نفس گرم نمایندگان محترم مجلس!

سرویس سیاسی خرداد- صلاح الدین توماج پور: اولین جلسه علنی مجلس شورای اسلامی در سال 99 پس از نزدیک به دو ماه تعطیلات کرونایی صبح امروز سه شنبه 19 فروردین ماه برگزار شد. جلسه ای که از همان ابتدا با حواشی نیز روبرو شد و دستور کار آن بررسی وضعیت کرونا در کشور با حضور دولت مردان بود که البته تاخیر آنان در حضور مورد اعتراض نایب رئیس مجلس که در غیاب لاریجانی ریاست جلسه را بر عهده داشت، روبرو شد و در کنار این حواشی البته، روسای کمیسیون های مجلس هر کدام به شکل جداگانه پیرامون کرونا و وضعیت آن در کشور و به خصوص در حوزه تخصصی خود  به نطق پرداختند.

به گزارش خرداد، نکته این مقال هم به همین نطق ها و اشارات آقایان نماینده باز می گردد که در چند بخش کوتاه آن به آن خواهیم پرداخت.

اول- اگر مرور اجمالی به اظهارات نمایندگان عزیزی که امروز به نطق در صحن علنی مجلس پرداختند، داشته باشیم. جملگی آنان به نکات جالب توجه و نسخه های قابل اعتنایی برای مبارزه با کرونا اشاره کرده و راه حل های پخته و دلنشینی ارائه فرموده اند اما نکته کار اینجاست که این اظهارات زیبا و سنجیده و پر تلالو در روی کاغذ و در فرمایشات این گرامیان زیباست و باید دید که در میدان عمل اساسا امکان عملیاتی شدن دارد؟ آیا پیشنهادات ارائه شده به صرف زیبایی و جامعیت و جذابیت محل اعتنا و التفات است یا باید دید امکانات و مقدورات کشور اجازه عملیاتی شدن چنین راهکارهایی را می دهد؟ آیا نمایندگان محترم، منتقد یا روزنامه نگار هستند که راهکار ارائه بدهند یا باید خود در مقام قانونگذاری ریل گذار تغییر و تحولات باشند؟ که اگر این جایگاه را برای آنان ملحوظ کنیم آیا اظهارات آنان نمی بایست عطف به ملموسات و واقعیات باشد تا نگاه آرمانی و نسخه پیچی های دلربایی که معلوم نیست بر اساس کدام واقعیات اجرایی و ظرفیت های عمومی کشور ابراز می شود؟

دوم- البته تا پیش از ورود به ریز اظهارات نمایندگان در جلسه امروز یک نکته جالب توجه در جلسه امروز تست گیری از 270 نماینده مجلس پیش از آغاز به کار پارلمان بود. درست است که حسب ابلاغ ستاد ملی مقابله با کرونا، جلسات مجلس نزدیک به دو ماه و در اوج آغاز بحران کرونا تعطیل شد و عملا نهاد قانونگذاری کشور در فرآیند رسیدگی به وضعیت کرونا از حیز انتفاع ساقط شده و هیچ خروجی نداشت اما اگر نمایندگان دغدغه جدی نسبت به نقش آفرینی در این فضای بحرانی با توجه به جایگاه ویژه و بی بدیل مجلس در ساختار سیاسی وفق قانون اساسی داشتند، به طور حتم می شد راهکارهای خلاقانه ای تدبیر کرد که مجلس از پس این کار ساده هم بر نیامد و حتی در خبرها داشتیم که جلسه ویدوئیی مجلس هم با عدم حضور اکثریت نمایندگان به اجرا در نیامد. حال سئوال اینجاست که آیا مردم عادی هم به این سادگی دسترسی به کیت آزمایش و تست را دارند؟ بله اهمیت سلامت نمایندگان و شرط آغاز به کار مجلس شاید توجیه پذیر انجام تست باشد اما نکته آنجاست که این سبک تسهیلات و امتیازات خاص بازخورد نامناسبی در افکار عمومی داشته و پیرامون دغدغه مندی و جدیت نمایندگان برای ایفای وظایف شک و شبهه ایجاد می کند و نسخه نویسی های امروز را هم برآمده از نفس گرم آقایان نماینده جلوه گر می سازد، آنچنان که در نطق ها نیز این تلالو این نفس گرم نمایندگان هویدا است.

