ظرفیت عظیم اقتصادی نهادهای انقلابی و بحران عمیق پسا کرونایی مردم مستضعف

به گزارش خرداد، عطف به همین نگاه و رویکرد نهادهای انقلابی مختلفی چون بنیاد مستضعفان، ستاد اجرایی فرمان امام(ره) کمیته امداد امام خمینی (ره) تاسیس شد و بعدتر با پیوستن ده ها مجموعه بزرگ و کوچک به بنگاه های عظیم اقتصادی تبدیل شدند و حتی نهادی چون آستان قدس رضوی با آن سرمایه های عظیم مادی که بنابر برخی اقوال تا 60 درصد اقتصاد ایران را در مجموعه های خود راهبری می کنند، مامور رسیدگی به اقشار کم درآمد و بی بضاعت شدند.

در طول این سال های متمادی بنابر قاعده بدیهی سرمایه، سرمایه آفرین و سرمایه زاست، هر روز بر وسعت و جایگاه و نقش این نهادها در اقتصاد کشور افزوده شد و حال که کشور در مهم ترین بحران چند دهه اخیر خود به لحاظ وسعت، فراگیری و اثر گذاری بر شاخصه های اقتصادی روبروست چه زمانی بهتر از این که این نهادهای انقلابی به میدان آمده و زیر بال و پر اقشار ضعیف و کم درآمد را که طی این سالیان سفره هایشان تحلیل رفته و حال با فاجعه کرونا رگ حیاتی اقتصاد خانوار آنان تنگ و تنگ تر شده بگیرند و کمک حال آنان باشند؟ مگر وظیفه ذاتی این مجموعه ها که اکنون بزرگ ترین بنگاه داران اقتصادی کشور هستند، غیر از این هم هست؟

البته که طی چند ماه گذشته اقداماتی انجام پذیرفته و کمک های ارزاقی و اقلام ضروری به شماری از خانوارها اختصاص یافته یا سخن از پرداخت وام های چند میلیونی برای کمک به اقشاری که ضربه خورده اند در میان است اما براستی این کفاف وضعیت بغرنج برخی اقشار را می دهد؟

آیا این کمک ها با ظرفیت های عظیم و پتانسیل بالقوه این نهادهای بزرگ همخوانی دارد و می توان گفت که حداکثر همراهی و همدلی در این شرایط خاص انجام پذیرفته است؟

قطعا اقدامات جهادی و تشکیل کمپین های کمک رسانی که این روزها شاهدیم و تبلیغات گسترده ای هم پیرامون آن انجام می پذیرد، دست مریزاد داشته و شایسته تقدیر و تشکر است اما به نظر می رسد که ظرفیت ها برای اقدامات فراتر از این آنهم با توجه به نیازهای مبرم در لایه های مختلف و متکثر اجتماعی، وجود دارد و حیف است که این فرصت مغتنم به سادگی از دست رفته و نهادهایی که با دور اندیشی و نگاه ویژه امام راحل، انقلابیون آرمان خواه و آرمان گرا شکل گرفته و سپس با توجهات رهبر انقلاب بسط و تکوین یافته و اکنون در این برهه خاص به درختی تنومند تبدیل شده و درست در چین بزنگاهی می تواند مزیت ویژه ما در عبور از بحران پسا کرونا باشد، به سادگی از دست برود.

کرونا با همه وضعیت ناخوشایندی که رقم زد در برابر بحران اقتصادی پسا کرونا نه فقط در ایران که در همه جای جهان، عدد و رقمی نیست! اگر هوشیار نباشیم اگر فرصت ها را ارج ننهیم اگر با تدبیر و عقلانیت و نگاه ملی به منافع عمومی و خیر جمعی ننگریم و از ظرفیت های بالقوه خودمان به درستی بهره نگیریم به خصوص که ما تحت فشار دشمنان دندان تیز کرده خارجی هستیم و چاره ای جز اتکا به ظرفیت های درون زای داخلی نداریم و بی شک نهادهای بر شمرده شده یکی از مهم ترین ظرفیت ها را در این برهه دارا بوده و سرمایه های عظیم و نجات دهنده می توانند، باشند