه سیاسی این تعداد مبتلا وجود دارد، حتما در میان هشتاد میلیون نفر جمعیت کشور که اتفاقا امکانات و دسترسی های آنان را نیز ندارند، چه خبر است و کرونا چه بیدادی می کند؟!

در دیگر سو میزان مرگ و میر نسبت به آمار رسمی ابتلا در کشور ما بسیار بالاست و چیزی در حدود 15 درصد تخمین زده می شود، در حالی که در همه جای دنیا این آمار کم تر از 2 درصد است. با این وصف باز این نکته در اذهان تداعی می شود که آیا آمار را به ما نمی گویند و پنهان کاری در کار است؟ نکند این ویروس در کشور ما جهش یافته است و بر اثرات مرگبار آن افزوده شده است؟

و نکته آخر در میان این 3 مورد نیز به تشخیص کرونا در مسافران از ایران به دیگر نقاط جهان باز می گردد. اولین بار یک مسافر ایرانی به کاندا آزمایش اش مثبت اعلتم شد بعد نوبت به امارات و عراق و بحرین رسید و حالا هم که خبر رسیده یک مسافر از ایران کرونا را برای گرجستان به سوغات برده است. خوب مردم به حق می پرسند که اگر این تعداد افراد مبتلا به کرونا بدون تشخیص در کشور تردد کرده و به دیگر کشورها رفته و تازه آنجا معلوم شده که کرونا دارند، پس حتما در کشور ما سونامی کرونا براه افتاده و به ما نمی گویند و خبر نمی دهند!

به همه این موارد اعلام خبر فوت دو بیمار ابتدایی کرونا در کشور را ساعتی پس از اعلام خبر رسمی ورود کرونا اضافه کنید که در مردم این سئوال را ایجاد کرد که چرا در این مدت ابتلای آنان به کرونا گفته نشده و آیا پنهان کاری صورت پذیرفته است؟

نکته مشترک این 3 مورد و همین نکته آخر چیست و راز معما کجاست؟ آیا پنهان کاری در کار است و ما را نامحرم شمرده و آمار را به ما نمی گویند؟

راستش را بخواهید ما علم غیب نداریم که بخواهیم دقیق و بدون هیچ کم و کاستی پاسخ این سئوالات را بدهیم اما شواهد و قرائنی وجود دارد که این نظریه را به اثبات می رساند که بیش تر از آنکه پای پنهان کاری در کار باشد، ماجرا به یک اطلاع رسانی نادرست در پیامد یک استراتژی اشتباه باز می گردد.

در واقع یا به علت محدودیت و کمبود امکانات که می تواند از تحریم تا عدم آمادگی و فقدان پیش بینی های لازم را شامل شود یا به دلیل ملاحظه کاری و صرفه جویی در منابع و شاید به علت دپوی ظرفیت های درمانی و تست پزشکی برای روز مبادایی که با اپیدمی فراگیر کرونا روبرو شویم، وزارت بهداشت به شدت در انجام تست و آزمایش کرونا از مردم و بیماران مشکوک با علائم مشابه و هنوز حاد نشده احتیاط به خرج داده و حتی المقدور از انجام آن سر باز می زند نکته ای که می توان علت العلل همه موارد بالا را در آن جست.

آمار بالای مسئولان و مدیران کرونایی نسبت به میانگین جمعیتی و آمار کلی از مبتلایان به کرونا در ایران از آن رو است که این مسئولان عزیز به هر دلیلی که البته هر چه باشد، خوشایند هم نیست! از امتیاز تست گیری آنی و فوری برخوردار شده و همانند شهروندان عادی با استنکاف از آزمایش و تست روبرو نیستند و چون تست از آنان با سرعت و فوریت انجام پذیرفته، آمار آنان در میان کلیه مبتلایان تا این حد بالا است، در واقع نه خبری از بازی سیاسی و توطئه های  دائی جان ناپلئونی است و نه چیز دیگر موضوع به همین راحتی است. اگر شک دارید مراجعه به یک مرکز پزشکی و درخواست برای تست کرونا از شما همه چیز را هویدا کرده و موضوع را برایتان حل می کند!

در مورد آمار بالای مرگ و میر هم نسبت به مبتلایان پای همین استراتژی در میان است. وزارت بهداشت ترجیح می دهد که در شرایط خاص و ویژه و به عنوان آخرین راه حل از بیماران مشکوک تست کرونا بگیرد و بدین واسطه آمار مبتلایان رسمی کرونا پایین است و به همین میزان آمار مرگ و میرها بالاست چون مبتلایان رسمی از نظر وزارت بهداشت کسانی هستند که تست آنان مثبت آمده (که درست هم هست) اما نکته آنجاست که در موارد بسیار کمی از مبتلایان به کرونا تست گرفته می شود و تا وضع آنان حد نباشد، تست انجام نمی پذیرد و وقتی که جامعه آماری مریض های بسیار بد حال باشند، طبیعی است که آمار مرگ و میر نیز به نسبت بالا باشد.

ماجرای مسافران خارجی نیز به همین نکته باز می گردد، تست کرونا در کشور ما به سادگی و سهولت انجام نمی پذیرد و اینگونه می شود که وقتی مسافران عادی به خارج می روند و مورد تست قرار می گیرند، تست آنان مثبت می شود. از همین قسم است، اعلام فوت دو بیمار ابتدایی که ساعتی بعد از خبر ابتلای رسمی انجام پذیرفت، چرا که آنان نیز تا وضعیت شان حاد و بغرنج نشده بود، مورد آزمایش قرار نگرفتند.

حال سئوال اینجاست که چرا چنین خطای ساده و استراتژی غلطی از سوی مسئولان بهداشتی در دستور کار است؟ آیا امکانات نداریم؟ (که با توجه به تولید داخل و نیز کمک سازمان بهداشت جهانی به نظر می رسد مشکل مرتفع شده باشد) آیا عدم تست گیری با توجه به تشابه بسیاری از علائم با آنفلونزا علمی و منطقی است؟ (به خصوص که اکنون کرونا باید اولویت و پیش بینی غالب باشد) آیا برای اطمینان بخشی و اعتماد سازی لازم نیست که تست کرونا از همه متقاضیان انجام پذیرد تا این حواشی مضاعف و آسیب زننده به افکر عمومی ایجاد نشود؟