در ماه دسامبر، روزنامه مالی فرانسه La Tribune به نقل از منابع ناشناس گزارش داد که عربستان سعودی در حال بررسی خرید ۱۰۰ تا ۲۰۰ جنگنده Dassault Rafale است.
به گزارش خبرآنلاین، داسو رافال هواپیمای جنگنده دوموتوره چندمنظوره فرانسوی است که توسط شرکت هوانوردی داسو طراحی شده و ساخته میشود. داسو این هواپیما را جنگندهای همهمنظوره با قابلیت پنهانکاری نسبی توصیف کرده که قادر است همزمان وظایفی همچون برتری هوایی، بمباران اهداف زمینی، شناسایی و مأموریتهای بازدارندگی اتمی را ایفا کند.
این هواپیما در سال ۱۹۸۶ اولین پرواز خود را انجام داده و از سال ۲۰۰۱ وارد فعالیت رسمی در ارتش فرانسه شد. هند، مصر و قطر سه کشوری هستند که قرارداد خرید این جنگنده را امضاء کردهاند و چندین کشور هم در حال بررسی رافال برای انتخاب جنگنده جدید خود هستند. در دوازدهم آذر ۱۴۰۰ برابر با سوم دسامبر ۲۰۲۱، امارات متحده عربی با فرانسه برای خرید ۸۰ فروند جنگنده رافال به توافق رسید. ارزش این معامله تسلیحاتی بیش از ۱۹ میلیارد دلار (۱۷ میلیارد یورو) اعلام شدهاست.
امارات صاحب پیشرفتهترین مدل از جنگنده رافال، داسو رافال اف۴ (Dassault Rafale F۴)، است. معامله با امارات احتمالاً بزرگترین قرارداد تسلیحاتی فرانسه با یک کشور خارجی برای فروش جنگنده بودهاست تا اینکه عربستان سعودی نسبت به خرید این جنگنده روی خوش نشان داد.
طراحی این هواپیما به طرح مشترک نیروی هوایی و دریایی فرانسه در اواخر دهه ۱۹۷۰ به همراه چهار کشور دیگر اروپایی بریتانیا، اسپانیا، ایتالیا، آلمان برای ساخت یک جنگنده چابک بازمیگردد. اختلافات در مورد تقسیم کار و قابلیتهای این هواپیما موجب شد تا فرانسویها از این طرح جدا شده و طراحی هواپیمای جداگانهای را بر اساس دستاوردهای این طرح آغاز کنند.
نخستین پیشنمونه رافال در سال ۱۹۸۶ پرواز کرد اما کاهش بودجه پروژه در پایان جنگ سرد به تأخیر زیاد در اتمام این پروژه منجر شد و نهایتاً این جنگنده در سال ۲۰۰۱ در نیروی هوایی و نیروی دریایی فرانسه عملیاتی شد. طرح چهار کشور دیگر نیز به ساخت یوروفایتر تایفون انجامید که شباهت ظاهری قابل توجهی با رافال دارد.
رافال برخلاف یوروفایتر تایفون جنگندهای کاملاً ملی است که از یک بدنهٔ پروازی کاملاً جدید با طراحی فرانسوی و نیروی محرکه، اویونیک، و سلاحهای فرانسوی استفاده میکند. با توجه به اندازه نه چندان بزرگ نیروهای مسلح فرانسه تنها راه برای اقتصادی کردن این پروژه این بود که جایگزینی برای تمام جنگندههای موجود این ارتش باشد؛ یعنی از جنگندههای باستانی ووت اف-۸ کروسادر نیروی دریایی گرفته تا هواپیماهای تجسسی استراتژیک میراژ آیویپی و همینطور جنگندههای چندمنظوره میراژ ۲۰۰۰ و میراژ اف-۱ و جنگنده ضربتی سپکت جگوار همگی در نهایت با رافال جایگزین شوند.
در نتیجه این برنامه به یک پروژه بسیار پرخرج تبدیل شد که مجبور بود با پروژههای بزرگ دیگر ارتش فرانسه مثل ناو هواپیمابر اتمی شارل دوگل ِ نیروی دریایی و هلیکوپتر تایگر ِ نیروی زمینی برای تخصیص بودجه مناسب رقابت کند و تکمیل آن با تأخیر فراوانی همراه بود.