قتل

ایلیا زادحسین ساعت هشت و نیم شب ۱۶ مرداد در حالیکه مقابل خانه‌شان واقع در شهرک حمیدیان رشت مشغول بازی بود، به طرز مرموزی ناپدید شد. تلفن همراه ایلیا دقایقی بعد از گم شدنش سه کوچه بالاتر توسط یک رهگذر پیدا شد. در تحقیقات پلیسی و بررسی دوربین های مدار بسته مشخص شد ایلیا توسط مرد ۳۸ ساله‌ای ربوده شده و به قتل رسیده است. بعد از دستگیری و اعتراف قاتل، جسد ایلیا کشف شد. عموی ایلیا گفت: قاتل برق‌کار است و ظهر روز حادثه برای تعمیر آیفون خانه برادرم رفته بوده. متهم در اولین اعتراف خود گفته با نقشه قبلی اقدام به آدم‌ربایی و قتل نکرده و در یک لحظه وسوسه شده است. تحقیقات تیم جنایی برای روشن شدن ابعاد پنهان ماجرا ادامه دارد./هفت صبح

قتل دلخراش الهه حسین‌نژاد در اسلامشهر، ما را با چهره عریان یک حقیقت روبه‌رو می‌کند: خشونت دیگر اتفاقی نیست، ساختاری‌ست. این یادداشت، با تحلیل جامعه‌شناختی، اقتصادی و روانی، نشان می‌دهد چگونه فقر، حاشیه‌نشینی و بی‌عدالتی، قاتل می‌سازند و قربانی تحویل می‌دهند. ما فقط قاتل را اعدام نمی‌کنیم؛ ما فراموش می‌کنیم که او فرزند همین ساختاری‌ست که چشم بر زخم‌هایش بسته‌ایم. قتل الهه حسین‌نژاد، حادثه‌ای نیست که تمام شود؛ این یک نشانه است، نشانه‌ای از جامعه‌ای که دیگر توان مقابله با خود را هم از دست داده است. وقتی گوشی تلفن همراه بهانه قتل می‌شود، وقت آن رسیده بپرسیم: «ما چه کرده‌ایم که خشونت این‌قدر سهل و دم‌دست شده؟»

صاحب میوه‌فروشی که الیاس نزد او کار می‌کرد چند بار به او گفته بود که شب‌ها دیگر برای شهرداری کار نکند و همانجا در میوه‌فروشی بماند، اما الیاس موافقت نکرده بود. حتی الیاس دو شب قبل از اینکه به قتل برسد سمت پل سیدخندان وقتی مشغول نظافت دیواره‌های روگذر اتوبان بوده پایش از روی نرده‌ها لیز می‌خورد و تعادلش به هم می‌ریزد. الیاس وقتی این موضوع را برای صاحب کارش یعنی همان صاحب میوه‌فروشی تعریف می‌کند او مجدد به الیاس می‌گوید که دیگر شب‌ها برای نظافت نرو، اما باز الیاس حرف او را گوش نمی‌دهد.