دست فرمان چپکی برای مقابله با معضل راستکی!

سرویس سیاسی خرداد- یوسف شریفی: ویروس کرونا بدون دعوت اما بدور از آمادگی وارد ایران شد و تاکنون نام کشور ما  عطف به همین عدم آمادگی و فقدان سنجیدگی و سرعت عمل و قاطعیت لازم در صدر 3 کشور به شدت درگیر در شیوع کرونا در سطح جهان قرار گرفته است.

به گزارش خرداد، کرونا کم تر از آنفولانزا می کشد، کرونا ترس ندارد اما دقت می خواهد، کادر درمانی کشور ما در خط مقدم مشغول جهادی بی وقفه با ویروس منحوس است، همه دستگاه ها و نهادهای متولی و غیر متولی پای کار آمده و مشغول مبارزه با این معضل هستند، بازرسان سازمان بهداشت جهانی ایران را الگویی مناسب برای مقابله با کرونا خوانده و اقدامات درمانی ایران را ستوده اند اما در کنار همه این اتفاقات و اقدامات آنچه که مشهود است، سرعت شیوع بالا و حرکت کرونا در لب مرز بحرانی فراگیر در کشور است و این یعنی علاوه بر مهلکی و خطرناکی عامل بیرونی (ویروس کرونا) قصور داخلی هم موید این وضعیت شده که کار به این مرحله انجامیده است.

حال در این میان  که کرونا تاثیرات مخرب و خطرناک خود را بر جامعه مستولی کرده و وضعیت به هر دلیل و هر قصور و هر خطایی به اینجا انجامیده، جالب است که واکنش سیاستمداران و چهره های شاخص و بسیاری از مقامات ما نسبت به این مقوله بدور از هر گونه روزآمدی و خلاقیت و لحاظ مولفه های هوشمندانه در مواجهه با این معضل است.

واکنش سیاستمداران ما در مواجهه با بحران کرونا به مثابه مواجهه شان با بحران های قبلی و معضلات پیشین است، حال آنکه به جرات می توان گفت این بار سطح بحران دایره شمول فراخناک و بسیار گسترده ای در سطوح و لایه های مختلف و متکثر جامعه دارد و همانند موارد قبلی بخشی و قسمتی و جزئی از جامعه یا سپهر خاصی همانند سیاست یا اقتصاد یا فرهنگ را به طور مجزا تحت الشعاع خود نگرفته است.

به واکنش ها توجه کنید؛ طیفی از سیاسیون پا در یک کفش کرده اند که الا و بلا شخص روحانی باید ریاست ستاد ملی مقابله با کرونا را در دست بگیرد! اصرار بی حد و اندازه آنان در حالیست که هیچ توجیه ملموسی نمی توان برای این پافشاری پیدا کرد مگر آنکه قصد بر این باشد که کاسه کوزه های ناکارآمدی های رخ داده را بر سر روحانی بشکنند که چرا تو در مقام رئیس ستاد نتوانسته ای کرونا را مهار کنی؟! والا که وزیر بهداشت جزوی از ارکان دولت است و روحانی هم جلسات مستمر در ستاد مقابله با کرونا داردو مضاف بر آن در تماس با استانداران پیگیر وضعیت است و یک تغییر نام دردی دوا نمی کند و یک واکنش نمادین و فرمالیته است به خصوص که رئیس جمهوری و رئیس شورای عالی امنیت ملی اختییارات قانونی محدودی دارد و بسیاری از ارکان قدرت در اختیار وی نیست.

از طرف دیگر فلان چهره شاخص ایراد می گیرد که چرا جلسات به شکل روزانه برگزار نمی شود و در این بلبشو بازار پالس عدم هماهنگی و همنوایی در مدیریت کلان کشور را برای مقابله با کرونا به مردم و ناظران بیرونی مخابره می کند که باز این هم هیچ کمکی به حل معضل نخواهد کرد.

اوضاع رسانه ای و اطلاع رسانی هم که همانند همیشه قوز بالا قوز است! صدا و سیما نمی داند با خودش چند چند است، یکروز منکر بحران کرونا می شود و از قم گزارش عادی بودن وضعیت و عدم توجه به فضای مجازی صادر می کند، روز دیگر به فضای مجازی و اطلاع رسانی و آمارهای ارائه شده در آن می تازد و جالب آنکه در برنامه های خودش آمار عجیب و غریب ارائه می دهد( مصاحبه فرماندار کاشان) یکروز به رئیس جمهوری مملکت متلک می پراند و از غیبت وی گلایه می کند (انگار که روحانی باید هر روز به صدا و سیما رفته و در ورودی جام جم کارت بزند) و روز دیگر بخش های مهمی از اظهارات روحانی را به سلیقه شخصی سانسور می کند و اساسا پخش زنده اظهارت روحانی در هیئت دولت را در این شرایط خاص در دستور کار ندارد.

اوضاع کاربران و طیف های مختلف هم در فضای مجازی بهتر از این نیست، یکروز مدیر مسئول یک سایت خبری اصلاح طلب آمار دروغ و جعلی را برای طرح خود در فضای مجازی انتشار می دهد و روز دیگر کاربران طیف مقابل هر چه می توانند بر سر روحانی فریاد می زنند و فقط مانده او را مقصر گردش زمین قلمداد کنند. یک طرف دیگر کابران فضای مجازی مدام و دمادم غر و لند می کنند و به زمین و زمان گیر می دهند و دولت را متهم به دروغ گویی و پنهان کاری و حاکمیت را متهم به عدم کارآمدی می کنند بی آنکه نقاط مثبلت را هم ببینند و از همه مهم تر به جای ایراد گیری حرفی برای گرفتن و ایده ای برای گذر از بحران داشته باشند.

اوضاع سلبریتی ها و چهره های مطرح فرهنگی و هنری و ورزشی هم که بدتر از همه است و آنانی که همیشه در صف مقدم حضور رسانه ای و فضای مجازی بوده اند گویی سکوت مطلق کرده اند و صدایشان در نمی آید و به رسالت اجتماعی خود بی توجه اند

من حیث المجموع گویا همه ما و به خصوص سیاستمداران به این نکته توجه نداریم که مبارزه با کرونا و عبور از این بحران سخت، مستلزم هم افزایی همنوایی و همدلی همه ارکان و اضلاع و اجزای کشور با هر سلیقه و جایگاه و مرتبه سیاسی و اجتماعی است و رفتارورزی های مسبوق به سابقه قبلی و سیاسی کاری و طیفی نگری و متلک پرانی و ایراد گیری هیچ دردی را دوا نمی کند و نمی تواند این ویروس منحوس را زمین گیر کند، البته شاید یکی از برکات کرونا آن باشد که این نکته مهم را به ما گوشزد و گوش مان را بپیچاند!