سوم- رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس در نطق امروز خود به معضلات حاشیه نشین ها و کارگرهای روزمزد و مسکلات آنان اشاره کرد که جای تشکر دارد اما همزمان الیاس حضرتی خطاب به پزشکیان می گوید اکر لازم است، ماسک زدن را در جامعه با تصویب یک قانون اجباری کنید! همین یک حرف او نشان از دیدگاه فانتزی و نسخه نویسی پوپولیستی و بدور از واقعیات اجتماعی وی را هویدا کرده و کل حرف های او را زیر سئوال می برد. اول آنکه ایشان می داند تهیه روزانه چندین میلیون ماسک چه هزینه هایی دارد؟ آیا کشور ما  و حتی در ممالک راقیه، اساسا امکان و ظرفیت چنین تولیدی در این سطح وجود دارد؟ آیا ایشان می داند که همان قشر ضعیف روزمزد و حاشیه نشین که در خصوص شان داد سخن می دهند، امکان تهیه ماسک را دارند که ایشان از تصویب قانون اجباری ماسک زدن سخن می گوید؟ بگذریم از آنکه نمایندگان مجلس می توانستند در اقدامی خیرخواهانه و حداقلی حقوق دو ماه تعطیلات خود را برای کمک به نیازمندان اختصاص دهند تا مردم هم دغدغه مندی آنان را جدی تر می گرفتند و این فتح بابی می شد برای ورود مجلس به موضوع تبعات اقتصادی کرونا در جامعه به شکل عملی و نه فقط نسخه پیچی نطق پیش از دستوری!

چهارم- رئیس کمسیون اجتماعی مجلس که خود نیز پزشک هستند نیز در نطق خود اظهارات جالب توجهی داشتند و ضمن انتقاد از شل کن و سفت کن کردن در مواجهه با کرونا، خواستار دخالت نظامی برای مهار کرونا در کشور شده و بر تعطیلی کل کشور و تهیه مایحتاج مردم در قرنطینه تاکید کرده و خواستار اجرای مدل ووهان در ایران شدند. ایشان البته رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس است و عجیب است که نمی داند تبعات تعطیلی یکماه کشور بر حوزه بیکاری و معیشت مردم چیست و می تواند چه بحران اجتماعی ایجاد کند والا که تعطیلی راحت ترین کار ممکن برای دولت می تواند باشد. نکته دیگر  و البته باز هم عجیب آن  است که ایشان فرق قرنطینه یک بخش محدود از یک کشور ولو با جمعیتی حتی بیش تر از ایران را با قرنطینه کل یک کشور نمی داند. تفاوت ساختار اجتماعی چین و مردمان آن با ایران را نمی داند؟! و حتما خبر هم ندارند که کشور در این حد از امکانات برخوردار نیست که اولا نظام جامع اطلاعاتی سراسری داشته باشد که اختصاص هر روزه بسته های مایحتاج مردم را ساماندهی کند و هم به لحاظ لجستیکی و مقدورات و ذخایر چنین حجم از آذوقه برای تامین 80 میلیون ایرانی را ندارد، بگذریم که در بخش بزرگی از کشور و نقاط محروم اساسا زیر ساخت حداقلی برای اجرایی کردن چنین عملیات بزرگی وجود ندارد و سخن از آن جز به یک شوخی نمی ماند.

هر چه هست این اظهارات و افاضات عجیب از سوی نمایندگان در جلسه امروز ضمن انکه ضعف اشراف و آگاهی بخشی از نمایندگان را هویدا کرد به ما نشان داد که چرا تعطیلی دو ماهه مجلس تغییر و تحول آنچنانی در اتفاقات کشور ایجاد نکرد!