اعتراضات ایران

نه مردم عادی به انتخابات توجه داشتند، نه گروه‌های سیاسی به این موضوع می‌پرداختند نه حتی حاکمیت حفظ ظاهر می‌کرد. یعنی با نوعی بی‌اعتباری سیستماتیک نسبت به مقوله انتخابات مواجه بودیم. بنابر بر همین تحلیل می‌گوییم یکی از علل برافتادن رژیم پهلوی‌عدم توجه به اراده آزاد مردم بوده است. پس، نتیجه می‌گیریم انتخابات مهم است ولی بستگی به این دارد که چگونه با آن مواجه شویم.

محمدعلی دادگسترنیا پژوهشگر علوم اجتماعی محاسباتی معتقد است آمارهای خودکشی همواره نشانگر روندهای درون جامعه است: «بررسی آمارهای خودکشی نشان می‌دهد در سال ۱۳۹۵ به ازای هر صدهزارنفر ۷۳ /۴ نفر خودکشی کرده‌اند و در سال ۱۳۹۶ این رقم با یک شیب معنادار از ۷۳ / ۴ به ۸۵/۴ نفر رسیده است اما بعد از ناآرامی‌های سال ۱۳۹۶ در سال ۱۳۹۷ این عدد به ۱۷/۵نفر می‌رسد. در سال ۱۳۹۸ آمارها به پایین گرایش دارند و روی ۵ نفر ثابت می‌ماند که خبر از کاهش ۱۷ صدمی این ارقام دارد. اما بعد از ناآرامی‌هایی که برای افزایش قیمت بنزین در سال ۱۳۹۸ به وجود آمد در سال ۱۳۹۹ شاهد رسیدن این عدد به ۵ و ۷۳ نفر هستیم

مردم به جای تقلید می‌خواهند کنشگری کنند. دانشجو، روزنامه‌نگار، هنرمند و... نمی‌خواهد کارگزار باشد، می‌خواهد کنشگر باشد. کنشگر یعنی فرد در یک نظام تعاملی فعالیت می‌کند نه ذیل سیستمی از بالا به پایین. جوان ایرانی می‌خواهد اثر بگذارد و هم مورد داوری و تشویق قرار بگیرد.

تصور مي‌كنم بسياري از افرادي كه انتخابات و صندوق راي را ملجا و پناهگاه خودشان مي‌دانستند، احساس مي‌كنند اين پناهگاه مهم دچار مشکل شده است. مردم احساس مي‌كنند از طريق انتخابات نمي‌توانند سرنوشت خود را تعيين كنند. وقتي با اقوام و بستگانم درباره انتخابات صحبت مي‌كنم به اندازه‌اي نگران هستند كه اساسا نمي‌توان درباره انتخابات با آنها سخن گفت.

همیشه این لایه افراطی و رادیکال جریان تند موجود در کشور، با آقای خاتمی در تضاد و چالش بوده‌اند. به خاطر ندارم که این جریان از مواضع آقای خاتمی استقبالی کرده باشند، حتی در جایی که در مقام مقایسه موضع خاتمی را معتدل‌تر از هم‌حزبی‌ها می‌دیدند، باز هم انتقادهای تند نسبت به آقای خاتمی داشتند. این یک سیر جاری در سال‌های گذشته بوده و بغض و کینه‌ای که نسبت به ایشان وجود دارد هیچ‌وقت کنار گذاشته نشده، اما قبول دارم که در این ماه‌های اخیر تندتر شده است

تمام تلاش ما این است که سیاست ورزی ما به سمت احیاء سرمایه اجتماعی برود. به همین دلیل تا به امروز جز معدودی از احزاب اصلاح‌طلب، هیچ یک در مورد انتخابات آینده برنامه ای ارائه نکرده اند. تحلیل ما این است که برای اینکه بتوان از قدرت اجتماعی برخوردار شد؛ باید به سمتی برویم که سرمایه اجتماعی ما احیاء شود.

نخست باید مسئولین حاکمیت بدانند و بپذیرند که دلیل و یا دلایل کاهش اعتماد عمومی مردم و سرمایه اجتماعی به دولت، نظام و ایجاد شکاف بین مردم، مسئولین و حاکمان چه بوده و هست، سپس در اندیشه ترمیم و بهبود باشند. برای این امر نیز باید بپذیرند که خود را محور حق تلقی نکنند بلکه بدانند هم در خلقت خدا و هم در یک نظام دموکراتیک، محور مردم هستند، آنچه که مردم می‌خواهند حق هست، مسئولین باید بپذیرند که حداکثر می‌توانند یک شهروند خوب باشند و فراتر از آن نیستند.