اقدام سخیف و عجیب صدا و سیما توجیه ندارد

سرویس سیاسی خرداد- رضا رئیسی: امیر حسین رستمی به عنوان یک بازیگر شناخته شده و خوش سابقه که اتفاقا بخش عمده شهرت خود را از حضور در سریال های تلویزیونی دارد به عنوان مهمان در ویژه برنامه نوروزی فرمول یک که با مجری گری علی ضیاء از شبکه یک سیما پخش می‌شود، حضور یافت و سخنان و سئوالاتی مطرح کرد که با واکنشی عجیب و تامل برانگیز روبرو شد.

به گزارش خرداد، عصرگاه روز دوشنبه 26 اسفند ماه سال 1398 صدا و سیما که سوابق درخشان و جالب توجهی در سانسور از آباژور زایی تا حذف چهره های نامدار سیاسی از روایت تصویری تاریخ کشور را در کارنامه خود دارد، شاهکار تازه ای رقم زده و میهمان برنامه زنده ویژه برنامه نوروزی خود را به علت طرح چند سئوال ساده از کل برنامه حذف و اخراج کرد.

در رابطه با این اقدام چند نکته را در ادامه مورد اشاره قرار خواهیم داد.

اول- مردم ایران اگر هر خصلت ناخوشایند و نا مربوطی هم داشته باشند، شهره به میهمان نوازی و خوش استقبالی هستند و اقدامی که صدا و سیما در برنامه زنده و مقابل چشم میلیون ها مخاطب انجام داد و بازتاب فراوانی هم در رسانه های اجتماعی و شبکه مجازی داشت، اقدامی زشت و سخیف و بدور از هر گونه آداب فرهنگی و باورهای مذهبی مردم ایران بود که هیچ توجیهی نمی توان برای آن یافت.

دوم- نگارنده خود با برخی اظهارات امیر حسین رستمی در این برنامه موافق نبوده و برخی سئوالات را بلاموضوع و یا بهتر بگویم سطحی و عامیانه و بر اساس شایعات رایج می دانم، همانند اینکه وزارت بهداشت متعمدا اقدام به پنهان کاری در خصوص بیماری کرونا کرده است؟! چرا که علائم این بیماری همانند آنفلونزا است و در کشور چین هم تشخیص آن یکی، دو ماهی طول کشید و جدای از کمبود امکانات در زمینه تشخیص و کیت آزمایشگاهی تا زمانی که تست قطعی و جواب مثبت آزمایش کرونا نیامده نمی توان بر اساس حدس و گمان یک چنین بیماری را اعلام عمومی کرده و در جامعه تشویش ایجاد کرد، موضوع پنهان کاری سیاسی هم مرتفع است چرا که 2 روز قبل از انتخابات و به محض اعلام مثبت شدن آزمایش اطلاع رسانی انجام گرفت و اساسا نفعی هم از لحاظ سیاسی برای حاکمیت در این زمینه نمی توان متصور بود به خصوص که بسیاری از شخصیت ها و چهره های عالیرتبه هم کرونا گرفته اند و اگر پنهان کاری تعمدی در کار بود، انها خود در وهله اول پرهیز می کردند

اما رفتار صدا و سیما در برخورد با این بازیگر و بازتاب های آن نه فقط پاسخ شبهات را نداد که توجه همه اذهان را به این موضوع جلب کرده و انتشار گسترده آن و نوع برخورد با این شخص، تایید ضمنی این اظهارات در افکار عمومی قلمداد خواهد شد

سوم- امیر حسین رستمی کار شاق و عجیبی نکرد. او شایعاتی که در گوشه و کنار شهر و کشور و در فضای مجازی میان مردم دست به دست می شود، به عنوان سئوال مطرح کرد. راهکار اما قعا حذف و سانسور و پاک کردن صورت مسئله آنهم به این شکل زشت و زننده نبود. راهکار برای اینگونه سئوالات، ارائه پاسخ منطقی با شفافیت و ارائه مستندات است و بس. قطعا مردم فهیم ایران نیز قدرت تشخیص سره از نا سره را داشته و قوه درک و فهم بالایی دارند و اینگونه برخوردها تا زمانی که به این دست سئوالات و شبهات مطرح در جامعه مبنای عمل قرار گیرد، جز اعتماد سوزی و رویگردانی از رسانه های رسمی آنهم در دنیای پر اطلاعات امروز ثمری نخواهد داشت.

چهارم- صدا و سیما با ضعف مفرط خود بخش عمده ای از مخاطبان را به سمت رسانه های آنور آبی تارانده و آنان در بحران های اینچنینی با حرفه ای گری به موج سواری مشغول شده و نبض افکار عمومی را در دست می گیرند که در موضوع کرونا هم شاهد آن هستیم، اتفاقا سئوالات رستمی در برنامه زنده صدا و سیما یک فرصت ایده آل برای پاسخ دهی به این شبهه افکنی ها و جلب اعتماد افکار عمومی بود که متاسفانه صدا و سیما دوباره یک نمره منفی دیگر درز کارنامه خود ثبت و ضبط کرد