آیا برنامه آموزشی بایدن دانشگاه‌های خصوصی و دینی را به تعطیلی خواهد کشاند؟
برنی سندرز: دولت با اعطای وام‌های تحصیلی به جوانان آنها را سال‌های سال به خود مقروض می‌کند؛ این مصداق بارز استثمار نوین است.
سرویس بین الملل خرداد _امیرعلی والا: برنی سندرز، سناتور ایالت ورمانت و یکی از نامزدهای حزب دموکرات در این انتخابات و انتخابات گذشته همواره در اظهارات خودش نسبت به شهریه‌های سنگین دانشجویان که غالبا به صورت وام تحصیلی به آنها ارائه می‌شد اعتراض داشت. اعتراض سندرز از این منظر بود که دولت با اعطای وام‌های تحصیلی به جوانان آنها را سال‌های سال به خود مقروض می‌کند و مجبورشان می‌کند سال‌های سال کار کنند و قسط وام‌های دانشجویی‌شان را پرداخت کنند و این مصداق بارز استثمار نوین است.
به گزارش خرداد ، یکی از برنامه‌های سندرز برای ریاست جمهوری، رایگان کردن تحصیل در دوره کارشناسی بود، برنامه‌ای که با استقبال و حمایت جوانان و دانشجویان مواجه شد. به غیر از سندرز نامزد دیگری اصرار و تاکید چندانی بر این ماجرا نداشت و در ابتدا پیش‌بینی می‌شد با استعفای سندرز و خارج شدن او از دور رقابت‌ها این معضل هم به دست فراموشی سپرده شود. اما نیاز حزب به جلب نظر و آرای جوانان و اعضای جنبش برنی سندرز برای غلبه بر ترامپ آنها را مجاب کرد که با سندرز بر سر حمایت تمام و کمال از نامزدی بایدن به یک خروجی مشترک برسند.
سندرز نیز حمایت خود از بایدن را به اجرای چند طرح اصلی از برنامه خود مشروط کرد. سرانجام در روزهای گذشته این برنامه مشترک در طرحی مکتوب و ۱۱۰ صفحه‌ای منتشر شد که شامل اجرای ۶ موضوع اصلی از طرح‌های سندرز در دولت بایدن می‌شود. برنامه تحصیل رایگان در دانشگاه‌ها یکی از موضوعات اصلی این طرح است و در نهایت درباره این موضوع بنا شد که هزینه‌های تحصیل کمتر از ۱۲۵هزار دلار در دوره کارشناسی در دانشگاه‌ها را دولت تامین کند و برای تحصیل در دانشگاه‌های گران‌تر نیز دانشجویان از همان روش دریافت وام‌های تحصیلی بهره ببرند.
می‌توان گفت این رقم ۱۲۵ هزار دلاری شامل تمام دانشگاه‌های عمومی کشور می‌شود و بایدن با اجرای این طرح قصد دارد دانشگاه‌های عمومی کشور را رایگان اعلام کند. این بدان معناست که تنها دانشگاه‌های خصوصی و دینی برای ارائه خدمات آموزشی از دانشجویان هزینه دریافت خواهند کرد.
به علاوه در این طرح علاوه بر رایگان اعلام کردن هزینه‌های تحصیل زیر ۱۲۵ هزار دلاری، دولت موظف است که برای فارغ‌التحصیلان شغل ایجاد کند و آنها را پس از فراغت از تحصیل به کار بگیرد.
همچنین دولت بنا دارد وام‌های دانشجویی و بدهی‌های زیر ۵۰ هزار دلار را نیز ببخشد. اگر بخواهیم این شرایط را با شرایط تحصیل در دانشگاه‌های خصوصی و دینی که هزینه تحصیل در آنها بسیار سرسام‌آور و زیاد است مقایسه کنیم باید بگوییم با اجرای این طرح دانشجویان ترجیح می‌دهند که در ابتدا به طور رایگان تحصیل کنند و سپس به راحتی جذب بازار کار شوند تا اینکه وارد دانشگاه‌های خصوصی و دینی شوند و زیر بار قرض و وام‌های سرسام‌آور بمانند و اگر پس از فراغت از تحصیل خوش شانس باشند و شغل مناسبی هم پیدا کنند، بخش عمده‌ای از درآمد خود را برای تامین اقساط وام‌های تحصیلی هزینه کنند.
در نتیجه ممکن است در صورت تحقق کامل این طرح دانشگاه‌های خصوصی و دینی که علاوه بر شهریه‌های هنگفت، هزینه‌های بالایی نیز دارند با مشکلات مالی مواجه شوند و حتی به تعطیلی کشانده شوند. برای مثال دانشگاه هاروارد هر سال حدود ۴۰ میلیارد دلار از منبع شهریه دانشجویانش درآمد کسب می‌کرد و در صورتی که از تمایل دانشجویان برای حضور در این دانشگاه کاسته شود این دانشگاه و بسیاری از دانشگاه‌های مشابه با مشکلات تامین بودجه مواجه خواهند شد.
