مرغ کرونای خارجی ها غاز نیست!

سرویس اجتماعی خرداد-محمدرضا مشتری: «امان از ما مردم ایران چرا ما اینجوری هستیم» «واقعا جای تاسف داره ما مردم ایران فرهنگ مدیریت بحران نداریم» «مسئولان خجالت نمی کشند با این طرز مدیریت کردنشون» « این چه وضعیه چرا هیچ کی کارش رو درست انجام نمیده تو این مملکت» « آقا کار کار خودشون هست» « اینا همه چی را دروغ می گویند» « دیدی ملت چجوری حمله می کنند به غارت مغازه ها» « اگر خرد داشتیم....»  این جملات و مشابه آن را همواره با هر اتفاق ریز و درشتی از زبان راننده تاکسی ها تا محاوره های عمومی و جلسات خانوادگی به کرات شنیده ایم و خود نیز آن را مزمزه کرده ایم.

به گزارش خرداد، وجه غالب تمامی این گفتارها تقلیل و نکوهش و ایرادگیری از خودمان، هموطنانمان، همشهریانمان و مسئولان مان است! گویی در یک هماهنگی و همنوایی جمعی ما عادت کرده ایم که بی بهانه و با بهانه به خودمان جوالدوز بزنیم! و همه ایرادات عالم را بر فرق خودمان بکوبیم اما آیا این رفتار درست و منطقی و وارد است؟

کرونا این ویروس منحوس و خطرناک و البته ترسناک با همه معایب و مضرات و بلایای خود یک وجه مثبت و خوب هم دارد، اینکه به ما تلنگر می زند که بیش از اندازه به خودمان پرداخته و مرغ همسایه را غاز دیده ایم و دچار سندروم خود تقلیل پنداری جمعی شده ایم و منفی بافی را از حد گذرانده ایم.

کرونا از آنجا که یک معضل و مشکل جهانی است و در گوشه و کنار دنیا سرک کشیده و دایره شمول گسترده ای از مردم جهان و جوامع مختلف را درگیر خود ساخته است، می تواند نمونه آماری خوبی از رفتارورزی و سبک زندگی و نوع مدیریت حاکم بر کشورهای مختلف را به دست داده و امکان تطبیق و قیاس را برای ما فراهم می کند.

بنده و شما قطعا در این سال ها بارها به تمجید فرهنگ غنی و آداب معاشرتی مردم ژاپن پرداخته و آن را چون چماق بر سر خودمان و ایضا مسئولانمان زده ایم که ببینید قدر ملت ژاپن مودب و با فرهنگ و ... اما کافی است یک سرچ ساده در فضای مجازی بزنید و ببینید که چگونه ژاپنی ها بر سر یک ماسک به بزن بزن پرداخته و یکدیگر را لت و پار می کنند! نکته ای که اگر در ایران بود، معلوم نبود چه مرثیه سرایی هایی برای آن نمی شد!

در این چند روز که کرونا رخ نمایانده و در ایران خودی نشان داده، مردم برای خرید کالاها به بازار هجوم برده اند، همزمان کلی نقد و ایراد و جملات قصار نیز ساطع شده که چرا ما مردم اینگونه رفتار می کنیم و ... حال آنکه در ایتالیا، کانادا و فرانسه به اذعان رسانه ها و نیز فیلم های موجود این هجوم و عطش به خرید بسیار فراتر از ایران هم بوده و یک امر طبیعی در این شرایط است اما ما عادت کرده ایم که در ایران خودمان را تحقیر کنیم و از هر چیزی سوژه نکوهش در بیاوریم.

در ایتالیا دوند دوی ماراتنی که اولین فرد حلقه انتشار بوده، 400 نفر را مبتلا و 7 نفر را به کشتن داده و اتفاقا به رغم مراجعه چند باره از او آزمایش گرفته نشده است، در آمریکا نیویورک تایمز در گزارشی افشاگرانه گفته که 65 نفر طی این هفته کرونا گرفته اند و چندین نفر وضعیت نامعلومی دارند و دولت با پرده پوشی و مخفی کاری تمهیدات لازم را به خرج نداده است. در ترکیه حتی یک نفر مشکوک به کرونا هم اعلام نشده است(به رغم سفر پذیر بودن این کشور) در آلمان چند نفر از ایرانی هایی که با نشانه های کرونا به دکتر رفته اند، بدون انجام تست و تنها چند تجویز پزشکی به خانه فرستاده شده اند....

نکاتی که کمابیش در کشور ما هم رخ داده و قطعا و حتما به این وخامت هم نبوده اما ما مدام مشغول غر زدن و بد و بیراه گفتن هستیم ...

مخلص کلام آنکه نه مرغ همسایه غاز است نه ما در این کشور از قافله پرتیم و همه ایرادات عالم در ما جمع و جور شده است، خوب است در باز نشر اخبار و اطلاعات در فضای مجازی به این نکات توجه کنیم، اسیر جو سازی نشویم و همه چیز را در حالتی معقولانه و متعادل مورد توجه قرار دهیم و بدانیم آسمان خدا در همه جا تقریبا یک رنگ است!